แอบมาอัพบล๊อก---ยังมีชีวิตอยู่นะเจ้าคะ
อาทิตย์นึงอัพครั้งนึง
เพื่อนผองน้องพี่แถวนี้อย่าว่ากัน
ก็คนมันไม่ได้เล่นนี่นาอ่ะ
วันๆเดินไปเดินมาก็หมดเวลาแล้ว
*
*
*
*
เมื่อคืนมีปาร์ตี้ที่บ้าน
เพราะคุณแม่น้องโบที่มาด้วยกันมาเที่ยวเมืองจีน
ก็มาเยี่ยมน้องเค้านั่นแหละ
มาทำกับข้าวให้กิน
คุณแม่เค้าขนทุกอย่างมาจากเมืองไทย
พริก ตะใคร้ใบมะกรูด มะนาว ทอดมัน
และ
ข้าวเหนียวไก่ย่าง
โอ้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อิ่มกันถ้วนหน้า
กินกันแบบแร้งลง
แหม
นานทีปีหนจะได้กินครบสูตรอย่างนี้นะเนี่ย
กินกันอิ่มหมีพีมันก็ถึงเวลาร้องเกะ
อภินันทนาการจากเพื่อนของเพื่อนที่มาเยี่ยมกันถึงเมืองจีน
ตั้งแต่2ทุ่มยัน ตีหนึ่ง
โอ้ส---มันยอดมากครับ
เพลงที่มีอยู่ก็เป็นเพลงที่กะลังดังตอนเพิ่งจากเมืองไทย
ร้องได้หลายเพลงอยู่
เราต่อจากคอมเข้าทีวีไง ก็เลยเปิดเพลงที่มีอยู่ในคอมได้ด้วย
เพื่อนๆเจอเพลง"บ้านเรา"ของพี่เบิร์ดเข้าไป
น้ำตาไหลกันเป็นทาง
"อิ่มท้อง ก็ไม่อิ่มใจ ข้าวสุกหม้อไหน ไม่เหมือนบ้านเรา"
"ฝากฟ้าเบื้องบนช่วยย้ำว่าคนอย่างฉัน แม้จากมานานยังคิดถึงบ้านทุกลมหายใจ ก็ไม่มีแล้ว รอยยิ้มของใคร จะหวานจับใจ เหมือนรอยยิ้มแม่"
"ไม่ช้าจะคืนกลับไป ด้วยหัวใจ ไม่คิดผันแปร ที่ใดกันเล่าจะสุขจริงแท้ จะพ่ายจะแพก็มีรักแท้ ปลอบใจ จะพ่ายจะแพ้ก็มียิ้มแม่ ปลอบใจ"
ขณะพิมพ์ก็แอบน้ำตาคลอ
คิดถึงบ้านง่ะ
เมื่อคืนเราก็นอนเป็นล๊อตสุดท้ายตอนตีสาม
เพราะเป็นพวกทนถึก
หลังจากค่อยๆ หายไปทีละคนสองคน
แอบสงสารเพื่อนผู้ชายที่มา
ต้องนอนห่มเสื้อกันหนาว เพราะผ้าห่มหมด
อยากช่วยเหลือเผื่อแผ่แต่ก็ไม่รู้จะทำไง
มันไม่ค่อยงาม
ไม่ผู้ชายคนนี้ก็หวงตัวซะด้วย
ตอนไปสวิสทำไมไอ้ผู้ชายไทยเพื่อนเรามันไม่เป็นงี้ฟระ
ไปไหนมาไหนกันเป็นกลุ่มๆก็นอนเรียงกันหมด ไม่เห็นมันจะว่าเป็นอะไร
อืม---
คนมันไม่เหมือนกัน
คิดถึงบ้านค่ะ
*******