"พบสุขที่ใจ"

ใคร ๆ ก็ปรารถนาความสุข

 ดังนั้นจึงดิ้นรนไขว่คว้าหาความสุขไม่หยุดหย่อน

 แต่คนจำนวนไม่น้อยกลับหาความสุขไม่พบ

 ซ้ำยังเต็มไปด้วยความทุกข์

ไม่ใช่ทุกข์ที่จับพลัดจับผลูเข้ามาในชีวิตเท่านั้น

 บ่อยครั้งเป็นทุกข์ที่เกิดจากการแสวงหความสุข

 ซึ่งมีทั้งความผิดหวังเพราะไม่ได้อย่างที่คิด

 หรือเพราะได้ไม่มากพอ

ใช่แต่เท่านั้นแม้ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว

 ก็ยังทุกข์เพราะเหนื่อยในการรักษา

 และกังวลว่าจะถูกใครแย่งชิงไป

สุดท้ายเมื่อเสียมันไปก็ทุกข์อีก

 เศร้าโศกเสียใจ อาลัยอาวรณ์ และคับแค้น

นี้คือชะตากรรมของผู้คนจำนวนไม่น้อย

 ยิ่งแสวงหาสุข กลับพบทุกข์

ทั้งนี้ก็เพราะสุขที่ผู้คนแสวงหานั้น

 เป็นสุขที่อยู่นอกตัว

 ต้องอาศัยการแก่งแย่งแข่งขันกับผู้อื่น

 อีกทั้งไม่สามารถให้ความพอใจได้อย่างแท้จริง

 เสพไปนาน ๆ ก็รู้สึกเบื่อ อยากได้ใหม่

หรือมากกว่าเดิม แม้บางครั้งดูเหมือนสมหวัง

 แต่ก็เป็นสุขชั่วคราว ตามมาด้วยทุกข์ทียาวนาน

หากหวังความสุขจากทรัพย์สมบัติ

 ชื่อเสียง เกียรติยศ ความสำเร็จ

 ก็ไม่มีวันพบสุขอย่างแท้จริง

 แม้แวดล้อมด้วยบริษัทบริวารที่สนอง

และปรนเปรอทุกสิ่งสรรพ

 อยู่ในคฤหาสน์อันโอฬาร หรือสถานที่อันงามวิจิตร

 ก็ยากที่จะพึงพอใจในชีวิตได้

 เพราะสุขที่แท้จริงนั้นไม่ได้อยู่ข้างนอก

 แต่อยู่ในใจเราต่างหาก

ใจที่มองเป็น เห็นถูก มีเมตตา

 เข้าใจความจริงของชีวิต และรู้จักปล่อยวาง

 คือใจที่เปี่ยมสุข สุขจึงมิใช่สิ่งที่ต้องดิ้นรน

แสวงหาจากที่ใด หากวางใจให้เป็น

 ก็พบสุขได้ทันที

 ดังนั้นแทนที่จะมองออกไปนอกตัว

 ควรหันกลับมาที่ใจของตน ปรับจิตรักษาใจให้ดี

 ก็จะพบความสุข ดังพระพุทธองค์ได้ตรัสว่า

 “จิตที่ฝึกไว้ดีแล้วนำสุขมาให้”

หลวงพ่อไพศาล วิสาโล






ขอบคุณที่มา fb. วัดป่าสุคะโต ธรรมชาติที่พักใจ
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ