|
|
|
สิ้นคิดจึงสร้างไหวพริบ
สิ่งที่ต้องคิดเกี่ยวกับการทำงานทางการเมืองของ ประธานาธิบดี บารัค โอบามา
ต้องยอมรับว่า ประธานาธิบดี บารัค โอบามา มีตารางเวลาทำงานที่ท้าทายมาก
วันทำงานปกติของประธานาธิบดี อาจรวมถึงพิธีร่วมเฉลิมฉลองนักกีฬาทีมโอลิมปิกของสหรัฐอเมริกา
ประชุมกับคณะรัฐมนตรีและที่ปรึกษาทางทหาร กล่าวสุนทรพจน์หลายสนับสนุนกิจกรรมรณรงค์ต่าง ๆ
และการพูดคุยโทรศัพท์กับผู้นำต่างประเทศ (ทางสายด่วน Hotlines เฉพาะผู้นำมหาอำนาจ)
ในบทความนี้สำหรับเดือนตุลาคมของ Vanity Fair ผู้เขียน Micheal Lewis
ได้สำรวจรายละเอียดบางส่วนเหล่านี้ เกี่ยวกับเบื้องหลัง/หลังฉาก
การใช้ชีวิตประจำวันของประธานาธิบดี โอบามา
เพื่อเตรียมข้อมูลไว้สำหรับบทความนี้
Lewis ต้องใช้เวลาหกเดือน เพื่อติดตามอย่างใกล้ชิดกับประธานาธิบดี
ต้องทุ่มเทพลังงานและพลังใจอย่างมากในการทำงานครั้งนี้
ลุกนั่งในแถวหน้าเครื่องบินประจำตำแหน่งประธานาธิบดี
และพูดคุยกับประธานาธิบดียามเมื่อท่านมีเวลาว่าง
มีคำถามหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ Lewis ชอบถามซ้ำ ๆ
กับประธานาธิบดีโอบามา ด้วยคำถามในสถานการณ์ต่อไปนี้.-
"สมมติว่าภายในสามสิบนาทีนี้ ท่านต้องสิ้นสุดอำนาจการเป็นประธานาธิบดี
และผมจะเข้ารับตำแหน่งแทนท่าน ท่านจะแนะนำว่าควรทำอย่างไรบ้างในตำแหน่งนี้ "
ประธานาธิบดีได้กล่าวย้ำถึงสิ่งแรกคือ
ความจำเป็นของการออกกำลังกายทุกวัน
ทำให้เป็นนิสัยที่เพื่อเสริมสร้างพลังกายและพลังจิตใจ
แต่สิ่งที่กล่าวต่อไปนี้ยิ่งน่าสนใจมากกว่าคือ.-
" คุณจะเห็นผมสวมชุดสูทสีเทาดำหรือสีน้ำเงินเท่านั้น
ผมพยายามที่จะตัดลดเรื่องที่ต้องตัดสินใจออกไป
ผมไม่ต้องการจะตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่ผมจะกินหรือสวมใส่
เพราะผมมีเรื่องอื่น ๆ อีกมากมายที่ต้องตัดสินใจ
ผมรับประทานอาหารหลักสำหรับอาหารเช้า
ในแบบเดียวกันทุกวัน คือ ซีเรียลเย็นและกล้วยหอม
สำหรับมื้อกลางวันผม กินแซนวิชสลัดไก่พร้อมกับน้ำดื่มโซดา
ทุกเช้าผมจะแต่งตัวหนึ่งในจำนวนชุดที่มีอยู่เพียงจำนวนน้อย
เพื่อไปร่วมงานในแต่ละแห่งพร้อมกับชุดเสื้อผ้ากับเนคไท
ผุ้เขียนจึงขอแบ่งปันข้อมูล
การปฏิบัติในชิวิตประจำวันของประธานาธิบดี โอบามา
คือ ท่านทำเป็นประจำกับเรื่องประจำวัน
ทั้งประธานาธิบดีโอบามากับผม
ได้สำรวจตนเองว่า กิจวัตรดังกล่าวน่าเบื่อหรือไม่
เพราะเราทั้งคู่ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งประธานาธิบดีโอบามา)
ต้องมีการตัดสินใจจำนวนมากในแต่ละวัน
การตัดสินใจที่มีความสำคัญอย่างยวดยิ่งมากกว่า
การต้องใช้เวลากับการเลือกเสื้อผ้าที่สวมใส่
หรือการที่จะหาอะไรกินเป็นอาหารเช้า
การตัดสินใจที่มากเกินไปเกี่ยวในรายละเอียด
การใช้ชีวิตประจำวันของมนุษย์
เป็นการสูญเสียทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด
คือ ด้านปฏิภาณ/ไหวพริบของคนเรา
ในปลายปี 1990 Roy Baumeister
(ศาตราจารย์ มหาวิทยาลัยแห่งรัฐฟลอริดา) และเพื่อนร่วมงาน
ได้ทำการทดลองหลายครั้งที่แสดงผลให้ทราบว่า
ผลการกระทำต่าง ๆ ที่มีผลกับจิตใจ(สติสมาธิ)
มาจากแหล่งพลังงานเดียวกัน
จะมีผลค่อย ๆ ลดทอนความสามารถ
ในการตัดสินใจที่เฉียบแหลม(ไหวพริบ)ได้ตลอดทั้งวัน
หนึ่งในขั้นตอนหนึ่งของการทดลองของ Roy Baumeister
อาสาสมัครจะถูกบังคับให้กินหัวผักกาดแดง
แทนขนมปังอบสดใหม่ คุกกี้รสช็อกโกแลตที่หอมกรุ่น
อาหารทั้งหมดวางอยู่บนโต๊ะเดียวกัน
ในขณะที่อาสาสมัครอีกกลุ่มหนึ่ง ได้รับคำสั่ง
ให้ระงับการตอบสนอง/แสดงออกทางอารมณ์
ขณะนั่งชมภาพยนตร์ตลกหรือภาพยนตร์ที่น่าเศร้า
ในทั้งสองกรณีผลการทดลองทั้งสองอย่างนี้
แสดงผลถึงความแตกต่างด้านความรวดเร็วกว่า
(เมื่อมีการเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม)
ในการตัดสินใจกับการแก้ไขปัญหาที่ตามมา
มีผลกระทบตามมาที่แสดงให้เห็นว่า
การกระทำหน้าที่ที่ควบคุมตนเองและวางกฎเกณฑ์ควบคุมตนเอง
เช่น กินหัวผักกาดขาว หรือการควบคุมอารมณ์ที่จะแสดงออกอย่างอดทน
มีผลต่อพลังจิตของพวกเขา
ผ่านมาสิบห้าปี นักวิจัยหลายคนได้จำลองแบบการทดลองเหล่านี้
ด้วยการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย ด้วยความพยายามที่จะค้นพบ
ประเภทของการกระทำที่มีผลต่อทางจิตได้อย่างรวดเร็วที่สุด
ทำให้ปฎิภาณไหวพริบของคนเราหมดไป
และผลกระทบของเรื่องทั้งหมดนี้ที่อาจจะมีขึ้น
มีอยู่ในบทที่สี่ของหนังสือเล่มใหม่ของ Dan Ariely
(ความซื่อสัตย์)ความจริงเกี่ยวกับความไม่ซื่อสัตย์
สรุปผลการทดลองที่น่าสนใจบางอย่าง
ที่แสดงให้เห็นว่าสมองคนเราถ้าเหนื่อยล้าเกินไป
ทำให้เรามีแนวโน้มที่จะกินอาหารขยะ เอนกายลงนอน
หรือมิฉะนั้นแสดงออกถึงนิสัยที่แย่ในการควบคุมตนเอง
เรื่องนี้น่าสนใจโดยเฉพาะกับผู้เขียน
(และเห็นได้ชัดว่าประธานาธิบดี โอบามา) คือ
หนึ่งในรูปแบบของการทดลองดำเนินการโดย Kathleen Vohs
(ผู้ช่วยศาสตราจารย์ทางธุรกิจที่มหาวิทยาลัยมินนิโซตา)
และเพื่อนร่วมงานรวมทั้ง ศาสตราจารย์ Baumeister
การทดลองของ Vohs ทดสอบว่า การเลือกในชีวิตประจำวัน
ตัวอย่างเช่น ลูกอมประเภทไหนที่จะกิน หรือเสื้อผ้าที่จะซื้อสวมใส่
มีผลทำให้พลังทางจิตของคนเราอ่อนล้าลง เป็นผลตามนี้หรือไม่
Vohs และเพื่อนร่วมงานได้ทดสอบอย่างต่อเนื่อง
พบว่า การเลือกซ้ำ ๆ ทำให้พลังทางจิตของอาสาสมัครอ่อนล้าน้อยลง
แม้ว่าตัวเลือกเหล่านั้นจะเป็นเรื่องปกติและเกี่ยวข้องกับความพึงพอใจ
ดังนั้นถ้าคุณต้องการที่จะมีปฏิภาณ/ไหวพริบตลอดทั้งวัน
ควรระบุด้านใดด้านหนึ่งของชีวิตประจำวัน
ที่คาดหวังไว้แล้วจากสิ่งที่พิจารณาว่าเป็นเรื่องธรรมดา
แล้วทำให้เป็นกิจวัตรประจำวัน ด้วยการทำแบบนั้นให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
โดยใช้เวลาสั้น ๆ ทำให้ต้องมีการตัดสินใจน้อยลง
สำหรับผู้เขียนแล้ว หมายความว่าการสวมเสื้อผ้าที่น่าเบื่อ/ซ้ำ ๆ กัน
และการรับประทานอาหารเช้าและอาหารกลางวันแบบเดียวกันทุกมื้อเกือบทุกวัน
วิธีการเฉพาะแบบนี้อาจไม่เหมาะกับการทำงานสำหรับพวกคุณ - และเป็นเรื่องที่ดี
บางทีงานของพวกคุณ จะต้องแต่งกายเพื่อสู่ความสำเร็จ
(พูดว่าถ้าคุณต้องทำงานกับสื่อมวลชน เช่น นักการเมือง นักธุรกิจ ดารา นักร้อง นักแสดง)
หรืออาจจะแตกต่างกันไปสำหรับการต้องมีโภชนาการประจำวัน
(พูดว่า ถ้าคุณเป็นนักกีฬามืออาชีพ นักยกน้ำหนัก นักกล้าม นักกรีฑา กำลังลดความอ้วน)
จุดที่สำคัญ คือ ควรตัดสินใจว่าจะไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องเหล่านั้น
กับการที่ควรเรียนรู้ถึงวิธีถึงการทำแบบนั้นจนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ให้ขับเคลื่อนชีวิตประจำวันเแบบอัตโนมัติ
แทนที่จะสูญเสียความกระตือรือร้นทางจิตใจ
กับสิ่งที่พิจารณาแล้วว่าไม่ใช่เรื่องที่สำคัญ
เพื่อได้ใช้เวลามากขึ้นกับการตัดสินใจเรื่องอื่น ๆ แทน
กิจกรรมและกับบุคคลที่มีความสำคัญต่อคุณมากที่สุด
หมายเหตุ
ผู้เรียบเรียงยังจำคณบดีคณะวิทยาศาสตร์ท่านหนึ่ง (จำชื่อท่านไม่ได้แล้ว)
ท่านเป็นคณบดีมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย
อาหารเที่ยงของท่าน ถ้าเลือกจะรับประทานอะไรจะรับประทานซ้ำ ๆ ไม่น้อยกว่าสามถึงหกเดือน
เช่น ข้าวมันไก่ ก้วยเตี่ยว เรียกว่า ไม่ต้องสั่งแม่ค้าจะตัดให้ท่านได้เลย
ช่วงการบริหารงานของท่าน มีงานวิจัยและงานบริหารอยู่ในระดับดีด้วยเช่นกัน
ถ้าเป็นปัจจุบันน่าจะเป็นอาหารสิ้นคิดแบบที่นักแสดงตลกชอบล้อเีลียนกัน
เช่น ข้าวไข่เจียว หรือข้าวผัดใบกระเพรา เป็นต้น
เรียบเรียงจาก //goo.gl/wxJSa
และขอบคุุณภาพจาก Internet
| Create Date : 07 มกราคม 2556 |
|
1 comments |
| Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2557 17:14:27 น. |
| Counter : 1113 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สงขลา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 32 คน [?]
|
เกิดหาดใหญ่ วัยเด็กเรียนหนังสือโรงเรียน Catholic คณะ Salesian มีนักบุญประจำโรงเรียน Saint Bosco, Saint Savio ชอบอ่านหนังสือ godfather เกี่ยวกับ Mafio ของพวกซิซีเลียน เคยเล่นเกมส์ Mario แล้วได้คะแนนนำเลยนำสระโอมาต่อท้ายชื่อเป็น Ravio ได้กลิ่นอายแบบ Italino เคยเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อเรียนวิชาชีพทำมาหากิน แต่ไม่ใช่วิชาที่ชื่นชอบมากนัก เรียนอยู่กว่าเจ็ดปี ต้องกลับมาทำงานเป็นกรรมกรที่บ้านเกิด จนเริ่มเกิดความหลงรักชีวิตบ้านนอก และวิถีชิวิตชุมชนท้องถิ่นที่ตนอยู่และไปร่วมวงเสวนา
เกิดเดือนมีนาคม แต่ลัคนาราศรีตุลย์ ชอบไปทุกเรื่อง สุดท้ายทำอะไรที่ได้เรื่องไม่กี่เรื่อง แต่ส่วนมากมักไม่ได้เรื่อง
ชอบขับรถยนต์ท่องเที่ยวชมภูเขา ป่าไม้ น้ำตก แต่ไม่ชอบทะเลหรือชายหาด เพราะรู้สึกอ้างว้าง โดดเดี่ยว เมื่อคิดถึงชีวิตตนเองที่มาเปรียบเทียบกับสองสิ่งสองอย่างนี้ รู้สึกว่ามนุษย์เป็นเพียงชีวิตที่เล็กน้อยมากที่มาอยู่อาศัยในโลกใบนี้
ชอบอ่านหนังสือ ท่องเที่ยวใน Internet ชอบเดินทางท่องเที่ยวแถว ในละแวกท้องถิ่นบ้านเกิด นาน ๆ ครั้งจะขึ้นไปเยี่ยมเพื่อนที่กรุงเทพฯ หรือไปหาซื้อหนังสือแถวสยามสแควร์ ถิ่นเก่าที่อยู่และที่เรียน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ทุกวันนี้ตื่นนอนมา ถ้ายังนึกไม่ออกว่าจะทานอะไรก็จะนอนคิด ๆ ๆ ๆ คิดออกแล้วจะลุกมาทำให้คนข้าง ๆ ทาน
และอีกสองมื้อก็จะคิดอีกละ ว่าจะทำอะไรให้แตกต่างจากเมื่อวาน
และคิดว่าในทุกวันนี่แหละคือสิ่งที่ต้องตัดสินใจที่สำคัญ