เห็นด้วยค๊าบพี่น้องค๊าบ

คนเราถึงควรอภัยให้คนอื่น ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันก็เพราะเหตุนี้ล่ะเนอะ
คนๆ นึงที่ปาดหน้าเรา อาจดูว่าน้ำใจแห้งแล้งยิ่งกว่าอีสานเขียวและเอธิโอเปียรวมกัน
แต่อีกด้านนอกเหนือจากบนท้องถนน เค้ากลับเป็นคนดี น่าคบหา
คนๆ นึงที่ยกพวกตีกันตามแรงยุของเพื่อน...อยู่บนรถเมลกลับเป็นวีรบุรุษที่ช่วยพยุงคนแก่ให้นั่งบนเบาะของเค้า

เหมือนกับบางที ที่เราก็เผลอพลาดทำอะไรที่ไม่ดีนัก ไม่ค่อยมีน้ำใจนัก แต่เราก็ไม่ใช่คนเลวเหลือรับประทาน และอยากได้รับการอภัยเช่นกัน

นึกถึงคำของท่านพระพุทธทาสค่ะ
"เขามีส่วนเลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอาส่วนที่ดี เขามีอยู่
เป็นประโยชน์โลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ของเขาเลย
จะหาคนมีดีโดยส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยวค้นหาสหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหาหนวดเต่า ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคยมองแต่ดี มีคุณจริง"
(พิมพ์ผิดขออำภัยค่ะ เผื่อจำพลาด)


เรื่องอาหาร...หาคนช่วยคิดจิคะ รับรองง่ายขึ้นจมเลย

เรื่องขับรถ เพิ่งทราบค่ะว่าคนอื่นเค้าก็มีอาการแบบนี้เหมือนกันนะเนี่ย นึกว่าเป็นแต่เราซะอีก

ส่วนเรื่องกิน สำหรับตัวเองไม่ค่อยมีปัญหาค่ะ แต่เพื่อนที่กินข้าวกลางวันด้วยกันชอบบ่นจังว่า "วันนี้ไม่รู้จะกินอะไรดี" ทั้งที่ร้านอาหารใน food center ก็ออกจะมากมาย
แล้วก็เคยได้ยินแม่ครัวที่บ้านบ่นเหมือนกันว่า ไม่รู้ว่าจะทำกับข้าวอะไรแล้วเนี่ย คิดไม่ออก (แล้วก็ทำสีหน้าทุกข์ใจซะจริง) เราก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นเรื่องซีเรียสตรงไหนเลยแฮะ กะแค่เมนูอาหาร ซ้ำก็ไม่ว่ากระไรนี่นา แต่ก็เลยคิดว่า ถ้าเป็นตัวเองต้องเป็นแม่ครัวคิดอาหารให้ถูกใจคนอื่นทุกวัน มันก็อาจจะเครียดก็ได้มั๊งนะ

(แอบ) ทุกข์ เพราะ ดื่มคาเฟอีนไม่ได้นี่แหล่ะค่ะ 555

ไม่อร่อย ก็ให้รู้ว่าไม่อร่อย

ไม่เห็นต้องแสวงหาของอร่อยเลยนีหน่า
ในเมื่อมันก็อนิจจังเหมือนกัน อิอิ

ขึ้นต้นเห็นเพลง อิมเมจิเน๊ชั่น...

พี่นึกถึงสองสามวันก่อน มีน้องแนะนำไป
ห้องเพลงลูกทุ่ง เขามีเพลงแปลง ชื่อว่า
ลูกแม่ใหญ่ออนลักปี๊โป้
ว่างๆไปฟังน๊ะคะ
ถ้าฟังภาษาอีสานออก


อาหารสิ้นคิดของพี่มีหลายอย่างมาก

จนพรุ่งนี้ต้องไปหาหมอประจำสามเดือน
เช็คน้ำตาล


เป็นเบาหวานเนี่ย ไม่ดีเลย
กินอะไร
ก้อต้องระวั๊ง
ระวัง


รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


ขอบคุณ...สำหรับ ด๊าววววถ่าวววววว
ได้ยินแล้ว
ปิ๊งๆๆๆเหมือนตอนเดินช๊อปปิ้งที่ฮ่องกง

เดินๆๆกินๆๆ คนเดียวไม่เกี่ยวก๊ะใคร

ชอบเป็นคนนั่งเหมือนกันค่ะ

เพราะขับรถทีไร ไม่เคยหงุดหงิดใคร
แต่ถูกคนหงุดหงิดประจำ

แวะมาอ่านค่ะ...

เรื่องอาหารการกินนี่ เราผ่านจุด ไม่รู้ว่าจกินอะไร หรือคิดเมนูไม่ออกไปแล้วค่ะ เดี๋ยวนี้มีอะไรก็กินอย่างนั้น ( เพราะที่ทำงานข้าวกลางวันฟรี ความงงช่วยได้ค่ะ )
แต่คือจริงๆแล้วระยะหลังมานี่แม้ว่าจะไปกินร้านอาหารตามสั่งก็จะกวาดตาดูเมนูแป๊บนึง แล้วก็สั่งได้เลยค่ะ จะไม่ค่อยบ่นว่าไม่รู้จะกินอะไรดี เหมือนเมื่อก่อน สงสัยคงเริ่มปลงๆชีวิตแล้วมั๊งค่ะ

หายหวัดยังคะพี่เอ๊ด?

เราเห็นด้วยกับการเป็นผู้โดยสารแทนการเป็นคนขับ
เราชอบที่จะได้มองสิ่งแปลกๆ ใหม่ๆ
ขนาดร้านนู่นนี่ในซอยบ้านตัวเองยังเพิ่งเห็นไม่นานมานี้เลยค่ะ

แต่อีกทางนึง.. ก็ชอบเป็นคนบังคับรถเองนะคะ
เวลาคนขับไม่ถูกใจก็มักจะแอบอึดอัดในใจ อยากขับแทน
แต่เดี๋ยวนี้นิสัยนี้ไม่ค่อยมีแล้วค่ะ จะเป็นการนั่งชิลมากกว่า

เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยหงุดหงิดกับการที่คนอื่นทำอะไรแปลกๆ พิศดารอีกต่อไปแล้ว
เรารู้สึกว่าการที่คนเราเลือกทำอะไรอย่างใดอย่างนึงต้องมีที่มาที่ไป
เราอาจจะไม่รู้ที่มาที่ไปนั้น.. แต่เค้าก็ต้องมีเหตุผลที่จะปาดหน้ารถ ขโมยของ หรือแม้แต่ฆ่าข่มขืน
เราไม่ได้สนับสนุนว่ามันดี..
แต่เป็นเพราะเค้าผ่านสภาพแวดล้อมอย่างไรในชีวิตมาก่อนหน้านี้มากกว่า
ถ้าเราเป็นคนเริ่มสร้างสภาพแวดล้อมรอบตัวของเราให้ดี
สภาพแวดล้อมของคนข้างๆ ก็จะดี แล้วมันก็จะขยายเป็นวงกว้าง
เรื่องร้ายๆ อาจจะน้อยลงก็ได้เนาะคะ

(บ่นไรเนี่ยตู? )

สุขสันต์วันอังคารด้วยค่ะ

ชอบเพลง imagine ครับ

เวลาฟังเพลงนี้แล้วทำให้ลืมความชั่วร้ายของโลกไปชั่วขณะนึงครับ

พูดถึงเรื่องอาหารการกินกับหนุ่มโสดนี่ ผมเข้าใจเลยครับพี่เอ๊ด
ช่วยไม่ได้เลยเนอะ ที่บางทีก็ต้องพึ่งอาหารจานเดียว จานด่วน (ผมก็มีเมนูประจำไม่กี่อย่าง แต่ก็ต้องมีไข่ดาวประกอบทุกที )

ช่วงหลังเริ่มเบื่อครับ ก็เลยฝึกทำอาหารเอง
ซุ่มฝึกปรือมานานแล้วครับ ตอนนี้ทำได้หลายอย่างแล้ว แหะๆ
ล่าสุด พึ่งประสบความสำเร็จกับการทำไข่ยัดไส้

กำลังคิดเมนูแปลกๆ อย่างเช่น แกงเลียงชาเขียวกุ้งสด

อ่านความเห็นพี่โอ๊กกี้ แล้วถึงกับขำก๊าก
ผมไม่ได้มีปัญหาตรงที่มันไม่อร่อยเฟ้ย ไม่ได้เบื่อเมนูเก่าด้วย เพียงแต่มันขี้เกียจคิด

แล้วรู้สึกว่า ไม่ชอบที่เหมือนคิดเมนูไม่ได้เลยต้องสั่งของเดิมๆ ไม่ได้สั่งเพราะอยากทานจริงๆ

ถ้าจะต้องดูจิต ก็ต้องรู้เข้าไปที่ความ "ไม่ชอบ" และ "อยากคิดออก" ค๊าบพี่น้องค๊าบ

Dr.K. ก็อยากจะหาอยู่นะค๊าบ คนช่วยคิดเมนูน่ะค๊าบ แต่ก็ไม่รู้จะมีวาสนาได้เจอหน้าคนๆนั้นเมื่อไหร่

เจอแล้วก็ไม่รู้เธอและที่บ้านเธอจะอยากปล่อยเธอมาช่วยผมคิดเมนูไหม

มันอีกหลายปัจจัยเหลือเกิน เลยต้องเพลินกะกะเพราะไข่ดาวไปพลางๆก่อน

คุณ Sunny ถ้าไป food center ผมจะง่ายมากเลยครับ หลับตาจิ้มไปอันนึง

แต่ไอ้ที่ยากสำหรับผมคือการนั่งในร้านตามสั่ง ที่เขาไม่ได้บอกว่าเขาทำอะไรได้บ้าง

NNN แหนมเนืองนิวหยอก อยากดื่ม รู้ว่าอยากดื่ม ไม่ได้ดื่มแล้วทุกข์ ก็รู้ว่าทุกข์นะจ๊ะ

คุณพี่ ฟอ รอ ฟัน ผมรู้แล้ว ชื่อพี่มาจากคำว่า For Fun นี่เอง

เห็นบอกไม่สบายๆ แต่ดูมีความสุขจังเลย

คุณแพ็ท ขอบคุณที่แวะมาครับ

คุณความจำปลาทอง สวัสดีค๊าบ อัพบล็อคหรือยังค๊าบ ผมรออ่านอยู่

อรุ ก่อนอื่น.. ขอบคุณสำหรับโปสการ์ดนะค๊าบ พี่ได้แล้ว งงอยู่สองนาน 555

ที่อรุพูดมามันมีคำอยู่คำนึง พระท่านพูดบ่อยๆว่า ไม่มีอะไรในโลกนี้เกิดขึ้น โดยไม่มีเหตุให้เกิด

ศาสนาพุทธ ถือว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
อันนี้ไม่ได้แปลว่าให้นอนรอรับชะตากรรม แต่ตรงกันข้าม
ให้เร่งสร้างกรรมดีต่างหาก

การทำดี ก็คือการทำสภาพแวดล้อมตัวเองให้ดีนั่นแหละ

พี่คิงออฟขาม เล่นไปถึงไข่ยัดไส้แล้วเหรอนี่

พี่ยังไม่เคยประสบความสำเร็จกับข้าวผัดซักกะที
พยายามจะทำให้มันร่วนๆเหลืองๆ หอมๆ มันก็ออกแนวแฉะๆ ทุกที

แต่แกงเลียงชาเขียว พี่คงไม่หัดทำล่ะครับ ระบบการขับถ่ายพี่ดีอยู่แล้ว 5555

เห็นด้วยอย่างแรงนิ

เคยขับรถเป็นค่ะ ต้องบอกว่าเคยเพราะไม่ได้ขับมานานมากแล้ว เพราะเนื่องจากไม่ชอบขับรถเลย อยู่เมืองไทย พ่อกับแฟนๆ(ฮ่าๆ)เป็นคนขับพาไปไหนมาไหนตลอด ไม่ก็ขึ้นแท็กซี่สบายใจสุด เอ อาจจะเป็นคำแก้ตัวของคนไม่มีเงินซื้อรถเองใช้ :D

ชอบที่พี่เขียนเรื่องญาตินิยม จริงมากๆเลยนะเนี่ย อืม เดี๋ยวครั้งต่อไปใครทำอะไรขัดใจจะลองคิดว่าเขาเป็นเพื่อนเป็นพี่เราดู คงจะมีความสุขขึ้นเนอะ ขอบคุณที่พี่ทำให้คิดอะไรได้ค่ะ

เราตรงข้ามกันมากค่ะ ไม่ได้ขาดแคลนความคิดสร้างสรรค์ในการคิดเรื่องอาหาร แต่ว่าปัญหาคือใครจะมากินที่ทำได้หมดเนี่ย วันๆนั่งอ่านแต่บล๊อกทำอาหาร เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆในชีวิต

ขอบอกเคล๊ดลับแม่บ้าน พี่จะผัดข้ามผัดให้ไม่แฉะ ก็ต้องใช้ข้าวที่หุงไว้ข้ามวันผัดนะคะ ยิ่งข้าวเย็นๆแบบที่แช่ไว้ในตู้เย็นยิ่งเวิร์ก งิงิ

ขับรถม่ายเป็นค่ะ นั่งอย่างเดียวเลย ชอบมากด้วย แต่คอยบอกคุณพ่อกับน้องชายเหมือนกันว่าไม่เห็นต้องไปหงุดหงิดมากมายอะไร ให้นึกถึงบางทีที่เราก็อาจต้องขอแซงนิด ขอทางหน่อยในบางโอกาส หรือนึกถึงว่า อาจเป็นพี่น้อง ญาติ เพื่อนฝูงกัน ขอกันแค่นี้มิเห็นเป็นไร... เนอะ "ลัทธิญาตินิยม" แบบนี้ก็ถือเป็นข้อดีนะค๊า จะได้ไม่โกรธ และใจเย็นลง

อาหารการกินเหรอ...เรื่องต้องมากหน่อยอ่ะ เรื่องอื่นพออล้มอล่อยกันได้ แต่เรื่องกินเนี่ย ไม่ได้เลย

สามารถกินอาหารกลางวันซ้ำซากได้เมนูละ 2 เดือนค่ะ
สาเหตุมาจากแม่ค้าที่คณะมาขายเจ้าเดียวตอนปิดเทอม

เลยติดนิสัยมาถึงตอนทำงาน
กินบะหมี่หมูแดง ยำวุ้นเส้น ได้เมนูละสองเดือน
คนที่ทำงานอึ้งตะลึงตะไล ช่างกินได้...
ไม่เห็นเป็นไรเลย เวลากลับบ้านก็ได้กินอย่างอื่นนี่นา

ตอนนี้เมนูประจำคือ ผัดผักรวม กับไข่เจียวแหนมค่ะ
บางวันก็คะน้าหมูกรอบ
ลอกได้นะคะ ไม่สงวนลิขสิทธิ์