ดีใจจังเข้ามาคนแรกอย่างที่ตั้งใจไว้
สวัสดีวันหยุดค่ะ
น่ารักจังเลย อยากอ่านต่ออีก
คงต้องรอพรุ่งนี้ใช่มั้ยคะ
ขอบคุณที่เขียนให้อ่านค่ะ

  

แม่ปุ้มอ่านไปลุ้นไปเลยค่ะคุณตุ้ยว่าพราวจะยอมเปิดประตูรึปล่าว สุดท้ายก็แพ้ความต้องการของหัวใจ รู้สึกว่าพราวโตขึ้นเยอะเลยนะคะ คิดรอบคอบถี่ถ้วนมากขึ้น ไม่แง่งอนเหมือนเดิม เวลาสี่ปีที่ผ่านมาคงทำให้เธอทุกข์ใจจนไม่อยากให้วันเวลาดีๆต้องถูกทำลาย อยากรู้จังว่าถ้านิกกี้ตื่นมาแล้วเจอนิค จะดีใจมากขนาดไหน ขอแต่อย่าให้นิคโกรธที่พราวไม่ยอมบอกเรื่องนิกกี้ และเข้าใจความรู้สึกของพราวก็แล้วกันนะคะคุณตุ้ย

  

นิคเมื่อายุ 36 ปี

  

พราวพรายเมื่ออายุ 26 ปี (แน่นอน สวยเหมือนเดิมค่ะ ไม่ยอมให้แก่กว่าเดิมค่ะ)

  

นิคหล่อมากเลยค่ะ อยากเห็นพราวตอนนี้จังเลยค่ะคุณตุ้ย เห็นมั๊ยคะว่าได้คืบแล้วจะเอาศอก

อ่านตอนนี้แล้วอิ่มดีมากเลยค่ะ รู้สึกจะยาวเป็นพิเศษเลยใช่มั๊ยคะ

  

ดีใจที่ได้อ่านแต่เช้า
อ่านแล้วมีความสุขค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

  

ได้อ่านแล้ว แต่ทำไมมันค้าง ๆ คา ๆ ยังไงไม่รู้พี่ตุ๊ย เหมือนกินข้าวไม่อิ่มอะ ไม่รู้ท่านอื่นจะเหมือนแม่หนูยิมไหม ถ้าได้ของหวานน่าจะกำลังดีนะคะ อิอิ หรือว่ามันหวานไม่พอแค่มดเต็มจอคอมฯ

Have good weekend naka

  

  

คิดเหมือนแม่หนูยิมนะ ว่ายังขาดของหวาน
แต่คงต้องรอพรุ่งนี้ใช่ไหมคะ

  

ช่ายๆพรุ่งนี้ของหวานคงพร้อมเสริฟ

  

ดีใจจังเลยในที่สุดก็เจอกันแล้ว พราวพรายน่ารักดี แต่ดูเหมือนอายุ 18 เลย

  

พราวสร้างเงื่อนไขให้ตัวเองอีกแล้ว
แล้วเมื่อไรจะเป็นสุขสักทีน๊อ.. สงสารนิกกี้

คุณตุ้ยมาต่อเร็ว ๆ นะคะ
ใจจดใจจ่อมาก ๆ

  

อิอิ มีแต่คนต้องการความหวาน

อยากได้เหมือนกันนิ

  

ชอบพราวคนก่อนมากกว่า อ่ะ คนที่ผมหยิกอะพี่ตุ้ย น่ารัก
และแล้วตอนที่รอคอยก็มาถึงซักที นิคน่ารักอ่ะ คุณพราวนี่เธอช่างชอบสร้างเงื่อนไขเหลือเกินไม่ยอมบอกเรื่องนิกกี้เดี๋ยวนิคก็เคืองอีกหรอก ฮิฮิ

  

คนนี้หรือเปล่าคะ น้อง MOLEEN

  

  

โล่งอกไปเปราะนึงที่เจอกันแล้ว ทนอึดอัดอยู่ตั้งนานค่ะคุณตุ้ย

  

พราวพรายคิดมากอีกแล้ว นิสัยไม่เปลี่ยนเลย คิดเยอะแยะกังวลไปหมด คนเขียนเก็บรายละเอียดนิสัยคนเก่งจัง

  

ไม่อยากให้พราวคิดเล็กคิดน้อยจังเลย บอก ๆไปเถอะ สงสารนิค เห็นใจผู้อ่านด้วยเถอะ ที่อยากให้คู่นี้เขาสมหวัง รอลุ้นอยู่ว่าจะจบอย่างไร

  

ดีใจไปกับแพรวพรายและนิคจริงๆ ที่ได้มาเจอกันเสียที
หลังจากที่ต้องพลัดพรากจากกันไปถึงสี่ปีนะคะ

และฝนก็ขอเอาใจช่วยให้นางเอกของเรื่องกล้าหาญบอกความจริง
กับนิคเรื่องลูกเร็วๆ น๊า

  

อิอิ ตอนนี้น่ารักค่า สมใจคนแอบเชียร์อย่างเรา เข้าใจนางเอกเลยค่ะว่าจะประดักประเดิดขนาดไหน เพราะว่าเวลาที่จากกันไปมันตั้ง 4 ปี แหนะ ไม่ได้ติดต่อกันเลย มันนานมากนะคะ แล้วยังทราบจากดิ๊กแล้วว่า นิคกำลังคบหาอยู่กะสาวมะกันอยู่ แถมไปฉลองคริสมาสต์ด้วยกันที่บ้านฝ่ายหญิงแล้วด้วย ก็มีแนวโน้มว่าเค้าจะแต่งงานกัน เราก็ต้องเป็นคนอื่นไปแล้ว (ตามหลักพฤตินัยนะคะ นิตินัยค่อยว่ากันอีกเรื่องนึงถ้าเค้าอยากหย่า เราก็ต้องหย่า) แล้วพราวก็เป็นคนที่เซฟตัวเองมาตลอด คงคิดเยอะพอสมควร ไอ้ดีใจก็ดีใจอยู่ ยังจะเจ้านิคกี้อีกหล่ะ แหมต้องคิดเยอะกันทีเดียวล่ะ

เอาใจช่วยครอบครัวเล็กๆ ให้พบความสุขของการเริ่มต้นครอบครัวอย่างจริงจังค่า

  

อ่านแล้วแบบว่ายังคาใจกันยังไงก็ไม่รู้ค่ะ แต่เป็นกำลังใจใหพี่ตุ้ยมาอัพเร็วๆ นะค่ะ

  

หูย..
ไม่เจอกันตั้งสี่ปี
ต้องสวีทกันให้หายคิดถึงเยอะๆ
พราวอย่าเป็นนางเอกไทยมากเลย
จูดี้ ก้อจูดี้ เหอะ
เอานิคก่อน

ปอลอ.รูปพราวที่นำมาลงน่ะ
เปนคุณตุ้ยเองอ่ะป่าวคะ

  

โอ๊ยย คุณตุ้ยขา ไม่ไหวแล้ว ทำไมบรรยายได้สุดขั้วหัวใจอย่างนี้ บทนี้สุดยอดแล้วค่ะ
"แต่หัวใจเจ้ากรรมก็ช่างดื้อรั้นดันทุรังไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น มันทั้งดิ้นรนเรียกร้องทั้งบังคับขู่เข็ญ ให้มือที่สั่นระริกของเธอยื่นออกไปไขว่คว้าหาลูกบิดประตู เมื่อพบแล้วก็รีบร้อนหมุนให้ประตูเปิดออก แล้วทันใดนั้นมันก็ทั้งลากทั้งจูง "

มันก็เป็นเช่นนี้เองความรักที่มอบให้กันจนหมดหัวใจ

มีอีกมากมายหลายคำบรรยายที่กระชากหัวใจรักนี้วูบไหวไปด้วยซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรียกน้ำตาได้มากมายก่ายกองค่ะ



พราวยังจะใจร้ายได้ลงหรือ ไม่ยอมบอกเรื่องลูก

รู้นะคนเขียน มีเรื่องทำร้ายใจคนอ่านอีกใช่ไหมเนี่ย

แต่ยังไงก็อย่าใจร้ายกับคนอ่านนักเลยค่ะ

ปรบมือให้บทนี้ซึ้งสุดๆค่ะ

  

อ้าว แหม ไม่มีรีบบอกเรื่องลูกให้พ่อตัวจริงดีใจ ไปอุบไว้ได้ หนูพราวนี่ เดี๋ยวก็งอนกันอีกหรอก