... จากจุดเริ่มต้น 'แฟนฉัน' สร้างกลุ่มผู้กำกับที่น่าจับตามองให้กับแวดวงหนังไทย จากนั้น แต่ละคนก็หันไปสร้างผลงานฉายเดี่ยวของตัวเอง บ้างก็รุ่ง เช่น เพื่อนสนิท บ้างก็ร่วง เช่น หมากเตะ ฯลฯ

ในบรรดาหนังฉายเดี่ยว เรื่องที่ผมรักมากที่สุดคือ ซีซั่นเช้นจ์ และ เรื่องที่ผมคิดว่าเป็นก้าวย่างที่ไปได้ไกลกว่าจุดสตาร์ทมากที่สุดคือ เด็กหอ ของ ผู้กำกับทรงยศที่เป็นเจ้าของ ปิดเทอมใหญ่ หัวใจว้าวุ่น

... จุดเด่นของปิดเทอมใหญ่ฯ ที่น่าสนใจคือการที่หนังไม่จำเพาะเจาะจงเหมารวมวัยรุ่นแบบเดียว แต่แตกแขนงช่วงวัยเล่าไปตั้งแต่วัยรุ่นตอนต้น (Preteen หรือ early adolescent) กินยาวไปจนถึงช่วงวัยรุ่นตอนปลาย (late adolescent) ด้วยวิธีการเล่าสลับไปมาเหมือนสไตล์หนังหลากชีวิตเช่นใน Love actually ที่นำเสนอความรักหลากหลายรูปแบบที่ช่วงวัยนี้ต้องเผชิญ




วัยที่เพิ่งสลัดความเป็นเด็กและกำลังจะก้าวเข้าเป็นหนุ่มสาว

...ในช่วงม.3 ของ ไม้ พุ และ นา ที่เป็นตัวแทนของเด็กผู้ชายที่กำลังจะใช้คำว่า ‘นาย’ นำหน้าชื่อ เราจึงเห็นภาพของเด็กที่เริ่มทำตัวเป็นผู้ใหญ่ บ้างก็ทำตัวโตเกินวัยแต่แท้จริงข้างในยังเหมือนเด็ก (pseudomaturity) บ้างก็ละล้าละลังยังเลือกไม่ได้ว่าการทำตัวเป็นผู้ใหญ่ต้องทำเช่นไร

ช่วงวัยนี้เป็นช่วงวัยที่เริ่มต้องการ การยอมรับจากคนอื่น รูปแบบที่เห็นจึงเป็นเช่น ไม้กับพุ ที่แข่งกัน จีบสาว แข่งขันเอาชนะใจอีกฝ่าย หรือ นา เด็กหญิงที่เริ่มต้นเข้าวัยสาว ก็ย่อมยินดีกับการเป็นที่สนใจ เพราะมันก็เหมือนกับได้รับการยอมรับว่าตัวเองนั้นสวยพอหรือดีพอ




วัยรุ่นตอนต้นถึงตอนกลางอย่าง โอ๋เล็ก

ที่เป็นตัวแทนวัยรุ่นจำนวนมากที่มักจะมี idol ของตัวเอง บ้างก็เป็นนักร้อง บ้างก็เป็นดารา หรือ บ้างก็เป็นนักกีฬา และ idol เหล่านั้น บ่อยครั้งที่เป็นแรงบันดาลใจสำคัญหนึ่งต่อช่วงชีวิตวัยรุ่น เช่น บางคนเรียนดนตรีเพราะอยากเป็นอย่างนักร้องในฝัน หรือ โอ๋เล็กที่เลือกเรียนภาษาจีนด้วยหวังที่จะฟังเพลงของตีตี๋ นักร้องในดวงใจให้อินยิ่งขึ้น

ดังนั้น หากพัฒนาไปได้ถูกทางการมี idol ก็เป็นปัจจัยหนึ่งของการสร้างความฝันและช่วยให้รู้จักตัวเองมากขึ้น แต่หากหลงหมกมุ่นมากเกิน วัยรุ่นก็จะจมอยู่กับภาพลักษณ์แต่ไม่สามารถพัฒนาตัวเองให้เติบโต

ความรักเช่นนี้มักมีปัญหาตามมา เพราะเมื่อพ่อแม่เริ่มกังวลว่า idol จะสำคัญกว่า พ่อแม่พี่น้อง ทำให้พ่อแม่ที่ไม่เข้าใจเด็กๆรีบกีดกันปิดกั้น โดยไม่ทันเข้าใจว่า ทั้ง idol และ peer group(กลุ่มเพื่อน) เป็นกลุ่มบุคคลสำคัญในช่วงวัยนี้และมักจะมีอิทธิพลกับเด็กทั้งด้านบวกและด้านลบ แต่ท้ายที่สุดครอบครัวก็ยังสำคัญที่สุดอยู่ดี




วัยรุ่นที่ความเป็นผู้ใหญ่ฉายชัดมากขึ้น ของ โจ้

นักศึกษาน้องใหม่ที่กำลังเผชิญภาวะ แอบรักเพื่อนสนิท กับ ซี เพื่อนร่วมคณะ โจ้หวังพิชิตใจซี ด้วยวิธีการจากหนังรักในดวงใจ Love actually วิธีการของโจ้ราบรื่น แต่เมื่ออีกฝ่ายรู้ว่าความสัมพันธ์เกินขอบเขตความเป็นเพื่อน ทุกความปรารถนาดีของโจ้ก็ต้องถูกเบรก เพราะอีกฝ่ายมองเขาเป็นแค่ เพื่อนคนหนึ่ง ไม่มากไปกว่านั้น

การเริ่มสนใจเพศตรงข้ามหรืออยากมีแฟน ในช่วงวัยนี้ เป็น พัฒนาการปกติธรรมดาที่ความรักจาก puppy love ตอนเด็กๆ จะเริ่มหันเหมาสู่ความรักที่เริ่มอยากจะมีพันธะผูกพันมากขึ้น มีความคาดหวังกับอีกฝั่งมากขึ้น ดังนั้น ภาวะอกหักรักคุดแล้วทำใจไม่ได้ทำร้ายตัวเองหรือตามรังควานอีกฝ่าย จึงเริ่มเกิดในช่วงวัยนี้





วัยรุ่นที่กำลังจะก้าวพ้นวัยเด็กและไปเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ของ เหิร

...ผู้ต้องเผชิญกับบททดสอบหัวใจว่าจะหนักแน่นมั่นคงได้เพียงใด ระหว่าง ความรักที่ผูกพันกันมาสามปีกับหญิงสาวผู้แสนดีที่นัดหมายจะเจอกันในวันครบรอบเดท กับ หญิงสาวในสเป็คที่พบเจอระหว่างเดินทางไปหาแฟน

ซึ่งความหนักแน่นมั่นคง ก็เป็นบทพิสูจน์สำคัญของพัฒนาการทางสังคมที่ช่วงวัยนี้เริ่มต้องรับผิดชอบมากขึ้น ไม่ใช่แค่ การที่จะต้องรับผิดชอบชีวิตของตัวเอง แต่ยังรวมไปถึงความรู้สึกกับชีวิตของคนรัก ของลูกๆ ของลูกน้อง


... สี่ช่วงวัยที่เห็นในหนัง คือ ข้อดีของวัยรุ่น ที่วัยอื่นต้องอิจฉา นั่นคือ ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาของการเรียนรู้ และ แน่นอนว่าทุกๆก้าวย่างของการเรียนรู้ย่อมต้องพบเจอกับอุปสรรค ต้องเคยผิดพลาด ต้องเคยผิดหวัง ต้องเคยหลงทาง แต่ วัยรุ่นเป็นช่วงวัยที่มีเวลามากกว่าวัยอื่นๆที่จะพลิก ความผิดพลาด เหล่านั้น เป็น บทเรียนให้ใช้ชีวิตที่เหลือต่อไปให้ดีกว่าเดิม

เช่น

...บทเรียนของการขี้โกงเพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะ หรือ ภาวะเลือกแบบไม่ฟันธงจนสุดท้ายต้องเล่นน้ำเพียงลำพัง ใน Part ไม้ พุ นา ทำให้พวกเขาเรียนรู้กติกาการใช้ชีวิต และ ความรักของคนเป็นผู้ใหญ่ได้มากขึ้น รวมไปถึงเรื่องอื่นๆด้วยเช่นกัน

...บทเรียนที่ไม่เหมือนสมัยเด็กๆที่แค่ขยันก็จะสอบได้คะแนนดี แต่สอนให้รู้ว่าเมื่อเราโตมากขึ้น การจะสมหวังหรือผิดหวัง มีปัจจัยอื่นคอยควบคุมมากกว่า ‘ความพยายาม’ และ เราจะสามารถรับมือกับความผิดหวังได้ดีเพียงใด หากความฝันที่ทุ่มไว้ต้องสิ้นสุดลง ใน Part โอ๋เล็ก

... บทเรียนของความรักที่คนอื่นนอกเหนือจากพ่อแม่มีให้นอกจากเรา ในวัยเด็กจะอย่างไรพ่อแม่ก็รักเรา แต่เมื่อโตขึ้นหากเรารักใครถึงจะทุ่มใจให้เต็มที่ก็ใช่ว่า จะได้รับรักนั้นตอนแทน แต่ บางคนเมื่อเจอความผิดหวังจากความรัก ก็เลือกทำร้ายตัวเองกับคนรอบข้าง บางคนเลือกที่จะพยายามต่อไปไม่สิ้นสุด และ บางคนก็เลือกที่จะเรียนรู้ที่จะรักในอีกรูปแบบ เช่น เป็นเพื่อนที่ดี และ เก็บความรักที่ยังมีไว้กับใจ ใน Part ของโจ้

... บทเรียนของการปล่อยให้ความหลงความใคร่ชั่ววูบ มาทำลายความสัมพันธ์ดีๆ เพราะเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ สิ่งยั่วเย้าก็จะทวีมากขึ้น ดังนั้น เมื่อไรที่ขาดความหนักแน่นมั่นคง ย่อมตามมาด้วยการชักจูงกิเลสอื่นๆตามมา และ ยิ่งอ่อนแอก็จะยิ่งหยุดยั้งมากขึ้น(เหมือนในหนังที่ เริ่มต้นแค่พูดคุย ตามต่อด้วย ลงจากรถไฟ ตามต่อด้วย การโกหกอีกฝ่าย แน่นอนย่อมคาดเดาได้ว่า สุดท้ายจะไปลงเอยที่ใด) และ เมื่อเราได้ทำผิด ทำร้ายจิตใจคนที่เรารักขึ้นมา การจัดการกับ ความผิดนั้นก็เป็นอีกบทเรียนหนึ่ง ใน Part ของเหิร


ซึ่งสุดท้ายความผิดพลาด ความผิดหวัง ของแต่ละ Part แต่ละคนได้รับไปนั้น ก็กลายเป็น บทเรียนที่พวกเขาจะได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น และ พร้อมที่จะเป็นผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะมากขึ้น มิใช่ โตแต่ตัวตามอายุเพียงอย่างเดียว



....การโยงเรื่องราวหลากชีวิตในหนังตระกูลนี้ที่มักจะประสบความสำเร็จ ขึ้นอยู่กับฝีมือผู้กำกับที่จะร้อยเรียงเรื่องราวหลากชีวิตนั้นให้จับกลุ่มเกิดความสมดุล มีความต่อเนื่องทั้งเนื้อหาและอารมณ์ รวมทั้งไม่ทำให้เรื่องใดต้องเด่นหรือห่วยชนิดแปลกแยก

สำหรับ ปิดเทอมใหญ่ฯ ในส่วนการร้อยเรียงเนื้อหานั้นไม่สะดุด แต่ อารมณ์ของหนังกลับพาไปได้ไม่สุดและขาดความต่อเนื่อง อีกทั้งการเขย่ารวมแต่ละตอนให้เป็นเนื้อเดียวกันยังไม่ลงตัว สังเกตได้ชัดถึงการเล่าเรื่องแบบเพลินมือ เมื่อเข้าสู่ช่วงกลางเรื่อง ที่ บางตอนใช้เวลามากไป และ บางตอนก็ทิ้งช่วงห่างเกินไปจนเกือบลืม



Part ไม้-พุ-นา

เป็นช่วงที่เนื้อเรื่องไม่ค่อยพัฒนาเท่าไหร่ เป็นตอนที่มีปัญหาทั้งตัวบท ตัวนักแสดง และ การกำกับ บางช่วงดูแล้วก็รู้สึกขัดใจกับการกระทำ มีแค่ตัวละครยิงมุกวนไปวนมา บางไดอะล็อคกับบางบุคลิกนิสัยของตัวละครก็ดูแก่นแก่แดดเกินไป จนทำให้ตลกแต่ไม่น่ารัก และ ทำให้บางช่วงออกจะประดักประเดิดเสียด้วยซ้ำ

อีกทั้งตัวนักแสดงบางคนบางฉากก็เล่นแข็งไป ทำให้ส่วนนี้กลายเป็นส่วนที่โดด ไม่กลืนไปกับส่วนอื่นมากที่สุด จุดเสียหายคือส่วนที่มีปัญหาส่วนนี้ กลับเป็นส่วนที่กินเวลานานมากกว่าใครเพื่อนอีกต่างหาก




Part โอ๋เล็ก

จริงๆเป็นส่วนที่เนื้อเรื่องจริงๆน้อยเหลือเกิน เป็นส่วนที่เบาโหวงเอามากๆ ชนิดที่ขาดรายละเอียดอย่างเหลือเชื่อ ทั้งที่ประเด็นความรักตอนนี้เป็นประเด็นที่ผมชอบ เพราะไม่ค่อยจะมีหนังเรื่องไหนหยิบยกมาเล่น ความรักของวัยรุ่นกับ idol ในดวงใจ ซึ่งก็เป็นหนึ่งความรักความคลั่งไคล้สำคัญของช่วงวัยนี้

แต่หนังกลับเน้นหนักไปแค่ ความคลั่งไคล้อย่างเดียว จนละเลยองค์ประกอบอื่นๆรอบๆตัวละครอย่างน่าเสียดาย โดยเฉพาะครอบครัวที่น่าจะขยายความได้มากกว่านี้ แต่กลับถูกทอดทิ้งแทบไม่กล่าวถึงเลย โชคดีที่ส่วนนี้ได้ฝีมือการแสดงของ โฟกัส มาช่วยชีวิต และ เธอดูจะเป็นหนึ่งเดียวจากก๊วนแฟนฉันที่มีพัฒนาการทางการแสดงชนิดน่าจับตามองมากที่สุด หลังจาก แจ๊ค แฟนฉันถูกระบบ GTH โยนบทซ้ำๆทำให้เขาไปได้แค่ขำๆขโมยซีน




Part ซีกับโจ้

เป็น ส่วนที่ค่อนข้างลงตัว ทั้งฝีไม้ลายมือนักแสดง ทั้งตัวบท แต่ ประเด็น เพื่อนสนิท ของหนังส่วนนี้ถือว่า cliché มากๆเราได้ดูได้เห็นผ่านหนังเรื่องอื่นๆ หรือ ผ่านมิวสิควิดิโอจนชินตา แถม สเต็ปของหนังไปแบบสูตรสำเร็จสุดๆ ถึงผมจะชอบการดัดแปลงในฉากหน้าบ้านที่ทำได้น่ารักดี แต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นอีกตอนหนึ่งที่ play safe กับ เล่าตามสูตรตามตำราเอามากๆ จนเรียกว่าน่าประทับใจ แต่ไม่ชวนให้ตราตรึง



Part เหิร + แฟน + อ้อย

เป็นส่วนที่น่าจะดีที่สุดแต่กลับรู้สึกว่า หนังให้เวลาน้อยที่สุด แถมช่วงกลางเรื่องก็เหมือนส่วนนี้ถูกทิ้งช่วงนานเหลือเกิน

เนื้อหาของส่วนนี้เป็นส่วนที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยพบเจอในชีวิตจริงเท่าส่วนอื่นๆ (พบสาวญี่ปุ่นสุด x ชวนไปปาร์ตี้ต่อสองต่อสองก่อนจบด้วยอับราฮึ่มที่ริมหาด) แต่การเล่าเรื่องในส่วนนี้กลับทำได้น่าเชื่อถือ โชว์ความสามารถของผู้กำกับที่เล่าเรื่องได้ดี และ เทคนิกตอนใช้เสียงเงียบ ทั้งที่ริมหาด และ ตรงสถานีรถไฟช่วงท้าย ก็บีบหัวใจได้ดีเหลือเกิน นักแสดงสาวที่รับบทแฟนของเหิร เล่นได้ดีทีเดียว


... ความขาดๆเกินๆเหล่านี้จึงทำให้หนังยังไม่กลมกล่อมเท่าไรนัก แต่ก็ไม่ได้แปลว่า หนังจะตกเกณฑ์มาตรฐานของGTH หรือ มาตรฐานของก๊วนผกก.แฟนฉัน โดยรวมแล้วยังเป็นหนังไทยที่สอบผ่านดูได้สบายๆ

อารมณ์รวมๆของหนังยังดูสนุก เพลิดเพลิน แถมแฝงแง่คิดสะท้อนชีวิตรักช่วงวัยรุ่นได้ดี เทคนิกการเล่าเรื่องราวหลากชีวิต ความรักหลากรูปแบบ อาจจะยังไม่ลงตัวในด้านอารมณ์แต่ด้านการลำดับเรื่องราวก็ถือว่าลงตัวใช้ได้ เสียดายที่แต่ละส่วนในสี่ส่วนนั้นดูแปลกแยกต่อกันเกินไปหน่อย จนเหมือนเป็นหนังสี่เรื่องที่เล่าตัดสลับไปมา มากกว่าหนังเรื่องเดียว ดังนั้น หากมีจุดเชื่อมโยงดีๆมีชั้นเชิงน่าจะช่วยหนังมากขึ้น

คำถามเดียวที่เกิดขึ้นหลังดูหนังเรื่องนี้จบลง คือ สงสัยเหลือเกินว่า ก๊วนผกก.แฟนฉันที่แตกแฟรนไชส์มาทำหนังของตัวเองแต่ละคนนั้น จะทำหนังกันอยู่แค่นี้จริงๆหรือ Feel good แบบเดิมๆ มุกสไตล์เดิมๆ กลุ่มนักแสดงกลุ่มเดิมๆ(ความซ้ำๆของโอปอล์ หรือ แจ๊ค แฟนฉัน ที่เริ่มกลายเป็นความเลี่ยน) การถ่ายภาพแบบเดิมๆ อารมณ์หนังแบบเดิมๆ กระทั่งโปสเตอร์ก็ยังคล้ายๆเดิม

เพราะถ้าใช่ ก็คงยังสนับสนุนต่อไป เนื่องจากผลงานก็ออกมาดี ความเดิมๆนั้นจึงไม่เป็นปัญหา เพียงแต่นึกเสียดายที่คนมีฝีมือได้แต่พายเรือในอ่างวนไปวนมา จนแฟนๆเช่นผมคนหนึ่งอยากรู้ว่าเมื่อไหร่จะกล้าเลิกทำหนังแบบ play safe แล้วทดลองอะไรใหม่ๆสร้างความหลากหลายเหมือนกลุ่มผกก.รุ่นใหม่เช่น ไชยา ของ ก้องเกียรติ หรือ รักแห่งสยาม ของมะเดี่ยว บ้าง ซึ่งด้วยฝีมือของผกก.ก๊วนนี้แล้วมั่นใจเหลือเกินว่า ผลงานที่ออกมาจะน่าจับตาเป็นอยางยิ่ง


สรุป ... ไม่น่าเสียดายตังค์แต่ก็ไม่ใช่งานระดับท๊อปของก๊วนแฟนฉัน เป็นหนังวัยรุ่นไทยๆที่ดีอีกเรื่องหนึ่ง มีวิธีการเล่าเรื่องที่น่าสนใจ ดูได้เพลินๆมีข้อคิด แต่ไม่ได้ลึกซึ้งและอารมณ์หนังยังทำได้ไม่ถึงแบบสุดๆ


Links ของ บทความเรื่องอื่นที่อ้างอิงถึงใน blog

เพื่อนสนิท , เมื่อเส้นแบ่งของ "คนรัก" กับ "เพื่อน" เริ่มเลือนราง

หมากเตะรีเทิร์นส , หมากเกมส์นี้ น่าจะดีได้มากกว่านี้

เด็กหอ , หอนี้มีดีกว่าผีหลอก

Season changes , เมื่อ"เพื่อนสนิท"กลายมาเป็น"แฟนฉัน"ในวันที่"อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย"

สามารถติดตามบทสรุป การให้คะแนน และบทวิจารณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มเติม หรือบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ พร้อมความเห็นของเพื่อนร่วมบล็อคที่รักการดูหนัง ได้ที่ //vreview.yarisme.com พร้อมลุ้นรับบัตร Major M Cash มูลค่า 500 บาท จำนวน 8 ใบ ทุกเดือน

แจ้งข่าวครับ :

1. เชิญชวนเพื่อนผู้อ่านทั้งใน Blog และ ใน Book มาพบปะพูดคุยและบังคับแจกลายเซ็น ที่ บูธซีเอ็ด ใน งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ วันอาทิตย์ที่ 6 เมษายน เที่ยงครึ่งถึงบ่ายสองโมง จ้า (อย่าปล่อยข้าพเจ้านั่งหง่าวเพียงลำพังเลย)


2. "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" ได้รับคำชวนจาก www.yarisme.com มาเป็นพันธมิตรร่วมกัน แต่ ผมเองคนเดียวคงไม่สามารถจะมีเวลาให้มากพอ ผมจึงเกิดไอเดียชวนเพื่อนร่วม blog อีกห้าท่านที่เป็นคนรักหนังและสนุกกับการเขียนเหมือนๆกัน อันได้แก่ คุณบลูยอชต์ + Nanoguy + renton_renton + OncE UPoN'-'a MaN + เทพบุตรตบะแตก มาเปิด blog ร่วมกันที่ใช้ชื่อว่า

//vreview.yarisme.com

Vreview = We review = การรวมบทความรีวิวเกี่ยวกับหนังของแต่ละคน อาทิเช่น อัพเดตรีวิวสั้นๆถึงหนังโรงที่ได้ดูพร้อมคะแนนเพื่อช่วยตัดสินใจ พร้อม link ไปอ่านฉบับเต็มของแต่ละคน หรือ รีวิวเต็มๆตามสไตล์ใครสไตล์มัน

ซึ่งนั่นจะทำให้เพื่อนผู้อ่าน มีตัวช่วยในการเลือกดูหนังมากขึ้น เพราะด้วยตัวเองแล้วไม่มีเวลาสามารถพอที่จะเขียนถึงหนังได้ครบทุกเรื่อง

ด้วยความหลากหลายของแต่ละคน คาดว่า ถ้าเว็บไม่บอกลาเราไปเสียก่อน น่าจะเป็น blog ที่รวบรวมรีวิวหนังไว้ได้มากพอสมควร จึงเชิญชวนแวะมาเยี่ยมเยือนพร้อมติดตามเรื่องรางวัลได้ที่ blog นั้นคู่กันไปครับ


องศาที่ 361 คลอดอย่างเป็นทางการแล้ววววว




อ่านเบื้องหลัง ที่มาที่ไป ไขเบื้องหลังของหนังสือ คลิกได้ที่นี่เลยครับ

เบื้องหลัง 'องศาที่ 361' - พ็อกเก็ตบุ้คเล่มที่ 2 ของ “ผมอยู่ข้างหลังคุณ”

อ่านจบเมื่อใด ขอเชิญชวนมาพูดคุยแสดงความเห็นเกี่ยวกับหนังสือ คลิกที่ลิงค์ข้างล่างนี้เลยครับ

อ่านแล้วมาคุยกัน ... "องศาที่ 361


ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คที่ไม่ใช่ หนังสือวิจารณ์หนัง แต่เป็นการหยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม



เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ "หนังสือรัก"เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php ส่วน องศาที่ 361 สั่งได้จากเว็บของซีเอ็ดครับผม

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง