ในทางเทววิทยาศาสนาคริสต์ การสิ้นพระชนม์ของพระองค์เป็นเหตุการณ์หัวใจสำคัญ ส่งอิทธิพลให้เกิดเหตุการณ์อื่น ๆ ต่อเนื่องมา นอกจากนั้นการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ก็เป็นสัญลักษณ์สำคัญทางปรัชญาความเชื่อ เป็นการเสียชีวิตของผู้ที่มาช่วยโลก เห็นได้จากการรับทรมานและความตายของพระเมสสิยาห์เพื่อไถ่บาปให้มวลมนุษย์...การทรมานและการเสียชีวิตของพระเยซูบนกางเขนมักจะเรียกกันว่า “พระทรมานของพระเยซู” (Passion) ถือว่าพระเยซูพลีชีพเพื่อเป็นการไถ่บาปให้มวลมนุษย์ ดังปรากฏในพระธรรมที่รู้จักกันในนาม “พิธีทดแทนบาป” (Substitutionary atonement]) กล่าวกันว่าความตายของพระองค์ถูกทำนายไว้ล่วงหน้า (วิกิพีเดีย )

         มนุษย์จะบำรุงชีวิตด้วยอาหารสิ่งเดียวหามิได้  แต่สมควรบำรุงด้วยพระวัจนะทุกคำที่ออกมาจากพระโอฐ์ของพระเจ้า...พระองค์ทรงนำพาข้าพเจ้าไปในทางชอบธรรม  เพราะเห็นแก่นามของพระองค์แม้ข้าพเจ้าเดินไปตามหุบเขามัจจุราช  ข้าพระองค์ไม่กลัวอันตรายใดๆเพราะพระองค์สถิตย์กับข้าพระองค์...มงกุฏหนามที่พระองค์สรวมอยู่  ที่พระหัตถ์มีรอยตะปูถูกตรึงไว้  นี่คือการฝึกจิตวิญญาณ...เพื่อบาปของข้าพเจ้าพระองค์ทรงเสียสละ  เพราะพระองค์ทรงยอมทนทุกข์ทรมาน...แล้วพวกเราจะอดทนเพียงนิดเดียวเพื่อพระองค์ไม่ได้หรือ.......(ศจ.สุพิชญ์  วิจักรณ์โยธิน—ราชินีในห้องมืด)

            เป็นเรืองน่าอัศจรรย์ในปรัชญาความเชื่อทีเป็นสัจจะธรรมเช่นเดียวกันกับทางพุทธศาสนามหายาน ดังในพุทธจริต ของ อัศวโฆษ บทที่1 การประสูตรแห่งพระศาสดา โศลกที่15 ได้กล่าวไว้ดังนี้
            "ดูกรท่านทั้งหลาย
บัดนี้เราได้เกิดมาเพื่อแสวงหาพระโพธิญาณ อันเป็นแก่น
            สารสำหรับบำเพ็ญหิตประโยชน์แก่ชาวโลก  และการอุบัติ
            ขึ้นในสงสารโอฆ ณ ครั้งนี้ย่อมจะเป็นคราที่อวสานของเรา
            ด้วยหนอท่าน"

           แท้จริงแล้วทุกศาสดาต่างยอมสละชีพของตนเองเพื่อสร้างประโยชน์ให้มวลมนุษย์หรือไถ่บาปให้มวลมนุษย์ ศาสดาทุกศาสนาสอนให้มนุษย์รักกันและอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข  ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพที่จะเลือกนับถือและประกอบศาสนกิจตามความเชื่อแห่งตน.