แม่ลูกจูบอำลากันก่อนจากกันไป
แม่เดินไปที่หน้าต่างใกล้ที่ผมนั่งอยู่
ยืนรอดูลูกจนกว่าเครื่องบินจะบินจากไปที่นั่น
ผมรู้สึกถึงความในใจของเธอและอยากจะร้องไห้
ผมพยายามที่จะไม่ก้าวก่ายโลกส่วนตัวของเธอ
แต่เธอกลับบอกคำตอบด้วบคำถามกับผมอย่างเต็มใจว่า
" เธอเคยบอกลาใครบางคนที่รู้ว่าจะต้องจากกันตลอดกาลแล้วบ้างไหม "
" เคยครับ ผมเคยเช่นกัน" ผมตอบ
" ขอโทษสำหรับคำถามนี้
แต่นี่คือการบอกลาในครั้งสุดท้าย
ฉันแก่แล้ว ส่วนลูกก็อยู่ห่างไกล
ฉันรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ท้าทายกับชีวิตในวันหน้า
และเรื่องจริงที่ว่าครั้งหน้าที่ลูกสาวกลับมา
คือ งานศพของฉันแน่นอน " เธอกล่าว
" แล้วที่คุณพูดว่า ลาก่อน พร้อมกับคำว่า ขอให้เธอเพียงพอ
ผมขอทราบความหมายครับ "
เธอเริ่มจะยิ้มพร้อมตอบว่า
" นั่นคือความปรารถนาดีที่ได้รับการส่งมอบมาจากรุ่นสู่รุ่น
พ่อแม่ของฉันมักจะพูดกับทุกคน ๆ "
เธอหยุดชั่วคราวสักครู่และเงยหน้าขึ้นบน
ราวกับว่าพยายามที่จะนึกถึงภาพความทรงจำต่าง ๆ ในอดีตพร้อมรอยยิ้มมากกว่าเดิม
" เมื่อตอนที่เราบอกว่า ขอให้เธอเพียงพอ
เราต้องการและหวังอย่างยิ่งว่า
คนคนนั้นจะได้มีชีวิตที่เพียบพร้อมกับสิ่งดีดีที่เพียงพอ และตลอดไป "
จากนั้นเธอก็หันหน้ามาทางผม
พร้อมท่องจำคำบอกลาจากความทรงจำให้ผมฟังว่า
" ขอให้มีแสงอาทิตย์เพียงพอเพื่อให้ดวงตาดวงใจได้สดใส
ขอให้ฝนตกเพียงพอเพื่อให้ชื่นชมกับแสงอาทิตย์มากขึ้น
ขอให้มีความสุขเพียงพอเพื่อให้จิตวิญญาณที่ดียังคงอยู่
ขอให้ความปวดร้าวเพียงพอเพื่อให้ความสุขเล็ก ๆ ในชีวิตเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่
ขอให้ได้รับสิ่งต้องการมากเพียงพอเพื่อให้พอใจกับสี่งที่มีอยู่
ขอให้ความสูญเสียเพียงพอเพื่อจะได้ชื่นชมกับสิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่บ้าง
ขอให้กล่าวคำสวัสดีเพียงพอเพื่อให้การบอกลาครั้งสุดท้ายเป็นเรื่องที่สมบูรณ์ "
จากนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้และเดินจากไปในฝูงชน
บางครั้ง คนเรามีเวลาเพียงหนึ่งนาทีกับคนพิเศษบางคน
หนึ่งชั่วโมงที่มีเวลาจะชื่นชอบกับพวกเขา
หนึ่งวันที่มีเวลาจะแสดงความรักความสุขร่วมกับพวกเขา
สุดท้ายของชีวิต คือ การลืม