นิทานเซน ใช้ยาให้ถูกโรค. ภาพจาก dek9.com
ณ เชิงเขาแห่งหนึ่ง มีชายหาฟืนและครอบครัวอาศัยอยู่ ครอบครัวนี้ยากจนมากต้องทำงานตั้งแต่เช้ายันเย็น ใช้ชีวิตด้วยความยากลำบากไม่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ทุกครั้งที่มีโอกาสไปวัด ภรรยาของชายหาฟืนมักจะสวดออ้นวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิเสมอว่าขอให้มีชิวิตที่ดีขึ้นหลุดพ้นความยากลำบาก วันหนึ่งขณะที่ชายหาฟืนกำลังทำงานอยู่ เขาได้พบรูปปั้นพระอรหันต์1องค์ เขาดีใจมากเมื่อนำไปขายก็ได้เงินมามากมาย ชายหาฟืนกลายเป็นเศรษฐีน้อยๆในพริบตา เขานำเงินมาปลูกบ้าน ซื้อไร่นาและจัดเลี้ยงเพื่อนฝูง แต่เพียงไม่นานชายคนนี้ก็กลับกลายเป็นคนกระสับกระส่ายมีความกังวลมากกว่าเดิมเมื่อเขายังเป็นชายหาฟืนเสียอีก ภรรยาจึงเอ่ยถามว่า-ไม่เข้าใจเลย ขณะนี้เรามีความสุขสบายกว่าเมื่อก่อนมาก เรามีบ้าน มีที่ดินให้เพาะปลูก มีอาหารอย่างเพียงพอ มีทรัพย์ล้อมอยู่มากมาย ต่อให้มีขโมยเข้ามาเขาก็คงไม่สามารถไม่สามารถขโมยของทั้งหมดที่เรามีอยู่ใด้หรอก ท่านกังวลอะไร ทำไมท่านจึงไม่มีความสุข ชายผู้เป็นสามีโกรธจัดหันมาตะคอกภรรยาว่า- เจ้านี่ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย อรหันต์ทองคำนั้นมีทั้งหมด18องค์ ข้าพบแล้วเพียง1องค์ แต่อีก18องค์ยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ใหน ข้าจะพบใด้อย่างไร ถ้ามีคนอื่นไปพบก่อนข้าจะทำอย่างไร...เมื่อเป็นเช่นนี้ข้าจะสบายใจใด้อย่างไรเล่า ? (Zen story ในนิตยสาร secret ฉบับ105 )
ในนิตยสาร ซีเครท ฉบับเดียวกันกล่าวถึง เรื่องจริงของคุณปู-กมลชนก ปานใจ สรุปโดยย่อว่า...ในที่สุดวันหนึ่ง เราก็มีทุกอย่างตามที่ต้องการ มีบ้านใหญ่ขนาดสิบไร่ มีคนดูแลบ้านมากกว่าเจ้าของบ้าน มีรถคันสวยแบบที่ใครๆฝัน แต่ปูกลับพบว่าความสุขยิ่งห่างไกลออกไปเรื่อยๆชนิดที่เอื้อมไม่ถึง...สุดท้ายบอกได้คำเดียวว่าการใช้ชีวิตให้มีความสุขและประสบความสำเร็จนั้นต้องเริ่มจากการมีสุขภาพกายที่ดี มีระเบียบวินัยและรู้จักควบคุมจิตใจของตัวเองแล้วเรื่องดีๆอื่นๆก็จะตามมาอย่างแน่นอน...คุณปู่เคยเดินขึ้นเขาที่เนปาลตั้งแต่8โมงเช้าถึง5โมงเย็นโดยไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย...
พระราชฌาณกวี (ปิยโสภณ)..เมื่อจบชีวิตลง ก็ไม่ต่างกับการปิดฉากละคร นักแสดงทุกคนต้องลงจากเวที...วางก็ว่าง ไม่วางก็ไม่ว่าง..ไม่ว่าจะเป็น ทรัพย์ ยศ เกียรติ เงิน บุญกุศล ฯลฯ