หรือคนเราชอบความเจ็บปวด....
เมื่อวานไปซื้อดีวีดีโบรคแบคเมาเทนมาดูอีกรอบ
จุกอีกแล้ว
โรคนี้หนักจริงๆ
ดูไปแล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่า
หรือคนเรา
ชอบที่จะเห็นตัวเอง(และคนอื่น?)เจ็บปวด
เอาอย่างแรกก่อน
อย่างหนังเรื่อง Brokeback Mountainเนี่ย
ก็รู้ๆอยู่ว่าดูแล้วเศร้า ดูแล้วจุกอก ดูแล้วอาจนอนไม่หลับด้วยความเศร้าใจ
แต่ก็ยังไปหาซื้อดีวีดีมา
ให้มันเศร้า จุกอก นอนไม่หลับเพราะเศร้าใจ
หลายครั้ง
เวลาเราโกรธใคร กลับบอกเขาไปว่าไม่โกรธ
เขาถามว่าโกรธอะไร ทำไม แล้วจะให้ทำยังไงถึงจะหายโกรธ
เรากลับไม่พูดไม่จา ทั้งๆที่ก็รู้ว่า ไม่บอก เขาก็อาจไม่รู้
เขาไม่รู้ ก็ไม่เจ็บ คนเจ็บ ก็คือเรา
บางทีเรารักใคร
กลับไม่แสดงออกว่ารัก
ทั้งๆที่ถ้าไม่แสดงออก เขาจะรู้ไหมล่ะนั่น
ซ้ำร้าย บางทีดันแสดงออกไม่แล ไม่แยแส
อาจเป็นกลไกการป้องกันตัว
กันความผิดหวัง
แต่นั่น
ไม่เท่ากับการปิดประตูความหวังของตัวเองด้วยหรือ
ตัวเองก็รู้อยู่ว่า
การแสดงออกว่าเฉยๆ ไม่สนใจ
ทั้งๆที่รักอยู่เต็มหัวใจนั้น
เจ็บปวดแค่ไหน
เดินจากคนที่รัก โดยไม่เหลียวมอง
แสดงให้เขารู้ว่า เราไม่สนใจ
แต่พอลับตา
ก็ต้องทรุดลงร้องไห้
เพราะรัก น้ำตาจึงไหล
เพราะรัก จึงเจ็บได้ขนาดนั้น
ก็รู้อยู่ว่าเจ็บ
แต่ก็ยังทำ
หรือคนเรา...
ชอบความเจ็บปวดกันนะ