คุยกะเมท กลับมาเป็นคนสุขุมเยือกเย็นเหมือนเดิมแล้ว น่าเสียดายจัง
สืบเนื่องจากเรื่องเมื่อคืน
อุตส่าห์นั่งรอเมทกลับบ้านจนถึงเที่ยงคืนครึ่ง
แต่มันก็ยังไม่กลับมา
ง่วงมากเลยค่ะ เลยนอนไปก่อนค่ะ
ก่อนนอนก็รู้เลยว่า
ใครคิดว่าระเบิดจะลง คงไม่มีซีนนั้นอีกแล้ว
เพราะว่านอนแล้วอารมณ์ก็จะลงแล้ว
คือปกติเป็นคนเงียบๆไง แบบว่าสุขุมนุ่มลึก
ปรอทแตกไม่ได้เป็นกันบ่อยๆ
เช้านี้ก็ตื่นตั้งกะแปดโมงเช้า
นั่งรอเมทมันตื่นกะเกี้ยะ
ละก็ไม่คุยกะมัน
มันก็บอกว่าไม่ได้ดู
ไม่ได้แก้ตัว นะ แต่ไม่ได้ดู
คือเราก็คุยก๊ะมันแบบผู้ได้รับการอมรมสั่งสอนอ่ะ
ไม่สามารถจิกหัวหรือใช้คำรุนแรง
เพราะก็เป็นคนที่อยู่ด้วยกัน และนับว่าได้รับการอบรมสั่งสอนกันมาทั้งคู่
ก็คุยกันด้วยเหตุและผลอ่ะนะ
แล้วมันก็ อืม อืม
อืมมมมมม
ไม่รู้เหมือนกัน
ว่าต่อไปจะเป็นยังไง
บางที
เรื่องแบบนี้
มันก็เป็นนิสัยพื้นฐาน
ของแต่ละคน
เศร้าว่ะ
ชีวิตกรู
ทำไม ต้องเจอ คนแบบนี้ด้วยวะ
ละทำไม
กูต้องเป็นคนแบบนี้
ละทำไม
ไม่ค่อยมีใครเจอเราตอนปรอทแตกมั่งง่ะ
ทำไมต้องกลายเป็นสาวน้อยน่ารักทุกที
เฮ้อ
ก็คนมันน่ารักอ่ะนะ
อ่าว
เอาเข้าไป
ชักจะเพ้อแล้ว
นั่งๆคิดก็คิดถึงพ่อ
พ่อบอกว่า
อยู่กะคนอื่น ยังไงมันก็ไม่สบายเหมือนบ้านเราหรอก
เบื่อก็ปิดประตู ล็อกห้อง
เรื่องข้างนอกให้แม่จัดการ
เฮ้อ
ทำไมช่วงนี้จิตใจโดนกระทบกระเทือนบ่อยจัง