ดูเหมือนง่ายค่ะ แต่มันก็ยาก รู้เฉยๆ รู้สบายๆ รู้โดยไม่แทรกแซง นานๆ มันถึงจะแว๊บมาที แหะๆ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ มือใหม่จะพยายามต่อไป

alternative
^
^
หนูชอบจัง แนวๆ แบบนี้
ดูชีวิตมีทางเลือกดี
อิอิ

เคยอ่านเจอในหนังสืออะไรซักอย่าง
เขียนไว้ประมาณว่า
ฝุ่นมาเกาะกระจก
ถ้าไม่อยากให้ฝุ่นเกาะก็อย่าให้มีกระจก
เอ่อ หนูจำไม่ได้แม่นนะคะ ไม่แน่ใจว่าใช่เรื่องยึดมั่นถือมั่นหรือเปล่า
ตอนนั้นอ่านก็เออๆ เนอะๆ เข้าใจๆ
แต่ตอนนี้ลืมไปแล้ว -_-“

ยินดีกับบล็อกดีดีที่ 201 ด้วยนะคะ
^^

วันนี้ฟังเพลงคลาสสิคบ้างนะครับ

เคยมีคนบอกว่าธรรมะของพระพุทธเจ้า
เหมือนจันทร์ในคืนเดือนเพ็ญ
สวยงาม กระจ่าง นวล เย็น

ให้ฟัง Clair De Lune ของ Debussy ครับ

คุณพี่ Together In 80s Dream

ส่วนมากที่ยาก.. เพราะพยายามทำด้วยการ "คิด" เอาน่ะครับ

ตอนทำไม่เป็น ทำไม่คล่อง มันจะยาก เหมือนหัดขี่จักรยาน หัดขับรถใหม่ๆ

อะไรๆ มันก็ดูเก้งก้าง ขัดเขิน
แต่ทำๆไปแล้วก็ชิน คล่อง สบาย

แอม.. อันนั้นเป็นนิทานของพวกเซ็น
หลักการคล้ายกันครับ..

เขาพูดถึงธรรมของเว่ยหล่าง
คือเคยมีพระรูปนึงแสดงธรรมว่า

กายเหมือนต้นโพธิ์ ใจเหมือนกระจกที่แขวนอยู่บนต้นโพธิ์

คือพวกชอบทำสมถะ เขาจะเปรียบเหมือน
พวกที่ขยันหมั่นปัดกวาด ทำความสะอาดกระจก
ไม่ให้มีฝุ่นเกาะ

ฝุ่นคือพวกกิเลส ความเศร้าหมอง

แต่เว่ยหล่างบอกว่า..
ถ้าไม่มีต้นโพธิ์ ไม่มีกระจก ..
แล้วฝุ่นจะเกาะอะไร

สมัยนึงผมอ่านแล้วคิดจนสมองโป่งว่า..
แล้วมันจะไม่มีกาย ไม่มีจิต ไม่มีกิเลสได้ไงวะ

ก็มันเห็นอยู่ทนโท่

ตอนหลังถึงเข้าใจว่า..
มันเหมือนกับที่เด็กหัวเหม่ง ในเรื่อง Matrix บอกนีโอว่า

"There is no spoon"

คือสิ่งนั้นมีอยู่ แต่ความยึดถือในสิ่งนั้นไม่มี
ช้อน จริงๆ ก็คือธาตุอย่างนึง
ที่เรา "สมมติ" กันว่า มันเรียกว่า ช้อน
ฝรั่งเรียก spoon คนจีนเรียก ..... ลืมละ...

คนที่บรรลุธรรม ไม่ได้แปลว่า ไม่มีกาย ไม่มีจิต
แต่ความยึดมั่นในกาย ในจิต ไม่มี

งงมั้ยนี่

ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่นำมาฝากค่ะ

มาทักทายยามเช้าที่สดใส

ขอให้มีความสุขกับวันศุกร์นะคะ

บลอคนี้รวมหลายสิ่งที่ผมคุ้นเคยในชีวิตเลยครับ

เพลงคลาสสิค
เซน
ธรรมะ
และ การแบกทุกข์

ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ได้เรียงจากมากไปหาน้อย หรือน้อยไปหามากนะครับ


อยากร่วมแจมความรู้สึกที่ว่าดูเหมือนง่าย แต่มันยากบ้าง

รู้สึกว่า บางครั้งมันยากเพราะมันก้ำๆกึ่งๆ
เช่นความคาดหวังอะไรที่เป็นไปไม่ได้ไปเลยนี่จะไม่ค่อยเสียใจ ตัดใจง่าย ลืมความผิดหวังง่าย
แต่อะไรที่ก้ำๆกึ่งๆไม่รู้จะเดินหน้าดี หรือบอกตัวเองว่าหยุดดีนี่สิที่ชอบทำให้ทุกข์
ดูเหมือนที่ผมยกตัวอย่างนี่มันเลื่อนลอยจัง พูดถึงกรณีทั่วๆไปในทุกๆด้านเลยน่ะครับ

แก่นของศาสนาพุทธ..คือปรัชญาค่ะ..

อิชั้นเข้าใจถูกมั้ยคะ..

อืม เพราะผมยังไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้มั้งครับ มันก็ยังคงยากสำหรับผม

ตั้งแต่เล็กจนโตถึงทุกวันนี้
ผมยังคงไม่เข้าใจอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับพุทธศาสนา ตั้งแต่เรื่องง่ายๆจนถึงเรื่องยากๆ เช่นการนั่งสมาธิ ผมกลับสงสัยว่าจะต้องนั่งจนถึงเมื่อไรเราถึงมีสมาธิ แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเรามีสมาธิแล้ว

ทุกวันนี้ ผมก็ได้แต่ปรับ ประยุกต์ไปใช้ในชีวิตประจำวันของผมเท่านั้นครับ

ยินดีกับบล็อกที่ 201ค่ะ
คิดเอาเองนะคะว่า ขณะที่ใจฝักใฝ่หาธรรมะที่แท้จริง ความชัดเจนในคำสอนของพระพุทธเจ้าจะค่อยๆมาหาเรา ให้เราได้ปฏิบัติ ตอนนี้ตัวเองกำลังเลือกเดินตามคำสอนถึงได้มาเจอบล็อคของคุณแอสตัน ที่มีแต่เรื่องดีๆ เรื่องที่อยากรู้
ขอบคุณนะคะ และจะลองไปปฏิบัติตามดู แต่ว่าอ่านรอบเดียวยังตีโจทย์ไม่แตกค่ะ คงต้องกลับไปอ่านอีกรอบ แล้วก็ขออนุญาตcopy ไปแปะข้างโต๊ะทำงานนะคะ ก่อนที่เราจะสามารถระลึกรู้ได้เอง คงต้องค่อยๆคิดตามไปก่อนใช่มั้ยคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

คุณพี่...

วันนี้ จอยเอาก้อนหินก้อนเล็กๆที่แบกไว้เมื่อวาน โยนทิ้งไปแล้วล่ะค่ะ

จริงๆ ก็รู้ทั้งรู้นะคะ ว่าไปแบกไว้มันก็ไม่ดี

ต่อไปนี้ จะพยายามทำอย่างที่พี่เอ๊ดว่าไว้
จะได้รู้สึก เบา สบายๆ อารมณ์ดีๆ ได้ทุกๆวัน

สุขสันต์วันสุขค่ะ

ขอเขวี้ยงหินทิ้งด้วยคนค่ะ
ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆ มาฝากกันนะคะ

น่าเดินค่ะ
..
..
ขอบคุณนะคะ
วันนี้เข้าใจได้มากขึ้น
อีกนิดนึงแล้วค่ะ
..
..
ปล ดูท่าคุณพี่จะชอบเรื่องตั้งจิตอธิษฐานนะคะ

ขอบคุณที่เขียนบทความดี ๆ ให้อ่านนะคะพี่เอ๊ด

ทุกวันนี้ยังเผลอประจำเลยค่ะพี่

เพลง "ก้อนหินก้อนนั้น" คงเป็นบทเพลงในใจของคนหลาย ๆ คนค่ะ น่าจะทุกคนทีได้เคยฟังก็ว่าได้

พอ ๆ กับ "ฤดูที่แตกต่าง" กัน "live & learn" ค่ะ

เกิดมาก็ต้องมีความทุกข์ค่ะ มีใครบ้างไม่เคยมี

ไม่มีหรอกค่ะ

หนังสือหลาย ๆ เล่ม ตำราหลาย ๆ เล่ม มี how to บอกว่า ทำอย่างไรให้พ้นทุกข์

อิ อิ เราไม่เชื่อค่ะ ยังไงความทุกข์ก็ต้องกลับมาอยู่คู่โลก คู่คนเราอยู่เสมอ

แต่จะทำอย่างไรให้อยู่กับความทุกข์นั้นได้โดยไม่เบียดเบียนใจเราให้มากจนเกินไปจนอยู่ในโลกนี้ไม่ได้เท่านั้นค่ะ

จากใจที่ร้อนๆมาพอเข้า Blog นี้ที่ไร
หายทุกร้อนทุกที และทำให้คิดอะไรได้หลายอย่างๆ ก่อนปิดหน้านี้ด้วย

มีอยู่ช่วงอยากไปฝึกวิปัสสนามาก แต่ก็ไม่
ไปเพราะรู้สึกว่า สมองฟุ้งซ่าน กลัวไปทำไม่ได้

แต่พออ่านแนวทางของพี่แอสตัน แล้วรู้สึกว่า
เราก็สามารถทำได้นะ

ฝึกจิตง่ายนิดเดียว

แปลกจังค่ะ .. เข้ามาอ่านบล็อกนี้แล้วไม่สงบแบบเดิมแล้วอ่ะ
จากที่เคยอ่านแล้วเย็น สงบ รู้ว่าสติอยู่ที่ไหนยังไง วันนี้กลับทำไม่ได้แล้ว

หรือเพราะป้าร้อนมากไปคะคุณแอสตัน? ป้ายังปลงไม่ได้ใช่ไหมเนี่ย
เอาเหอะ ร้อนใจก็รู้ว่าร้อนใจ เครียดก็รู้ว่าเครียด เอางี้ก่อนดีกว่า
บ้าเมื่อไหร่ก็คงโดนจับส่งศรีธัญญาเองล่ะค่ะ แต่ป่านนั้นคงจะไม่รูตัว 555+

ยังไงก็ตาม ขอบคุณนะคะสำหรับข้อคิดดีๆที่เผื่อแผ่เสมอ
วันหน้าป้าจะย้อนกลับมาอ่านใหม่นะคะ วันนี้อ่านแล้วไม่เข้าใจจริงๆ
สงสัยวันนี้ป้าจะอยู่ในโหมด บัวใต้น้ำแล้วโดนหินทับแน่ๆเลยอ่า

วันนี้มีความสุขดีค่ะ

เรื่องที่ยังไม่เกิดจะไม่ไปกังวล..



ป.ล. ยินดีกับบล็อคที่ 201 นะคะ

แต่ก็ยังจิตตกอีกแล้วค่ะวันนี้

สวัสดีวันอาทิตย์ ตอนสายๆ

ขอให้มีความสุขเพราะคุณเอ็ด...แบ่งความสุขให้พี่...

สมการความสุข

แวะเข้ามาเก็บข้อคิดค่ะ
ใครจะนึกว่าแค่คำๆ เดียว

ศรัทธา...จะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่
เชื่อมั่น...ก่อตัะวเป็นแรงผลักดัน
และทุกๆ อย่างล้วนสำเร็จด้วยใจ

อ่า ภาวะจิตตกของผมขยายเป็นบล็อกได้ เยี่ยมเลยครับพี่
อ่านแล้วแม้จะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง
แต่ก็จะนำเอามาปรับใช้ ไม่เพ่งเกินไป ไม่ปล่อยไหลเกินไป
ทำจิตให้เหมือนนิ่งและเย็นเหมือนน้ำ น่าจะดีกว่า ผมคิดถูกไหมครับ

โหย...

คุณเอ็ด พี่มีความสุขม๊ากมาก

i was born to love youuuuuu!!!!

ไม่เคยขอเพลงไหน นานขนาดนี้


และแล้วคุณเอ็ด...ก้อทำให้พี่มีความสุขดั๊บเบิ้ล

ลุงพอหนูอ่านมาจากที่ลุงเขียน คนที่หนูนึกถึงคือหลวงพ่อปราโมทย์ ไม่รู้ว่าใช่รึป่าวค่ะ

เพระเวลาฟังท่านเทศน์ ท่านก็จะบอกว่าธรรมมะเป้นของง่าย ให้เรารู้สึกตัว อย่าเผลอ เสียใจก็รู้ว่าเสียใจ มีความสุขก็รู้ว่ามีความสุข

หนูเป็นอีกคนที่เคยได้รู้จักลุง และเพื่อนๆในไซเล้งมานานหลายปี แต่เพิ่งมีบุญได้หันมาสนใจเรื่องการเจริญสติ ดูจิต แล้วสนใจฟังหลวงพ่อปราโมทย์เทศน์ไม่นานนี่เองค่ะ

ปล.จำหนูได้ปะคะเนี่ย เรามีรูปถ่ายคู่กันด้วยนะ ตอนรับปริญญา 555

ขอแอดบล็อกด้วยนะคะ

โอ้โห แฟนๆ Blog พี่ผมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ไม่ได้เข้าแป๊ปเดียว ขึ้นหลัก 30 อย่างรวดเร็ว

ข้อเขียนและสาระดีๆที่พี่นำมาเสนอ ล้วนเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่อ่านและคิดตามจริงๆครับ

ผมคิดตามที่พี่เขียน แล้วสังเกตอะไรได้นิดนึง

เจ้าก้อนทุกข์ที่พี่ว่าส่วนใหญ่มาจากจิตที่ปรุงแต่งให้มันเป็นทุกข์ทั้งนั้นเลยนะ ถ้างั้นไอ้เจ้าความทุกข์จริงๆ หรือเนื้อแท้ของทุกข์ที่ไม่ได้มาจากจิตที่ปรุงแต่ง มันคืออะไร แล้วตกลงนี่หมายความว่าความทุกข์ คือสัมผัสทั้ง 6 ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มันสร้างความทุกข์ขึ้นมาเอง (Comment ยาวตามภาษาคนคิดมากอย่างผม 5555)

ปล.โชคดีจริงๆที่ได้ฟังเพลง Live and let die จบก่อนไปถึงมาบุญครอง อิอิ

เห็นรูปที่ป้าหู้เอามาฝากแล้ว น้ำตาคลอเลย
ขอบพระคุณนะครับ

คุณเพียงแค่เหงา สุขสันต์ทุกวันเลยนะครับ

คุณตี๋คุง ที่มันยากไม่ใช่เพราะมันก้ำกึ่งหรอกครับ
แต่เพราะเราพยายามเข้าใจ และแก้ทุกอย่างด้วยความคิด

เราไม่ได้แก้ด้วยสติจริงๆ

คือตราบใดที่ยังเป็นแค่ความคิด มันยังไม่ใช่ของจริง
วันนี้คิดดีได้ พรุ่งนี้ก็คิดร้ายได้

คุณ i'm not superman ผมพูดว่า แก่นของศาสนาพุทธ คือการมีสติ ปัญญา ดีกว่าครับ

เคยได้ยินผู้รู้ท่านว่า พุทธจริงๆ ไม่ใช่ปรัชญาหรอก มันดีกว่านั้นอีก

ปรัชญา มันยังเป็นเรื่อง "พูด" และ "คิด" เอา
แต่การรู้จักตัวเองจริงๆ เราใช่แค่ สติ ความรู้สึกตัว

เราไม่คิดเอา ไม่บรรยาย ไม่พูด

ปัญญาที่ได้จากปรัชญา ได้จากการคิด วิเคราะห์

แต่ปัญญาของพุทธ เป็นปัญญาที่ได้จากการรู้ เห็น ประจักษ์ความจริงของธรรมชาติ

ธรรมชาติ ของกาย และจิต เราเอง
ธรรมชาติที่ว่า มันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่ใช่ตัวเรา
ที่เรียกว่า รู้ธรรม ก็คือรู้เท่านี้แหละครับ

คุณเบิ้ล สมาธิไม่จำเป็นต้องนั่งก็เกิดได้ครับ
แค่เรามีจิตจดจ่อในการทำอะไร อย่างใดอย่างนึง
ก็ชื่อว่าเรามีสมาธิแล้ว เช่นมีสมาธิในการฟัง อ่าน ดู เดิน ยืน นั่ง นอน

แต่ถ้านั่งสมาธิในรูปแบบ ที่หลับตานั่งขัดสมาธิ
มือขวาทับมือซ้าย อะไรนั่น

ถ้าจิตมันสงบ ไม่ฟุ้งซ่าน จดจ่ออยู่กับอารมณ์กรรมฐานอันใดอันหนึ่ง ก็ถือว่า มีสมาธิแล้ว

คุณ ยาเขียว อนุโมทนาครับ

จอย ดีแล้วนะ.. แต่ถ้ามันโยนไม่ไป ก็ให้รู้ทัน ว่ามันยังกอดไว้
โยนทิ้งแต่ไม่ไป แล้วไม่ชอบใจ รู้ว่าไม่ชอบใจ
ชอบหรือไม่ชอบ ไม่ใช่ปัญหา ถ้าชอบแล้วรู้ว่าชอบ
ไม่ชอบใจ ก็รู้ว่าไม่ชอบ

the Vicky ยินดีด้วยครับ

azamiya อธิษฐานแบบนี้ ไม่เป็นไรครับ
ไม่ใช่อธิษฐานขอหวย แบบนี้ ไม่ดี


หวัดดี รี

เราไม่ได้ฝึกวิปัสสนา ไม่ให้เผลอนะรีนะ
อย่าเข้าใจผิดล่ะ..

เราฝึกเพื่อให้รู้ทันว่า จิตมันเผลอบ่อยๆ
ไม่ใช่ฝึกไม่ให้มันเผลอ

เรารู้ทัน เพื่อจะได้เห็นว่า จิตมีความเผลอเป็นธรรมชาติ
เดี๋ยวก็เผลอไป หลงไป คิดโน่น คิดนี่

ถ้าฝึกบังคับไว้จะเป็นสมถะ จิตจะนิ่ง จิตจะสงบ
ด้วยแรงกดข่มบังคับ
ไม่ใช่สงบด้วยสติ ด้วยปัญญา แบบวิปัสสนา

มันต่างกันนะครับ

หน้าที่ของผู้เดินสายวิปัสสนา เราไม่ทำอะไรมาก
ไม่ทำเกินกว่าการ "รู้" ไม่บังคับ ไม่กดข่ม แค่ "รู้"

แต่มันเผลอเมื่อไหร่ พยายามรู้ให้ไวๆ
ฉะนั้น ครูบาอาจารย์สายนี้ ถ้าเราส่งการบ้านว่า
เราเผลอบ่อย เผลอทั้งวัน วันละเป็นร้อยๆ พันๆครั้ง

ท่านจะชมว่า ดีแล้ว ทำได้ดี
แต่ถ้าวันนึงเผลอน้อยมาก แค่วันละหนสองหน
หรือไม่เผลอเลย แปลว่า เราไม่ค่อยเห็น เราไม่ทัน หรือไม่ก็โดนจิตหลอก

เพราะในความจริง พี่เคยแอบนั่งนับ ว่าจิตมันเผลอไปทำงานเอง โดยที่พี่ไม่ได้บังคับ ชั่วโมงนึงกี่ครั้ง

นับเมื่อไหร่ ได้เกิน 300 ครั้ง ทุกทีสิน่า


ฉะนั้น เผลอบ่อย เป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้ารู้ว่าเผลอบ่อย อันนั้นดีนะ
แต่เผลอนาน ไม่ดีนะครับ :)


คุณปุ๊กกี้&คิตตี้ ...
มีตำรานึงที่เชื่อได้ว่าช่วยให้คนพ้นทุกข์ได้จริงนะครับ

มีคนทำได้มาเยอะแล้ว .. ตำรานั้นชื่อ มหาสติปัฏฐานสูตร

คุณพูดถูกเผงเลย ความทุกข์เป็นความจริงที่คู่กับโลกและมนุษย์

ถ้าจะหลุดพ้นจากทุกข์ได้ ก็ต้องวิจัย ศึกษามันให้ถ่องแท้
สิ่งที่สอนในมหาสติปัฏฐานสูตร ก็พูดเรื่องนี้แหละครับ

ให้เริ่มต้นด้วยการรู้สึกตัว เพื่อให้ถ่องแท้ว่า กายเรา จิตเรา มีธรรมชาติอย่างไร

ธรรมทั้งหลาย รวมอยู่ในกายและจิต เท่านี้เอง
ทุกข์ทั้งหลาย ก็เกิดขึ้น ที่กายและจิต เท่านั้น

เข้าใจ กายและจิต ก็เข้าใจทุกข์
เข้าใจทุกข์ ด้วยปัญญาขั้นสูงสุด และมากพอ
ก็จะรู้เอง ว่าทางจะหลุดพ้นจากทุกข์เป็นอย่างไร