ความรู้ใดๆที่มนุษย์ได้ค้นพบขึ้น และผ่านการพิสูจน์ทดสอบเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
ก็จะกลายเป็นแบบแผนการเรียนรู้ที่จะถูกถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น
จนกว่าจะมี องค์ความรู้ใหม่ๆ ที่จะมาหักล้างความเชื่อ หรือทฤษฎีเดิมลงได้
ความรู้ใหม่นี้ก็จะกลายเป็น ต้นไม้แห่งความรู้ ที่รอคอยให้คนที่อยากจะชิมรสชาติของมัน
ได้เข้ามมาเก็บเกี่ยว ดอกผล กิ่งก้านใบ กันต่อไป
ในสมัยพุทธกาล การค้นพบ ความจริงแท้ของมหาบุรุษ ผู้ซึ่งได้กลายเป็นมหาศาสดาของโลก
ได้กลายเป็นเรื่องที่หักล้างความเชื่อและศรัทธาของคนในยุคนั้นอย่างมาก
การที่จะเปลี่ยนแปลงความเชื่อของคนในสมัยนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
ต้องผ่านการ ทดสอบศรัทธาและจิตใจของบรมครู ครั้งแล้วครั้งเล่า
กว่าจะมีผู้มีดวงตาแห่งแสงแห่งธรรม ยอมปลดปล่อยตนเองออกจากหลุมที่ลึกและมืด
ปีนป่ายขึ้นมาแลเห็นความเป็นสัจจะ สิ่งที่มหาบุรุษได้ถ่ายทอดหลักธรรมความจริง
ก็เรียกได้ว่า ยากเย็นเหลือเกิน
และหากไม่มีการ ลงทุนเดิมพันด้วยชีวิตและเลือดเนื้อ ของพระศาสดา ในวันนั้น
ในวันนี้โลกของเราก็อาจจะยังไม่มีใครมาบอกชี้ทางสว่าง
อาจไม่มีใครมาทำแผนที่ให้พวกเราเดินออกจาก เขาวงกตแห่งชีวิตนี้ได้เลย
ความรู้ในทางโลกนั้น ไม่สามารถพาเราให้หลุดพ้นทะเลแห่งทุกข์นี้ได้เลย
แต่ความรู้ทางธรรมนี้ เราก็ต้องลงทุนลงแรง มีศรัทธาแน่วแน่ ลดอัตตา ลดตัวตน
เพื่อความเข้าถึง สาระแก่นแท้ ของมัน
ไม่ใช่แค่เพียงการอ่านจากตำรา ไม่ใช่แค่การฟังธรรมบรรยายจากท่านผู้รู้เท่านั้น
แต่หมายถึง การผ่านประสบการณ์ร้อนหนาว ลองผิดลองถูก
จนสามารถเปรียบเทียบได้ว่าระหว่าง น้ำดื่มกับยาพิษสีใส นั้นแตกต่างกัน
แม้โลกภายนอกจะพัฒนาไปไกลจนบางทีเราอาจเดินตามไม่ทัน
จนบางครั้งเรากลายเป็น คนตกโลก ไปบ้างโดยไม่รู้ตัว
แต่โลกภายในจิตใจของเรานั้น คนส่วนมากยัง ย่ำอยู่กับที่
ไม่ได้แตกต่างไปจากคนในสมัยสองพันกว่าปีก่อนเท่าใดนัก
แม้ว่าเราจะมีพระมหาศาสดา
ที่เป็นผู้ที่มาปลุกความเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เปิกบานในธรรม ในจิตใจของเรา
แต่เรากลับปล่อยเวลาอันมีค่าให้หลุดมือไปอย่างน่าเสียดาย..
เวลาอันเป็นสุดยอดแห่งความ มงคล เป็นเวลาที่เป็น นาทีทองของชาวโลก กำลังหมดลง
พร้อมๆกับการเสื่อมสลายของพระธรรมคำสั่งสอนของพระองค์
เราจะต้องรอไปอีกนานเท่าไหร่ จึงจะมีเวลาแห่งการปลดปล่อย จะได้มาเยือนอีกครั้ง
แม้ว่าวันนี้ พระธรรมคำสอน ยังประกาศอยู่
แม้ว่าเราจะยังไม่สามารถเข้าถึง แก่นธรรมคำสอน ของพระองค์ได้ถ้วนทั่วถึง
แต่การไม่ปล่อยให้โอกาสทองหลุดลอยไป ก็ยังนับว่าไม่แย่เท่าไหร่
หากเปรียบกับคนที่ยังหลงติดอยู่ในกับดักของโลก
เด็กน้อยที่กว่าจะอ่านหนังสือเป็นคำเป็นประโยคได้
ก็ต้องเริ่มจากการสะกด กอ อะ กะ กอ อา กา
การจะเข้าถึงธรรมได้ก็ต้องเริ่มจากการ ปูพื้นฐานให้มั่นคง คือศรัทธาในพระธรรมคำสอน
เริ่มจาก ทาน ศีล แล้วต่อยอดไปให้ถึง ปฏิบัติภาวนา
แม้วันนี้จะยังไม่ไปถึงไหน ยังว่ายน้ำวนเวียนอยู่ในอ่าง
แต่เมื่อถึงวันที่ พละกำลังแห่งธรรม มันสมดุลย์สมส่วนแล้ว
ความเข้าใจแจ่มแจ้งในพระสัตธรรม ก็จะปรากฏให้เห็น ความเป็นเช่นนั้น ออกมาแน่นอน
ขอแต่อย่าพึ่งออกจากลู่วิ่ง อย่าหันหลังให้ความดีก็พอ..
ขอขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [