Bloggang.com : นายสมมุติ - แล้วมัน..ก็ผ่านไป..

Group Blog

Group ตัวอย่าง

มิถุนายน 2562

29 มิถุนายน 2562

แล้วมัน..ก็ผ่านไป..

All Blog

แล้วมัน..ก็ผ่านไป..

ยังจำได้หรือเปล่า..?

ความรู้สึกตอนที่เราได้รับ ของขวัญ ชิ้นแรกจากคนที่เรารัก..

ยังจำได้ไหม..? ตอนที่ใครๆต่างก็ชื่นชม เชิดชูเรา เหมือนกับว่าเราเป็นคนสุดพิเศษก็ไม่ปาน..

แล้วยังจำได้หรือไม่..ตอนที่มีใครคนหนึ่งที่โน้มกายลงมากระซิบข้างหูว่า รักเรามากแค่ไหน..

ไม่ว่ามันจะผ่านไปนานแสนนานแล้ว..

หรือว่ามันพึ่งจะผ่านไปก็ตาม..

แต่ความจริงก็คือ มีแค่เราต่างหาก ที่ยังอยู่ตรงนี้.. เวลานี้.. ที่นี่..

แม้ว่าจะเราขุดคุ้ยค้นความทรงจำเก่าๆ ความรู้สึกดีๆ

มาลูบปลอบประโลมหัวใจเรา อยู่เนืองๆ

แต่มันก็อาจจะช่วยได้แค่มา เจือจาง เรื่องราวเลวร้ายทั้งหลายในชีวิต

เหมือนเราเดินอยู่กลางแดดร้อนแรงแผดเผา แล้วได้มาเจอร่มเงาร่มไม้ใบบาง

พอได้ผ่อนปรนความร้อนระอุได้ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น..

แต่แล้วไม่นานมันก็ผ่านไป..

ยังจำได้ไหมว่า..

ตอนเราเจ็บป่วยหนักหนา จนต้องล้มหมอนนอนเสื่อ เจียนอยู่เจียนตายนั้น..

ยาขม รสชาติบาดคอ เรายังต้องฝืดฝืนกล้ำกลืนกิน..

เพียงเพื่อรักษาชีวิตที่บอบบางเอาไว้

วันที่โชคชะตาฟ้าดินไม่เป็นใจ..

จะจับจะต้องอะไรก็ดูเหมือนผิดไปหมด ไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง..

เดินหน้าสองก้าว ถอยหลังสามก้าว ซ้ำไปซ้ำมา..

เงยหน้ามองฟ้า แล้วร้องถามว่าทำไมถึงได้ทำกับเราอย่างนี้..

และยังจำได้ถึงตอนที่เราสอบตก อกหักรักคุด ถูกไล่ออกจากงาน

โลกนี้มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน ไม่มีคนเข้าใจ ไม่มีใครรักเราจริง

คนทั้งโลกมันช่างหลอกลวง ไร้ซึ่งผู้คนที่จริงใจ..

ชีวิตเราต้องเจอทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี

คนที่เขายังยืนอยู่ได้ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขทุกวันนี้

มันก็ไม่ใช่ว่าชีวิตของเขามีแต่เรื่องดีๆเข้ามาหรอกนะ..

เพียงแต่เขา เลือก จะเก็บของดีๆเอาไว้กับตัว เอาไว้กับหัวใจ..

คำคมบางประโยค ที่พอนึกถึงที่ไร ไฟในหัวใจมันก็ลุกโชติช่วงชัชวาลย์

หนังสือดีบางเล่ม แค่เห็นหน้าปก ก็มีใจฮึดลุกขึ้นสู้ เลิกท้อ กลับมามีความหวัง..

รูปบางรูป เพียงแค่หยิบขึ้นมาดู ใจมันก็ฟูฟ่อง อยากจะทำเรื่องดีๆมันทั้งวัน..

เพลงบางเพลง ที่ฟังทีไรแล้วขนลุกซู่ ตื้นตันน้ำตาไหล ลืมความทุกข์เป็นปลิดทิ้ง..

ใครที่อยู่อย่างไม่มี ตัวช่วย คงลำบากหน่อย..

เพราะกว่าที่จะทำใจ เรียนรู้ และสร้างกำลังใจขึ้นมายามที่ท้อแท้สิ้นหวัง คงต้องใช้เวลา..

แต่เชื่อหรือไม่ว่า..

คนที่เขาอยู่ได้อย่างไม่ต้องมี ตัวช่วย แล้วผ่านมันมาได้..

สักวันเขาจะแข็งแกร่งกว่าคนที่ยังต้องพึ่งพาสิ่งโน้นสิ่งนี้มาปลอบประโลมใจอยู่เรื่อยๆ

เพราะเขาอยู่ด้วย ความเข้าใจ มากกว่าอยู่ด้วย การอาศัยพึ่งพา

เข้าใจว่า ชีวิตเราทุกข์สุขล้วนเหมือนฝันไป

เหมือนสายลมที่หมุนมาให้ร้อนวูบวาบหรือเย็นชื่นใจ ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น

สุดท้ายก็ทิ้งเอาไว้แค่ตะกอนฝุ่นผง ให้เรารำคาญ ระคายเคืองหูตา คอจมูก

เพราะตราบใดที่ยังต้องเกิดมาเป็นคน ก็คงหนีไม่พ้น ฝุ่นชีวิต อยูทุกชาติไป..

ดีหรือร้าย ใจเราล้วนคิดเอาเองทั้งนั้น..

วันนี้ เวลานี้ ไม่ว่าเราจะเจออะไร กำลังมีอะไรเผชิญหน้าเราอยู่ ดีร้ายแค่ไหนก็ตาม

ไม่ว่ามันจะทำให้ใจเราฟูฟ่องหรือฝ่อแฟบ สักแค่ไหน

ก็ขอให้เข้าใจเอาไว้ ทำใจเอาไว้ได้เลยว่า

สุดท้ายแล้ว..มันก็ต้องผ่านไป..