ภูชี้ฟ้าจ้า ภูชี้ฟ้า...สองภูสิบบาท กร๊ากๆ
หายไปหลายวัน
ไปเที่ยวเชียงรายกะป๊ะป๋า คุณแม่และน้องชายมาค่ะ
ตามประสาครอบครัว
นานๆทีจะได้ไปเที่ยวไหนด้วยกัน
ทริปนี้ไปหลายที่ค่ะ
แต่ที่ๆหนูตั้งจ๊ายยย ตั้งจายจะไป
แอบหวังๆไว้เล็กๆว่าจะได้ไป
ก็อดไป
(ชอบเป็นอย่างนี้ทุกที ที่ตั้งใจมากๆมั้งจะไม่สมหวัง เซ็งอ่ะ)
ที่อยากไปก็คือ
อยากไปเที่ยวในเวียงเจียงฮายอ่ะเจ้า
อยากเดินดูวัด อะไรแบบนี้
เมืองมันเล็กๆอ่าน้อ ละก็ไม่คึกคักมากมายเหมือนเชียงใหม่
อยากได้บรรยากาศอีกแบบ
แต่มาก๊ะพ่อแม่ อันนี้ก็ช่วยไม่ได้
ไปในที่ที่เค้ามีความสุขด้วยจะดีกว่า
แต่เอ...จริงๆแล้วก็ดูเค้าไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่นะเนี่ย
หลักๆก็คงอยากพาลูกมาเที่ยว
พ่อพูดเสมอว่า ถ้าพ่อไม่พามา แล้วไผจะพาหมู่สูเขามา
ป๊ะป๋าก็เลยต้องอดหลับอดนอนเป็นโชเฟอร์
นั่งอยู่บนรถนานๆ หนูก็แอบเบื่อค่ะ แต่ก็ต้องทำหน้าไม่ค่อยเบื่อ
เพราะรู้ว่า
ป๊ะป๋ากะแม่คงเบื่อกว่า
ไม่ต้องพูดถึงน้องเลย
เพราะครอบครัวนี้เป้ฯพวกไม่ชอบเที่ยว
ไม่ค่อบมีอารมณ์ร่วมกะเค้า และที่สำคัญ ไม่โรแมนติกเอาซะเลย
....แล้วเราเอาความโรแมนติกมาจากไหนคะ....ไม่รู้เหมือนกันนะคะ
แต่ทำไมเป็นเราคนเดียวในบ้าน
ที่มองดาวแล้วรู้สึกดี
ชอบดูท้องฟ้าตอนเย็นๆ ชอบกลิ่นหมอกเจือๆกับควันไฟตอนเช้า
พอมาภูชี้ฟ้า...ก็เหมือนเป็นเราคนเดียว...ที่เอนจอย
ออกจากที่พักตั้งแต่ตีห้าครึ่ง เดินขึ้นไปรอบนภูตั้งแต่ยังมืดอยู่เลย
ทำตัวร่าเริงเป็ฯเพื่อนแม่ เพราะการขึ้นภู....อืม....เหนื่อยง่ะ
ไม่หนาวเท่าไหร่ค่ะ คนอื่นบ่นหนาว แต่หนูเฉยๆค่ะ
แสงเริ่มมาพระอาทิตย์เริ่มมี
หนูก็กดชัตเตอร์รัว สวยมั่งไม่สวยมั่ง
แต่อย่างน้อยก็ได้มาแล้วนะ
ภูชี้ฟ้า
ปล. จากเชียงรายไปพะเยา ป๊ะป๋าให้เค้าขับรถด้วยล่ะ แหม...ถึงมันจะเป็นทางตรง ขับง่าย รถก็ไม่ค่อยมี แต่ทำให้รู้สึกดี๊ดี...เหมือนได้รับความไว้วางใจ
ดีแม๊กซ์จ๋า เจ๊มาแล้ว
อิจฉาคนไปเที่ยวจริงๆ
ซวยแท้ๆ ต้องซื้อเลย 
สวัสดีค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ใฝ่ฝันมานานแล้วค่ะ
อยากไปๆๆๆๆ