บทเรียนความรัก...และสิ่งไร้เหตุผล
พอดี Text บทเรียนตอนนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักพอดี
ตามประสาคนว่าง
ก็คิดไปเรื่อยเปื่อยอีกแล้ว
เรื่องในบทเรียนเป็นเช่นนี้ค่ะ
ผู้ชายคนหนึ่ง เกิดมีผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งมาแอบชอบ วันหนึ่งผู้หญิงเอาจดหมายรักมาให้ ผู้ชายด้วยความที่ไม่รัก ก็เลยเอาจดหมายไปคืน มีช่วงหนึ่งเจ็บป่วย สาวที่แอบชอบครั้งนั้นก็มาดูแล ป้อนผลไม้ เอาเลกเชอร์มาให้อ่าน ด้วยความเข้าอกเข้าใจ ว่าเรื่องหัวใจ มันห้ามกันไม่ได้ ผู้ชายรู้สึกผิดอย่างแรง เคยดูหมิ่นน้ำใจสาว หลังจากนั้นจบการศึกษา ต้องแยกย้ายกันไป แต่สองคนนี้ยังติดต่อกันเสมอ จนผู้หญิงพบเจอรักใหม่ และเป็นฝั่งเป็นฝาไป
ต่อมาผู้ชายเรียนต่อ ไปแอบชอบสาวอีกคน ชอบมากมาย จนวันนึงทนไม่ไหว เดินไปคุยกับสาวเจ้า ว่าเพิ่งได้อ่านนิยายรักมาเล่มหนึ่ง พูดถึงชายหญิงที่ต่างแอบชอบกัน แต่อายไม่กล้าบอก จนสุดท้าย ก็ไม่ได้เผยความนัย เขาบอกสาวว่า ดังนั้น...ถ้าแอบชอบใคร ก็ควรจะพูดออกไปซะ แล้วก็ถามเสียเลย ว่ามีใครที่ชอบอยู่หรือไม่ หญิงหน้าแดงบอกว่ามี แต่ถามไปมา..กลายเป็นชายข้างห้องของผู้ชายคนนี้
เหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนพรุ่งนี้ไร้แสงอาทิตย์ พระเอกของเราก็เศร้าเลย ไปเดินทำมิวสิกอยู่ข้างทะเลสาบ ดันไปเจอสาวที่คุยกันวันนี้ร้องไห้อยู่ ถามไถ่ได้ความว่า สาวได้ฟังเรื่องที่หนุ่มคุยให้ฟังวันนี้ เกิดฮึดจะไปบอกรักชายที่ชอบ แต่ว่า...คนนั้น...ก็ไม่ได้ชอบเธอซะนั่น
พี่ชายเลยสรุปได้ว่า เรื่องความรักเป็นเรื่องที่ไม่ขึ้นกับเหตุผลใด คนเราบางคนอาจเป็นเหมือนเส้นขนานต่อกัน จะลากยาวไปขนาดไหน ก็ไม่สามารถมาบรรจบกันได้
เพื่อนฝูงอ่านเรื่องนี้แล้วกรี๊ดกันเป็นทิวแถว
แหม...ก็มันโดน
ทำไมเรา...ต้องไปรักคนที่ไม่รักเรา...แล้วทำไม...เราต้องเที่ยวไปรักคนอื่นด้วย
มันไม่สนุกเลยนะเนี่ย...ที่จะเห็นอารมณ์ตัวเองขึ้นๆลงๆ โดยที่มีเหตุผลเป็นใครบางคน
และโดยที่คนคนนั้น ไม่ได้จะรู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยเลย
คิดถึงฟอร์เวิร์ดเมลที่เคยอ่านเมื่อก่อน เรื่องคนที่เราชอบ
คนที่เรามองเห็นเป็นคนแรกในรูปหมู่ ไม่ว่าจะซ่อนอยู่ซอกไหน ก็เห็นก่อนอยู่ดี
คนที่ทำให้ใจเต้น
คนที่บางทีพูดมาไม่กี่คำ แต่ทำเราบ้าไปเป็นอาทิตย์
คนที่ไม่ว่าเรากำลังยุ่งแค่ไหน ก็เล่นเอ็มด้วยได้
คนที่เรารอให้เขาเข้ามาทัก พอไม่ทักก็เหี่ยวเป็นผักกาดตากแดด
(แล้วมรึงก็ไม่ได้เข้าไปทักเค้า....ซะงั้น)
คนที่ทำให้เรายิ้มเวลานึกถึง และส่ายหัวตัวเอง หงุดหงิดเพราะคิดว่า
เป็นบ้าไรฟระ คิดอยู่แต่เรื่องนี้
คนที่ทำให้เรา...ทำเรื่องไร้สาระพวกนั้น....
ไม่รู้ทำไมเนอะ...เรื่องแบบนี้ชอบจบลงแบบเงียบๆ กลายเป็นเรื่องลับๆที่ไม่ได้บอกใคร
กลายเป็นความทรงจำ ที่เราจะยิ้มให้แบบเศร้าๆเวลานึกถึง
ถ้าไม่จบแบบเงียบๆก็จะจบแบบเรื่องข้างบน...
ความรักไม่เห็นจะมีเหตุผลและไม่สามารถคาดเดาได้
ทำยังไงดีน้อ...
เอ...
หรือจะต้องลองมีรักซักครั้ง....
วันที่: 9 มีนาคม 2549 เวลา:18:06:25 น.
ค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
