บาดเจ็บ..
เรื่องจริงในชีวิตเรา..
บางครั้งบางคราก็เกิดเรื่องที่ไม่เคยคาดคิด โดยเฉพาะ เรื่องร้ายๆ..
บางที่กำลังนอนฝันหวานว่าจะรวยอย่างนั้นอย่างนี้ ก่อนวันหวยออกอยู่กับบ้านดีๆแท้ๆ
ลูกกระสุนปืนมรณะ ก็เจาะทะลุหลังคาบ้านลงมาเฉียดหมอนที่หนุนหัวแบบสุดหวาดเสียว..
หรือกำลังนั่งทานข้าวต้มยามค่ำข้างถนน
ก็มีคนหวังดี กลัวว่าประชากรโลกจะมากเกินไป ก็ใช้รถยนต์มาช่วยเก็บกวาด
หายไปทั้งคนทั้งร้านข้าวต้ม..
บางคนกำลังจะฉลองตำแหน่งใหม่ กำลังจะได้รับปริญญา กำลังจะได้ลูกชายคนแรก
แต่ก็ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ฟังคำร่วมแสดงความยินดีจากคนรัก คนรอบข้าง
ก็ต้องมีอันต้องจากลากันไปอย่างน่าเสียดาย..
เรื่องหักมุกหักมุมโหดปนเศร้าอย่างนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดมาแล้วมากมาย
แต่ก็พร้อมจะจืดจางเลือนหายไปตามกาลเวลา..
เราลืมง่าย..
จริง เราพร้อมที่จะลืมเรื่องราวอย่างนี้ลงอย่างง่ายดาย เพียงเพราะว่า..
มันไม่ใช่เรา มันไม่ใช่เรื่องของเรา..
และคิดว่าเรื่องบ้าๆแบบนี้มันคงจะไม่มีทางจะเกิดกับเราแน่นอน..
แน่ใจได้อย่างไร..?
หลายครั้งเราก็ เจ็บเนื้อเจ็บตัว จากคนอื่น
แต่ก็มีไม่น้อยที่เราก็ ทำตัวเอง..
คนที่บาดเจ็บจากคนอื่น เต็มที่หากยังไม่ตายจากกันไป ก็มีอยู่สองทางคือ
ลืมและให้อภัย กับ เลิกคบกันไปไม่เผาผี
แต่จะบาดลึกทรมานกว่าที่คิดหลายเท่าตัว หากเราโดน คนเคยรักทำร้าย..
แผลกายยังหลบไปเลียให้มันตกสะเก็ดได้
ไม่นานมันก็แค่ทิ้งร่องรอย แผลเป็น จางๆเอาไว้ให้เราระลึกถึง..
แต่ถ้าเป็น แผลใจ ก็ยากที่จะเยียวยา ยากที่จะรักษาให้มันบรรเทาเบาบาง
อาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อลืมมัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกคน..
แต่ อาการบาดเจ็บอีกชนิดหนึ่ง ที่จะไม่พูดถึงเลยก็คงไม่ได้.
นั่นคือบาดแผลที่เกิดจาก การทำร้ายตัวเอง..
เราทำตัวเอง..
โดยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์
บาดเจ็บเพราะรัก เจ็บเพราะเล็งโลภ เจ็บเพราะโกรธ เจ็บเพราะหลง
ทั้งหมดให้เติมคำว่า มากเกินไป ต่อท้าย..
เพราะอะไรที่มันมากเกินไป มากเกินพอดี มันก็จะย้อนกลับมาเล่นงานเราทั้งนั้น..
จะเจ็บหนักแบบต้องคืนซาก หรือเจ็บแค่พอซ่อมได้
ก็แล้วแต่การ ใส่น้ำหนัก ลงไปในแต่ละฉากแต่ละอารมณ์
คนที่บาดเจ็บ เพราะตนเอง ตอนแรกๆจะไม่รู้ตัวหรอกว่า เราผิด
ยังมึนงงด้วยฤทธิ์หมัดสั่ง เลยออกอาการเป๋ไปเป๋มา กล่าวโทษคนอื่นมั่วไปหมด
ด่าได้แม้กระทั้ง ก้อนหินดินทราย แต่ไม่เคยด่าตัวเอง..
คนพวกนี้ อาการหนัก น่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง..
จนกว่าจะเริ่มฉลาดนั่นแหละจึงจะเริ่มรู้ตัวว่า เผลอบ้าไปพักใหญ่
กว่าเริ่มทำใจยอมรับความผิดพลาดของตัวเองได้ ก็ต้องย้อมใจอยู่พักหนึ่ง
การสร้าง ความเห็นชอบ ให้เกิดขึ้นแก่ตนเองนั้น
ก็จะเป็น ยาวิเศษ ที่คอยรักษาแผลใจให้สมานลงตัวอย่างรวดเร็ว
เริ่มมองโลกอย่างเท่าทันมากขึ้้น..
เพราะเรื่องไม่คาดฝัน พร้อมที่จะเกิดกับเราได้ตลอดเวลา
หากเราไม่เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้บ้าง เวลามันเกิด สติ จะหาไม่เจอ
ลองหัดสักเกตอาการบาดเจ็บของกายและใจของเราดูบ้าง
ลอง ลิ้มลองรสชาติของ ความเจ็บปวดดูสักหน่อย
หากยังไม่ตาย ยังสามารถมีชีวิตรอดกลับมาทบทวน รอยแผลเก่าๆ
เอามือสากๆมาลูบไล้ความหยาบกร้านไม่เรียบเนียน
ก็จะรู้ว่าเราก็มี เครื่องหมายการันตี ความโชกโชนโลก
เพราะหากคิดจะเป็นนักรบผู้เก่งกาจ ที่จะต้องฟาดฟันกับ โลกธรรมทำร้าย
บางครั้งก็ต้องยอมจารึกรอยบาดแผลไว้เต็มตัวเต็มหลัง..
แข้งขาหักก็เคยเจอมาแล้ว แล้วจะไปกลัวอะไรกับแค่การ บาดเจ็บเลือดซิบๆ เล่าคุณ..!!
ขอขอบคุณเจ้าของรูปสวยๆทุกรูปครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [