ภายหลังเมื่อกราบไหว้นมัสการปูชนียสถานในอโยธยาแล้ว ท่านอาจารย์ก็ล่องเรือลงไปตามลำแม่น้ำคงคากับคนอื่นๆอีกกว่าแปดสิบคนในเรือนั้น ด้วยความตั้งใจที่จะไปประเทศอยัมมุข ล่องไปได้ร้อยลี้ถึงที่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นป่าไม้อโศกทึบทั้งสองฟากฝั่งแม่น้ำ ได้มีพวกโจรนั่งมาเต็มลำเรือพายออกมากลางแม่น้ำแล้วล้อมเรือเอาไว้ ผู้โดยสารตื่นเต้นโกลาหลกันใหญ่มีหลายคนตกน้ำตาย พวกโจรจึงจูงเรือนั้นเข้าฝั่ง แล้วบังคับให้ผู้โดยสารทุกคนถอดเสื้อผ้าเพื่อจะค้นหาของมีค่า

เพราะพวกโจรเหล่านี้บูชานับถือทุรคา การปฏิบัติของเขานั้นคือเที่ยวเสาะหาคนที่มีรูปร่างดี ทุกปีในฤดูใบไม้ร่วงเพื่อฆ่าแล้วบูชาเทพธิดาองค์นี้เพื่อขอพร เห็นว่าท่านอาจารย์มีรูปร่างหน้าตาดีและแข็งแรง พวกเขาต่างก็รู้สึกมีความพอใจพูดกันว่า “เวลาที่เราจะบูชายันต์พระแม่เจ้าใกล้เข้ามาแล้ว เราก็ยังไม่พบคนที่เหมาสม บัดนี้พระองค์นี้มีหน้าตาดีมาก ไม่เป็นการสมควรแล้วหรือที่เราจะเอาเขาบูชายันต์พระแม่เจ้า”

ท่านอาจารย์ได้พูดกับพวกเขาเหล่านั้นว่า “ข้าพเจ้าไม่รู้สึกเสียใจดอกในการที่จะเอาร่างกายอันต่ำต้อยของข้าพเจ้าไปบูชายันต์แด่เทพธิดาของพวกท่าน แต่เมื่อความประสงค์ของข้าพเจ้าที่เดินทางมาจากดินแอนอันห่างไกลก็เพื่อจะนมัสการต้นศรีมหาโพธิ เพื่อเยี่ยมเยียนคฤทรกูฎ และยิ่งกว่านั้นเพื่อแสวงหาพระพุทธคัมภีร์ บางทีมันจะไม่เป็นการสมควรกระมังที่พวกท่านจะฆ่าข้าพเจ้า เมื่อข้าพเจ้ายังไม่สำเร็จตามความตั้งใจ”

ผู้โดยสารทุกคนต่างก็อ้อนวอนแทนท่าน และบางคนถึงกับยอมตายแทนท่าน แต่พวกโจรไม่ยินยอม หัวหน้าโจรจึงได้สั่งให้คนของตนไปเอาน้ำมาและก่อเชิงตะกอนด้วยโคลนในป่าแล้วชายสองคนได้นำเอาท่านอาจารย์ไปยังเชิงตะกอนนั้น แล้วชักดาบกวัดแกว่งเตรียมจะฆ่าท่าน

แต่ท่านอาจารย์ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวใดๆ เลย ทำให้พวกโจรเหล่านั้นประหลาดใจมาก รู้อยู่ว่าท่านอาจารย์ไม่ได้ถูกทอดทิ้ง ท่านอาจารย์จึงพูดกับพวกโจรเหล่านั้นว่า

“ข้าพเจ้ามีความประสงค์ขอให้ท่านให้เวลาแก่ข้าพเจ้าสักเล็กน้อย และอย่าเร่งรัดข้าพเจ้าจนเกินไป แล้วข้าพเจ้าจะได้ตายอย่างเป็นสุขด้วยจิตใจปิติ”

แล้วท่านอาจารย์ก็ได้สำรวจจิตเข้าสมาธิต่อพระเมตไตรยโพธิสัตว์บนสวรรค์ชั้นดุสิต ปรารถนาจะเกิดใหม่เพื่อได้แสดงคารวะต่อพระโพธิสัตว์ศึกษาโยคาจารยภูมิศาสตร์และฟังธรรมะอันดี หลังจากนั้นเมื่อมีสติปัญญาสมบูรณ์แล้ว ท่านอาจจะได้เกิดใหม่ในโลกอีก เพื่อสอนประชาชนเหล่านี้ให้เขาปฏิบัติกุศลกรรมและละกิจอันชั่วเสีย ตลอดจนเผยแพร่ธรรมะให้กว้างขวางเพื่อประโยชน์ของสรรพสัตว์ แล้วท่านก็แสดงคารวะต่อพระพุทธเจ้าทั้งสิบทิศ แล้วจึงนั่งลงด้วยจิตสำรวมเพ่งต่อพระเมตไตรยโพธิสัตว์โดยมิได้คิดถึงสิ่งอื่น ท่านเคลิ้มเห็นไปว่าได้ขึ้นไปบนเขาพระสุเมน ข้ามสวรรค์ชั้นที่หนึ่ง ที่สองและที่สามไป แล้ว เห็นพระเมตไตรยโพธิสัตว์ทรงประทับอยู่บนแท่นรัตนชาติบนสวรรค์ชั้นดุสิต ห้อมล้อมด้วยเทวดาเป็นอันมาก ขณะนั้นท่านรู้สึกมีความสุขทั้งจิตและร่างกายจนท่านลืมไม่รู้สึกว่าตนนั่งอยู่บนเชิงตะกอนดิน และลืมพวกโจรเหล่านั้นด้วย พรรคพวกของท่านทุกคนต่างก็ร้องไห้กันเซ็งแซ่ ทันใดนั้นพายุดำก็เกิดขึ้นทั้งสี่ทิศทำให้ต้นไม้หักเป็นระนาวและพัดเอาทรายขึ้นไปบนท้องฟ้าคลื่นใหญ่เกิดขึ้นในแม่น้ำทำให้เรือคว่ำหมด ด้วยความแปลกประหลาดใจอย่างมาก พวกโจรเหล่านั้นจึงได้ถามคนโดยสารว่า“ พระองค์นี้ มาจากไหนและชื่ออะไร? “

คนเหล่านั้นตอบว่า “ท่านเป็นพระมาจากประเทศจีนเพื่อแสวงหาธรรม จะเป็นการบาปมากถ้าพวกท่านฆ่าท่านผู้นี้เสียบัดนี้พายุนี้ได้เป็นเครื่องหมายแสดงว่าเทวดาลงโทษ พวกท่านจงสารภาพผิดเสียโดยเร็ว

พวกโจรเหล่านั้นต่างก็พากันตกใจกลัวและพากันกราบไหว้ท่านอาจารย์แล้วร้องขออภัยโทษ แต่ท่านอาจารย์ไม่รู้สึกตัวเขาจึงได้เอามือไปจับท่าน ท่านจึงได้รู้สึกตัวและลืมตาขึ้นถามว่า ”ถึงเวลา แล้วหรือ ? “

พวกโจรเหล่านั้นพูดว่า “ พวกเราไม่อาจทำร้ายต่อท่านดอก ขอท่านได้โปรดยกโทษให้แก่พวกเราด้วย”

ท่านอาจารย์จึงยกโทษให้แก่พวกเขาและบอกพวกแหล่านั้นว่า การฆ่า ปล้น และการบูชาเทวดานั้นเป็นกรรมชั่ว เป็นเหตุให้พวกเขาต้องรับทุกข์ทรมานในอนาคตไม่มีสิ้นสุด และว่าไม่เป็นการฉลาดเลยที่ยอมรับทุกข์ทรมานเป็นเวลานานไม่มีที่สิ้นสุดในอนาคต เพราะร่างกายซึ่งไม่คงทนเหมือนกับฟ้าแลบหรือน้ำค้างเวลาเช้า