ธรรมชาติของมด ย่อมตอมไต่ก้อนน้ำตาลฉันใด
ธรรมชาติของจิตใจคนเรา ย่อมใฝ่หาที่ผูกยึด ก็ฉันนั้น เป็นธรรมดา..
ทั้งที่ธรรมชาติดั้งเดิมของ จิต จะมีแต่ความประภัสสร สว่างราบเรียบ ไร้สิ่งรบกวนใดๆมาแผ้วพาน
แต่กลับต้องมามัวหมอง เกลือกกลั้วด้วยกิเลสน้อยใหญ่ ทั้งหยาบและละเอียด
จนสูญเสีย สภาพเดิมแท้ ของมันไปเสียสิ้น
จนครูบาอาจารย์ท่านกล่าวไว้ว่า จิตใจเปรียบเสมือนน้ำ ที่มีแต่จะไหลลู่ลงสู่ที่ต่ำอยู่เสมอ
คนทั่วไปที่ไม่เคยลงทุนมาปฏิบัติ กิจกรรมทางใจ
ไม่เคยมาฝึกหัดดูจิตใจตนเอง ย่อมไม่มีทางเห็นสภาพที่แปรปรวน ไร้แก่นสารของมันแน่
จึงได้แต่ยินดี ยินร้าย สงบ ฟุ้งซ่าน เร่าร้อน แส่ส่ายไปตามสิ่งกระทบทางทวารทั้งหกเรื่อยไป
จนสุดท้ายก็ หลง ไปก่อกรรมดีชั่ว รอรับวิบากอันสุกงอมของมันอย่างไร้ทางต่อสู้..
ที่เราต่างปล่อยจิตปล่อยใจให้ไหลจมเพลิดเพลินกับความหอมหวานของลีลาโลก
เพราะเรารู้ไม่เท่าทันมัน ไม่รู้ว่ามันกำลัง เล่นละครแหกตา ระดับโอลิมปิกสากล
เพราะโดนมันเล่นงานมาแล้วทุกคน แม้แต่ ผู้รู้โลกทั้งหลาย
ก็ยังไม่วายโดนมันกระทำย่ำยีมาแล้วทั้งนั้น กว่าจะรู้ตัวก็แทบเอาตัวไม่รอด
เกือบไม่ได้กลับมาบอกเล่าเก้าสิบต่อคนรุ่นหลัง
ความหลงโลก ความไม่รู้จริงเกี่ยวกับโลก ย่อมทำให้คนเราหลงเข้าไปยึด
หลงเอาไปโอบกอด เพราะเข้าใจว่านี่คือของๆเรา เป็นของเรา มีเราอยู่ในนั้น
รู้สึกอย่างแนบแน่นจริงจัง จนวางไม่ได้ ให้ไม่เป็น สลัดไม่หลุด
เมื่อมี ผู้รู้ มาชี้ทางสว่าง กลับหาว่าเป็นพวกงมงาย ไร้สาระ มอมเมา
หากินกับความเชื่อความศรัทธาของคน
เรื่องอย่างนี้รอให้แก่ก่อนค่อยศึกษาก็ได้ ไม่รีบ
เรื่องจริงนะ ที่เราทั้งหลายต่างคิดว่าเรารอบรู้ เชี่ยวชาญหลายอย่าง
เศรษฐกิจมหภาค การเงินระดับประเทศ แนวโน้มราคาน้ำมัน
การเกิดการตายของประชากรโลก พยากรณ์อากาศ ปีนี้จะเกิดฝนแล้ง น้ำท่วม
แต่น้อยครั้งนักที่เราจะหยั่งรู้จิตใจของเราเอง
น้อยเท่าน้อยที่เราจะมองลึกจนเห็นการก่อตัวของ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ของเราเอง
เพราะมันเป็นเรื่อง ใกล้ตัวเกินไป ไง
มันถึงมองไม่รู้ดูไม่ออก และสุดท้ายก็หลอกตัวเองไปเรื่อยๆ
ยอมเป็นตัวละครตัวหนึ่งในโลกแห่งมายา ที่มีผู้กำกับเวทีชือ กฏแห่งกรรม
พระศาสดาแห่ง พระพุทธศาสนา
ท่านประกาศเอาไว้แล้วว่า แม้ในส่วนที่ใหญ่สุดคือ มหาจักรวาล หรือเล็กสุดคือ อวินิพโภครูป
หรือทางวิทยาศาสตร์จะเรียกว่า อะตอมหรือนิวเคียส ก็ตาม
ก็จะประกอบแค่ธรรมชาติฝ่ายรูป และฝ่ายนาม เท่านั้น อย่างอื่นไม่มี
นาย ก. ท่านขุน คุณหญิง ราชา ยาจก ดวงดาว คน สัตว์ เทวดา พรหม ไม่มี
มีแค่ รูปกับนาม เท่านั้น
เมื่อหมดเหตุปัจจัยมารวมตัวกัน สุดท้ายก็แตกสลาย แยกย้ายกลับสู่ความเป็นสามัญ
เมื่อมีเหตุปัจจัยใหม่ ก็กลับมารวมตัวกัน เป็นกลุ่มก้อน วนไปวนมาอยู่อย่างนี้
สืบเนื่องกันไป ไม่รู้จักจบสิ้น ตราบใดที่ยังไม่สามารถทำลาย ความไม่รู้ ลงเสียได้
การเรียนรู้จิตใจ เรียนรู้พฤติกรรมของจิตใจ ในหลักใหญ่คือ การสังเกต
ไม่ใช่การเข้าไปแทรกแซง กดข่ม หรือ ทำลาย
แต่เป็นเพียงแค่ ผู้เฝ้าดู เห็นความซุกซน ไม่หยุดนิ่ง เหมือนเฝ้าดูเด็กเล็กๆ
ยอมเสียเวลา ดูแลสักหน่อยเชื่อว่าผลของมันจะมีคุณค่ามหาศาล
เกินกว่าทรัพย์สินนอกกายเป็นไหนๆ
ผลที่ตามต่อมาก็คือ มนต์สะกดของมายาโลก จะค่อยๆเสื่อมไป คลายไป
เหมือนคนที่ดูละครน้ำเน่ามามาก จนเดาเนื้อเรื่องตอนจบได้ หมดความตื่นเต้นเร้าใจ
ไม่อยากให้ความสำคัญ เพราะรู้ว่ามันก้เหมือนๆเดิม ละครรีเมค ที่เล่นซ้ำไปซ้ำมา
จนคนดูเริ่มเอือมระอา
เรียนรู้จนเกิด ความรู้ ที่ประเสริฐกว่าความรู้ใดๆที่เคยเล่าเรียนมาทั้งชีวิต
แรงดึงดูดระหว่าง จิตใจกับที่ผูกยึด ค่อยๆคลายปมที่ผูกติดกันมานานแสนนาน
หมดความเสน่หาอาวร เป็นแบบ หมดแล้วหมดเลย ไม่กลับไปมีเยื่อใยต่อกันอีก
ทำลายหลักหมุดที่คล้องผูกเราเอาไว้กับ สังสารวัฏ
เดินหน้าไปสู่ อิสระภาพทางใจ อย่างแท้จริงให้ได้ภายในภพชาตินี้เถิด..
ขอขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [