ฟ้า..ไม่เจตนา..

ผู้เขียนก็เป็นคนหนึ่งเหมือนกันที่ไม่ค่อยจะมีโอกาสไปวัดไปวา เหมือนกับคนทั่วๆไป

อาจจะอ้างว่าเป็นเพราะภาระหน้าที่การงานก็ได้ ยอมรับแต่โดยดี..

แต่ส่วนตัวก็ชอบแอบชื่นชมเมื่อได้เห็นคนที่เขาทำบุญใส่บาตรพระสงฆ์ตามริมทางข้างถนน

ในใจก็นึกอนุโมทนาในบุญของเขาด้วย แม้เขาไม่มาบอกกล่าวเราเอง..

เป็นความอิ่มใจแปลกๆที่แม้เราไม่ได้สร้างเอง ก็แค่ยินดีในการกระทำของผู้อื่น

ความสุขของความเป็น ผู้ให้ นั้น เชื่อว่าหลายคนคงจะเคยสัมผัสลิ้มรสมันมาบ้างแล้ว..

แต่ก็เชื่อว่าอีกหลายคนคงยังไม่เคย รับความอิ่มเอมจากการให้..

เพราะ การให้ นั้นหมายถึงจะต้องมีฝ่ายหนึ่งเป็น ผู้เสียสละ

และอีกฝ่ายย่อมเป็น ผู้รับ กลายเป็นผู้ครอบครองคนใหม่อย่างแน่นอน..

การรับ มันง่ายกว่า การให้..

เพราะการรับแทบไม่ต้อง ลงทุน อะไรให้เปลืองเนื้อเปลืองตัว แค่ยิ้มงามๆไหว้สวยๆ..

แต่ ผู้ให้ นอกจากจะต้องมีสิ่งของที่จะให้แล้ว..

ยังต้องมีสิ่งหนึ่งที่สำคัญมากในการจะให้อะไรๆกับใคร นั่นคือ กำลังใจ

กำลังใจในการ สละออก กำลังใจในการกดข่มความหวงแหน..

ผู้ให้จึงย่อมโดน ทดสอบ ด้วยอาการทางใจแบบนั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย..

ยิ่งเมื่อใดที่เรามีกำลังใจที่หนักแน่นในการให้

ใจเราจะยิ่งพองโตด้วยอำนาจความถ่ายถอน เหมือนวางของหนักลงเสียได้

ความเบาสบายจิตใจจะยกระดับความเมตตาในตัวตนจนท่วมท้น..

แสดงให้เห็นได้ไม่ยากทางสายตา  และกริยาอาการที่กำลังแสดงต่อโลกภายนอก..

เผยแผ่พลังงานแห่งความสุขไปถึงคนรอบข้าง..

แต่ถ้าเมื่อใดก็ตามที่ในโลกนี้มีแต่ผู้ร้องขอ..

ทั้งที่ตนเองก็อาจมีมากพออยู่แล้ว แต่ยังคิดว่าเรายังไม่อิ่ม ยังต้องการเพิ่ม และเพิ่มขึ้นอีก

ความหิวโหยทางใจจำนวนมหาศาล ย่อมเรียกร้องโหยหา ผู้ให้

ทรัพยากรทั้งโลกก็คงไม่เพียงพอต่อความต้องการเหล่านั้น..

หากทุกคนรู้จักแต่รับ แต่ไม่รู้จักการให้ ไม่รู้จักการเสียสละ..

โลกนี้คงวุ่นวายไม่จบสิ้น..

เราอาจมีแหล่งน้ำเอาไว้หล่อเลี้ยงชีวิตมากมาย เพียงพอต่อทุกชีวิตบนโลกใบนี้..

แต่เราจะไม่มี แหล่งน้ำใจ เอาไว้ดับความหิวกระหายทางจิตวิญญาณแก่ใครเลย..

ผู้เขียนเคยย้ำบ่อยๆว่า..  

ธรรมชาตินั้นยุติธรรมถูกต้องเสมอ แต่ความเห็นของเราต่างหาก ที่โอนเอียงไป..

แม้แต่ความตั้งใจที่จะทำความดีของคนๆหนึ่ง 

ก็อาจจะกลายเป็นเรื่องมายาสาไถสำหรับอีกคนหนึ่งได้เสมอ..

ทั้งนี้ขึ้นอยู่ที่การยอมรับใน ไม่เหมือนกัน ของคน..

ไม่เคยมีใครจะได้ทั้งใจคนทั้งโลกมาครอบครอง 

มีแต่การชนะความเห็นของตนเองได้หรือเปล่า แจกแจงหัวใจตนเองได้ละเอียดละออแค่ไหน

รู้จักตนเองมากแค่ไหน..

เราเป็นทั้งผู้ให้และผู้รับมาหลายครั้งหลายครา

แต่เรื่อง กำลังใจ ในการเป็นผู้ให้ย่อมแตกต่างกันไป ต่างกรรมต่างวาระ

ไม่มีใครจะมากำหนดกฏเกณฑ์ ว่าใครจะต้องให้มากกว่าใคร

หรือใครจะต้องแบ่งปันมากกว่ากัน

แต่เป็นการให้โดยไม่เลือกหน้า ไม่เลือกฐานะ ตำแหน่ง ศาสนาความเชื่อ

หรือแม้กระทั้งเผ่าพันธุ์..

เหมือนกับท้องฟ้าที่ไม่มีเจตนาจะโปรยปรายสายฝนไปตกที่หนึ่งที่ใดมากกว่ากัน

เหมือนกับท้องฟ้า ที่ไม่มีเจตนาจะกลั่นแกล้งให้ใครให้ได้รับความร้อนหนาวมากกว่าใคร

เหมือนกับสีของท้องฟ้าที่ไม่มีเจตนา จะให้ใครเห็นแล้วหม่นหมอง หรือสดใส

ท้องฟ้าที่ไม่มีเจตนาให้ใครท้อแท้ หรือฮึกเหิมท้าทาย

เราคิดไปเอง.. เรากำหนดเองทั้งสิ้น..

หากยังไม่รู้ว่าการเป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่เป็นเช่นไร..

ก็ขอให้ทำตัวแบบท้องฟ้าครึ้ม

ที่ไม่เคยจำเพาะเจาะจงจะนำพากลุ่มเมฆฝนไปตกที่ใด..

เมื่อมีความพร้อม อุณหภูมิความชื้นละอองน้ำได้ที่ ก็โปรยสายสายน้ำชุ่มเย็นได้เสมอ..

แม้จะเป็นฝนที่ตกไม่ทั่วฟ้า..

แต่ก็ไม่เคยเจตนาตกเพื่อเอาใจคนบางคนหรือกลุ่มคนบางคนเลย..

ขอขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆทุกภาพครับ

Create Date : 31 กรกฎาคม 2558 Last Update : 31 กรกฎาคม 2558 22:26:41 น. Counter : 1995 Pageviews.		1 comments
Share Tweet