"ทุกข์ใจเพราะใครทำ"

ไม่ว่าเราจะพยายามเพียงใด ก็หนีทุกข์ไม่พ้น

 ทุกข์นั้นมีสองอย่าง คือ ทุกข์กาย กับ ทุกข์ใจ

ทุกข์กายนั้นมักจะเกิดจากปัจจัยภายนอก

 เช่น ดินฟ้าอากาศ เชื้อโรค สารพิษ อุบัติเหตุ

 รวมทั้งคนที่มุ่งร้าย

ส่วนทุกข์ใจนั้น แม้มีปัจจัยภายนอกมาเกี่ยวข้อง

แต่สาเหตุหลักนั้นอยู่ที่ใจของเราเอง

 เช่น มองลบ คิดร้าย ผูกใจเจ็บ

และเมื่อสาวไปให้ถึงที่สุด ก็จะพบว่า

เกิดจากความเห็นผิดในตัวกูของกู
.
เมื่อมีความทุกข์ใจ คนส่วนใหญ่

มักจะโทษปัจจัยภายนอก

มองไม่เห็นสาเหตุที่ใจของตน

 ดังนั้นไม่ว่าจะทำอย่างไร ใจก็ยังเป็นทุกข์อยู่นั่นเอง

ต่อเมื่อตระหนักว่าตัวการที่แท้นั้น

อยู่ที่ภายใน มิใช่ภายนอก

 การทำใจให้กลับมาเป็นปกติจึงจะเกิดขึ้นได้
.
ใจจะเป็นอิสระจากทุกข์อย่างแท้จริง

ก็ต่อเมื่อละความเห็นผิดในตัวกูของกูได้อย่างสิ้นเชิง

 แต่ในขณะที่ยังละความเห็นผิดดังกล่าวไม่ได้

 อีกทั้งยังลดไม่ได้มาก ทุกข์ใจก็ยังบรรเทาได้

ด้วยการรู้จักวางใจอย่างถูกต้อง

จะทำเช่นนั้นได้ก็ต้องมีสติรู้ทันอาการของใจ

เมื่อเกิดทุกข์หรือมีเหตุร้ายมากระทบ

 แม้เหตุร้ายยังแก้ไขไม่ได้

แต่อย่างน้อยเราก็ไม่ซ้ำเติมตัวเอง

 ด้วยการรักษาใจให้เป็นปกติ
.
ผู้คนยุคนี้มีชีวิตที่สะดวกสบายมากขึ้น

 ทุกข์กายมีน้อยลง แต่ทุกข์ใจกลับเพิ่มมากขึ้น

 จนผู้คนมากมายหันไปพึ่งยาและวัตถุสิ่งเสพ

 สาเหตุสำคัญเป็นเพราะเรามองข้ามจิตใจของตน

ไม่เห็นความสำคัญของการฝึกจิตรักษาใจ

แต่ในระยะยาวแล้ว

เราทุกคนก็หนีความทุกข์กายไม่พ้น

 โดยเฉพาะเมื่อร่างกายแก่ชรา หรือล้มป่วย

 ถึงตอนนั้นหากไม่รู้จักรักษาใจ

ก็จะยิ่งเป็นทุกข์มากขึ้น

จะว่าไปแล้ว กายนั้นมีแต่จะทุกข์มากขึ้น

 ส่วนใจนั้นสามารถเป็นอิสระจากความทุกข์ได้

หากเราหมั่นฝึกจิตรักษาใจ

ซึ่งไม่เพียงช่วยให้ปล่อยวางความทุกข์

ได้อย่างรวดเร็ว ปัญญาที่เกิดขึ้นยังช่วย

ให้ละวางความเห็นผิดในตัวกูของกูได้ในที่สุด

จนทุกข์ไม่อาจย่ำยีบีฑาได้อีกต่อไป.


พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล






ขอบคุณที่มา fb. ข้อธรรม คำสอน พระไพศาล วิลาโล
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ