เด็กๆทุกคน ชอบกินของหวาน เช่น อมยิ้ม ลูกกวาด ไอศครีม
ไม่ใช่แค่เด็กๆหรอก แม้แต่ผู้ใหญ่หลายๆท่าน ก็ชอบกินของหวานๆเช่นกัน จริงใหม..?
รสหวาน จะทำให้เราผ่อนคลายในเรื่องความรู้สึก รู้สึกปลอดภัย และ ไม่ยากเย็นที่จะกลืนมันลงคอไป
แม้ตอนกินอาหารเสร็จ เราก็ยังต้องมีของหวานปิดท้ายเลย
กลายเป็น วัฒนธรรมการกินของเราไปเสียแล้ว..
เด็กๆทุกคนไม่ชอบ รสขม เพราะรู้สึกว่ามันไม่น่ากิน มีความรู้สึกไม่ปลอดภัยต่อ รสขม
แม้แต่ผู้ใหญ่บางท่าน ก็เข็ดขยาดต่อ รสขม เพราะมันไม่อร่อยน่ากิน แม้จะรู้ว่า
อาหารที่มี รสขม บางอย่างมีประโยชน์ต่อร่างกายกว่า รสอื่นๆก็ตาม ยังทำใจไม่ได้
ถ้าให้เราเลือกกินอาหาร ที่มีรสชาติ หวาน เค็ม เปรี้ยว ขม จืด
อาหาร รสขม กับ รสจืด คงมีคนปราถนาที่จะกินมันน้อยกว่า รสอื่นๆเป็นแน่..
รสขม คงไม่ต้องอธิบายกันมาก เพราะเข้าใจกันกันดีอยู่แล้ว ใครก็ไม่อยากกินหรอก ถ้าเลือกได้นะ
แต่ รสจืด นี่สิกลับถูกมองข้ามไป ด้วยเหตุผลเดียวคือ มันธรรมดาเกินไป..
เป็นเหมือน ของตาย เป็นตัวเลือกท้ายๆ ของจืดๆมันดูไม่เร้าใจ ไม่คึกคักเอาเสียเลย
เหมือนชีวิตขาดรสชาติ ขาดสีสัน ไม่น่าสนใจเสียงั้น..
แต่รู้หรือไม่ ความจืด ความธรรมดา นี่แหละเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งในชีวิตเรา
เราถูกปลูกฝังให้ทำอะไรที่ ต้องไม่ธรรมดา ต้องพิเศษเหนือนคนอื่นๆ ต้องไม่เหมือนใครๆ
แม้แต่กิน ก๋วยเตี๋ยว ยังต้องขอแบบพิเศษเลย..
ความไม่ธรรมดา ทำให้เรารู้สึกมีใจพองโต ตัวลอย เหมือนยืนอยู่เหนือคนอื่นๆ
ความธรรมดา กลายเป็นสิ่งที่ล้าสมัย ไม่เข้ายุคดิจิตอล กลายเป็นสิ่งที่ถูกปฏิเสธแม้แต่สายตา..
ชีวิตเราจึงถูกผูกติดกับความไม่ธรรมดามาทั้งชีวิตโดยไม่รู้ตัว ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน
แม้แต่ชีวิตคู่ การกินอยู่ การคิดอ่าน..
จะมีสักกี่คน จะได้หันกลับมา ลิ้มรสความธรรมดา ความจืด ที่มีการปรุงแต่งน้อย
เป็นธรรมชาติที่ไม่มีพิษภัย แต่ทำให้เรายืนอยู่บน ความธรรมดาชีวิต
รู้ซึ้งถึงรสแห่งความจืด ความเป็นธรรมดา ทั้งจิตใจที่เป็นปรกติราบเรียบ ไม่แต่งเติม
กลับสู่ความเดิมแท้ของธรรมชาติของชีวิต..
หากเราไม่ลองชิม รสชาติของความธรรมดา เราจะไม่มีทางรู้เลยว่า
ยังมี รสชาดที่เป็น รสเหนือรส ใดๆอยู่บนโลกใบนี้ด้วยหรือ..
เพราะคุ้นชินกับความเผ็ดร้อน ความหวาน ขม ของชีวิตมานานแสนนาน
จนแทบจะลืมว่ามีสิ่งธรรมดาที่วิเศษอย่างนี้อยู่ในชีวิตเราด้วย..
จึงอยากเชิญชวนทุกท่านหันมา ให้ความสำคัญกับ รสธรรมดาของชีวิตกันเถิด
อย่าไปปรุงแต่งชีวิตจนมัน กลายเป็นต้มยำสารพัด เพราะสุดท้ายก็ต้องกลับมาหาความธรรมดาอยู่ดี
เริ่มกลับมาลองชิม รสชาดของความจืด ตั้งแต่เดี๋ยวนี้
มาลดความปรุงแต่ง ลดความเติมแต้มสีสัน ที่ทำให้หัวใจกระเพื่อมหวั่นไหว
จนไม่รู้ว่าอะไรคือ ความสุขแท้ หรือ สุขเทียม ของชีวิต
ก็จะนับได้ว่าไม่เสียทีที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ และมาพบพระพุทธศาสนา
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [