Group Blog
All Blog
<<< ความไม่เที่ยงของสิ่งที่เรามี >>>








ความไม่เที่ยงของสิ่งที่เรามี

ชายหนุ่มทำโทรศัพท์มือถือหาย

 รู้สึกเป็นทุกข์อย่างมากเพราะเพิ่งซื้อมาได้ไม่นาน

 แถมราคาก็แพงด้วย จึงไปหาหลวงพ่อขอคำปรึกษา

 เผื่อจะได้ของคืนมา

หลวงพ่อฟังปัญหาแล้ว

 แทนที่จะซักถามเรื่องโทรศัพท์มือถือ กลับถามว่า

“มีทองไหม ?”

“มีครับ”
“อีกไม่นานทองก็จะหาย”

แล้วท่านก็ถามต่อว่า “มีรถไหม ?”
“มีครับ”
“อีกไม่นานรถก็จะหาย...แล้วมีแฟนไหม?”
“มีครับ”
“อีกไม่นานแฟนก็จะหาย”

ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็ได้คิด

 ปัญหาถูกเปลื้องไปจากใจ กราบหลวงพ่อ

แล้วเดินออกจากกุฏิด้วยสีหน้าที่ดีขึ้น

ชายหนุ่มไม่รู้สึกเป็นทุกข์

ที่สูญโทรศัพท์มือถืออีกต่อไป

 เพราะได้คิดว่านั่นเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก

เมื่อเทียบกับความสูญเสียอีกมากมาย

ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต เขาคงระลึกได้อีกด้วยว่า

ความสูญเสียพลัดพรากนั้นเป็นธรรมดาของชีวิต

 หลวงพ่อไม่ได้แช่งว่า ทอง รถ และแฟนของเขา

จะมีอันเป็นไป หากแต่ท่านพูดถึงสัจธรรมของชีวิต

ที่ไม่มีใครหนีพ้น เพราะมีกับเสียนั้นเป็นของคู่กัน

คนเรามักลืมคิดถึงธรรมดาของชีวิต

ที่ต้องมีการพลัดพรากสูญเสีย เ

มื่อมีหรือได้อะไรก็ตามก็ทึกทักเอาว่า

มันจะต้องอยู่กับเราไปตลอด

 เรายอมไม่ได้ที่มันจะพรากจากเราไป

(เว้นเสียแต่ว่าเราเป็นฝ่ายละทิ้งมันไปเอง)

 น้อยนักที่เราจะเผื่อใจนึกถึง

ความไม่เที่ยงของสิ่งที่เรามี

พระไพศาล วิสาโล






ขอบคุณที่มา fb. ข้อธรรม คำสอน พระไพศาล วิสาโล
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ




Create Date : 20 เมษายน 2560
Last Update : 20 เมษายน 2560 9:02:05 น.
Counter : 681 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ