ภูชี้ฟ้าจ้า ภูชี้ฟ้า...สองภูสิบบาท กร๊ากๆ
หายไปหลายวัน
ไปเที่ยวเชียงรายกะป๊ะป๋า คุณแม่และน้องชายมาค่ะ
ตามประสาครอบครัว
นานๆทีจะได้ไปเที่ยวไหนด้วยกัน
ทริปนี้ไปหลายที่ค่ะ
แต่ที่ๆหนูตั้งจ๊ายยย ตั้งจายจะไป
แอบหวังๆไว้เล็กๆว่าจะได้ไป
ก็อดไป
(ชอบเป็นอย่างนี้ทุกที ที่ตั้งใจมากๆมั้งจะไม่สมหวัง เซ็งอ่ะ)
ที่อยากไปก็คือ
อยากไปเที่ยวในเวียงเจียงฮายอ่ะเจ้า
อยากเดินดูวัด อะไรแบบนี้
เมืองมันเล็กๆอ่าน้อ ละก็ไม่คึกคักมากมายเหมือนเชียงใหม่
อยากได้บรรยากาศอีกแบบ
แต่มาก๊ะพ่อแม่ อันนี้ก็ช่วยไม่ได้
ไปในที่ที่เค้ามีความสุขด้วยจะดีกว่า
แต่เอ...จริงๆแล้วก็ดูเค้าไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่นะเนี่ย
หลักๆก็คงอยากพาลูกมาเที่ยว
พ่อพูดเสมอว่า ถ้าพ่อไม่พามา แล้วไผจะพาหมู่สูเขามา
ป๊ะป๋าก็เลยต้องอดหลับอดนอนเป็นโชเฟอร์
นั่งอยู่บนรถนานๆ หนูก็แอบเบื่อค่ะ แต่ก็ต้องทำหน้าไม่ค่อยเบื่อ
เพราะรู้ว่า
ป๊ะป๋ากะแม่คงเบื่อกว่า
ไม่ต้องพูดถึงน้องเลย
เพราะครอบครัวนี้เป้ฯพวกไม่ชอบเที่ยว
ไม่ค่อบมีอารมณ์ร่วมกะเค้า และที่สำคัญ ไม่โรแมนติกเอาซะเลย
....แล้วเราเอาความโรแมนติกมาจากไหนคะ....ไม่รู้เหมือนกันนะคะ
แต่ทำไมเป็นเราคนเดียวในบ้าน
ที่มองดาวแล้วรู้สึกดี
ชอบดูท้องฟ้าตอนเย็นๆ ชอบกลิ่นหมอกเจือๆกับควันไฟตอนเช้า
พอมาภูชี้ฟ้า...ก็เหมือนเป็นเราคนเดียว...ที่เอนจอย
ออกจากที่พักตั้งแต่ตีห้าครึ่ง เดินขึ้นไปรอบนภูตั้งแต่ยังมืดอยู่เลย
ทำตัวร่าเริงเป็ฯเพื่อนแม่ เพราะการขึ้นภู....อืม....เหนื่อยง่ะ
ไม่หนาวเท่าไหร่ค่ะ คนอื่นบ่นหนาว แต่หนูเฉยๆค่ะ
แสงเริ่มมาพระอาทิตย์เริ่มมี
หนูก็กดชัตเตอร์รัว สวยมั่งไม่สวยมั่ง
แต่อย่างน้อยก็ได้มาแล้วนะ
ภูชี้ฟ้า
ปล. จากเชียงรายไปพะเยา ป๊ะป๋าให้เค้าขับรถด้วยล่ะ แหม...ถึงมันจะเป็นทางตรง ขับง่าย รถก็ไม่ค่อยมี แต่ทำให้รู้สึกดี๊ดี...เหมือนได้รับความไว้วางใจ
ดีแม๊กซ์จ๋า เจ๊มาแล้ว
ใฝ่ฝันมานานแล้วค่ะ
อยากไปๆๆๆๆ