พุทธศิลป์และการเผยแพร่พุทธศาสนาสมัยอโศกมหาราช-พระเจ้ากนิษกะมหาราช

อเล็กซานเดอร์ เบอร์ซิน นักวิชาการพุทธศาสนาเยอรมนี กล่าวว่าพุทธศาสนาน่าจะเริ่มเผยแผ่เข้าสู่ภูมิภาคเอเชียกลางตั้งแต่สมัยพุทธกาลแล้ว โดยมีแคว้นบัคเตรีย (Bactria) หรือแคว้นบัลค์ (Balkh) ทางตอนเหนือของอัฟกานิสถานในปัจจุบันเป็นแห่งแรก และผู้ที่นำพุทธศาสนาเข้าสู่ดินแดนนี้ก็คือท่านตปุสสะและภัลลิกะ อุบาสกคู่แรกของพุทธศาสนา ซึ่งได้สร้างสถูปสององค์บรรจุพระเกศาแปดเส้นและพระนขาที่องค์สัมมาสัมพุทธเจ้าประทานให้หลังจากที่ได้รับถวายข้าวสัตตุก้อนสัตตุผล (ข้าวตู) โดยที่ในเวลาต่อมาท่านภัลลิกะได้มาขออุปสมบทและกลับมาสร้างวัดที่แคว้นบัลค์ด้วย

การแผ่ไปยังภูมิภาคเอเชียกลางของพุทธศาสนาได้เริ่มเห็นร่อยรอยชัดเจนมากขึ้นเมื่อประมาณ 387 ก่อน ค.ศ. ซึ่งเป็นช่วงหลังการสังคายนาครั้งที่ 2 โดยได้มีพระสงฆ์จำนวนหนึ่งจากนิกายมหาสางฆีกะ[2] (Mahasanghikas) ซึ่งมีข้อพิพาทเรื่องวินัยกับนิกายสถาวีรวาท (Sthaviravada) อพยพไปยังแคว้นคันธาระในฝั่งอัฟกานิสถาน ใกล้เมืองจะลาลาบาด (Jalalabad) ในปัจจุบัน และได้สร้างนครวิหาร (Nagara Vihara) ขึ้นในบริเวณดังกล่าวด้วย โดยบรรจุพระสิรัฐิธาตุไว้ ซึ่งต่อมาสถานแห่งนี้ก็พัฒนาเป็นเมืองที่มีชื่อเดียวกัน ราวศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช ภิกษุกลุ่มนี้ก็แตกออกเป็นห้านิกายย่อย ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ นิกายโลโกตตรวาท[3] (Lokottaravada) ได้อพยพไปยังหุบเขาบามิยัน (Bamiyan) ทางตอนกลางของอัฟกานิสถาน และได้สร้างพระพุทธรูปขนาดใหญ่รวมถึงพุทธสถานในบริเวณดังกล่าวในช่วงหลายศตวรรษที่ต่อมา

อ่านเพิ่มเติม //sameaf.mfa.go.th/th/country/central-asia/tips_detail.php?ID=2363

Create Date : 17 เมษายน 2556 Last Update : 17 เมษายน 2556 22:04:54 น. Counter : 2514 Pageviews.		1 comments
Share Tweet