เข้ามาอ่านงานเขียนของคุณแม่ครับ
คุณแม่ยังคงมุ่งมั่นกับการเขียนงานในแนวเรื่องสั้นนะครับ




เดี๋ยวผมตามเข้ามาอ่านคำวิจารณ์ของคุณลุงแว่นด้วยคนนะครับ
ผมเองก็เรียนรู้การเขียนเรื่องสั้นพร้อมบล็อกคุณแม่นี่ล่ะครับ

แวะมาเจิมคนแรกเลยค่ะ คุณแม่ อิอิ..

พี่ก๋า เอาไปก่อน อิอิ ไม่ได้เจิมคนแรกเลย ...

มาอ่านงานของคุณอาค่ะ
รู้สึกว่าคำในวันนี้ละมุนละไมขึ้นมากเลยค่ะคุณอา

คงเพราะเขียนมาจากใจ
ไม่ได้แต่งขึ้นเอง ดูรื่นๆในคำ

เดี๋ยวจะตามมาอ่านเม้นท์ของลุงแว่นด้วยคน
ได้อะไรดีๆไปเยอะเชียว

คิดว่าคุณอาจะไม่ว่างเขียนซะแร้นน


แอมอร

บางเรื่องที่ไกลจากตัวเอง
ก็อึ้งเหมือนกันเลยค่ะ
แอ๊บคำไม่ค่อยจะออก พี่หนูหล่อบอกว่าอ่านแล้วสะดุด

แอมก็ว่าจะพยายามเขียนไปเรื่อยๆ
จะได้ฝึกฝนไปพลางๆ
คำติชม ทำให้เกิดการพัฒนาจริงๆ


แอมอร

ตามมาอ่านค่ะ
ซึ้งตามไปด้วย
ตะพาบแต่ละคนมีคุณภาพทั้งนั้นเลย
ขออนุญาติแอดเป็น VIP นคะ

เป็นสมาชิกโครงการตะพาบค่ะ
ตามมาอ่าน คุณเป็นคนดีจัง
อ่านแล้ว..เฮ้อออ อยากละกิเลสได้บ้าง

โจทย์งวดนี้ของคุณก๋า...

มาแนวปั่นแปะยังไงก็ต้องออกหัวด้านเดียว

คือไม่บังคับ แต่ก็บังคับอยู่โดยนัยของโจทย์ว่า จะต้องออกมาด้าน...

อโหสิกรรม แหง๋ ๆ

ถ้าไม่ออกแนวนี้ ไอ้คนเขียนนั่นแหละจะไม่ได้รับการอโหสิกรรมจากคนอ่าน

จะถูกข้อหาว่า เป็นพวกอาฆาตพยาบาท ประมาณแค้นฝังหุ่น

นี่ก็อีกข้อหนึ่ง ของการออกโจทย์แนวนี้

ไม่บังคับโดยคำ แต่บังคับโดยความ

ปัญหาคือ เราจะบรรยายความเกลียดชังที่สั่งสมมาแต่กาลครั้งก่อน ได้ลึกซึ้งและเรียกอารมณ์ร่วมได้มากน้อยเพียงใด

ยิ่งบรรยายดี ความเคียดแค้นชิงชังก็ยิ่งมาก

การคลี่คลายก็ยิ่งยาก

เพราะจู่ ๆ จะให้ตัวเอกของเรื่อง ออกมาเสนอหน้ารับฟังธรรมะเพียงสองย่อหน้า แล้วพลิกอารมณ์กลับมาอโหสิ

มันก็ดูจะง่ายไป มันหนังไทยไปหน่อย

ครั้นจะบรรยายการคลี่คลายทางความคิด แบบค่อย ๆ ตกผลึกลงทีละส่วน ๆ

มันก็ยืดยาดอ้อยอิ่งเป็นนิยายราคาถูกเกินไปอีกนั่นแหละ

เรื่องมันจึงต้องมาลงที่ การชั่งน้ำหนักของการบรรยายในส่วนของความเดิมแห่งความคั่งแค้น

กับการคลี่คลายทางความคิด

มันก็เลยไม่ง่าย

แต่ก็ใช่ว่าจะยาก

หากรู้ธงของปัญหาและคิดได้แตก

ถ้าเป็นผมนะ

จะไม่ใช้การบรรยายความคลี่คลายทางความคิด

เพราะมันยืดยาดเยิ่นเย้อไปอย่างที่ว่า

แต่จะใช้การสร้างเหตุการณ์ขึ้นเทียบเคียง

แล้วให้เหตุการ์ใหม่ตอบโจทย์ความเคียดแค้นเก่า

เรื่องมันจะสรุปลงตัวได้ง่ายกว่า และรวบรัดหมดจดกว่า

.......

โจทย์ประมาณนี้ จะว่าไปแล้ว มีทั้งส่วนดีส่วนเสีย

ส่วนดีคือ ทำให้คนเขียนต้องคิดต้องจินตนาการมากกว่าปกติ

ส่วนเสียคือมันเหมือนการบังคับให้ต้องคิดตาม

เหมือนปั่นหัวก้อยโดยไม่เปิดโอกาสให้เหรียญด้านอื่นได้ออกเลย

ในส่วนงานเขียนของคุณซองฯวันนี้

บรรยายความรู้สึกภายในตัวละครได้ดีพอสมควร

แต่อ่านแล้วไม่ชัดเจนว่า ตัวเอกของเรื่องรู้สึกเช่นนั้นเพราะอะไร?

เพราะถูกกระทำย่ำยี ถูกหักอก ถูกโกง ถูก....?

เมื่อไม่มีรูปธรรม มีแต่ความรู้สึกลอย ๆ

มันก็เลยไม่สามารถเรียกอารมณ์ร่วมจากผู้อ่านได้มากนัก

และถ้าลองย้อนกลับไปอ่านที่ผมเขียนมาแต่ต้น

พอบรรยายภูมิหลังมาไม่ดี ไม่ชัดเจน

การเขียนถึงความคลี่คลายก็ยิ่งทำได้ยาก

ผลก็เป็นอย่างที่ปรากฏในงานเขียนของเจ้าของบล็อก...

เรียกว่าเป็น "เหตุ" และ "ผล" ที่เกี่ยวโยงกันอย่างไม่อาจตัดขาดจากกันได้เลย

หวังว่าคงจะช่วยให้เห็นภาพโดยรวมดีขึ้นนะครับ...

เมื่อกี้แวะไปอ่านโจทย์เรื่อง
นี้มาจากคุณก๋าคะแม่ซอง อรชอบคำถามคะทำให้เราได้คิด ว่า หากมีวันนั้นจริงๆ แล้วเราจะรู้สึกอย่างไร
ตอนอรอ่านของแม่ซอง ก็เป็นแนวทางดีเหมือนกันคะ ลองฝึกคิดเอาไว้ก่อน หากโชคดีว่าคนนั้นจะมาให้เราได้พูดกับเขาจริงในวินาทีสุดท้าย อรลอก comment ที่ตอบคุณก๋ามาให้แม่ซองด้วยคะ

"ระหว่างการอ่านเนื้อหาแล้วก็พยายามที่คิดถึงหน้าคนที่เราเกลียดเขามากที่สุด....มันนึกไม่ออกจริงๆคะว่าใครที่เราเกลียดมากที่สุด มีแต่เกลียดเท่าๆกันนะคะ 555 ล้อเล่นนนนน คะ แต่ก็พูดจริงนะคะว่านึกไม่ออกว่าเราเกลียดใครมากที่สุด คงอาจจะไม่ถึงเกลียดมังคะ คงไม่อยากสมาคม หรืออยู่ห่างไกลไม่ต้องเจอะเจอกันคงจะดีที่สุด แบบนั้นมากกว่า
แต่พอนึกถึงคำถามของคุณก๋า เป็นคำถามที่น่าหาคำตอบให้ตัวเองจริงๆคะ
ให้นึกตอนนี้คงมีหลายๆคำพูดที่อยากพูด นอกเหนือจากที่คุณก๋าเขียนเอาไว้ แล้ว แต่อีกอันหนึ่งที่อยากพูดคือ
1.ขออโหสิกรรม แล้วอย่าได้มาพบผ่านเจอะเจอกันอีกเลยแม้ไม่ว่จะกี่ชาติก็ตาม
2.ขอให้เขาไปรับผลบุญและผลกรรมที่เขาได้ทำเอาไว้ต่อตนเองและผู้อื่น รวมทั้งสิ่งมีชีวิตทั้งหลายคะ"

จริงอย่างที่ป้าซองบอกว่า มันลำบากใจ
ถ้าเราไม่ให้อภัย และต้องท้าวความไปยาวมาก กว่าเรื่องจะจบ
ลำบากเนอะ โจทย์ยากจัง แต่ป้าซองจบได้สวยนะคะ

สวัสดีตอนค่ำค่ะ..คุณแม่

มาอ่านงานตะพาบค่ะ...
หัวข้องวดนี้ถ้าให้ติกเขียนคงเขียนไม่ออก..เขียนยากนะคะ..แต่คุณแม่ก็เขียนได้ดีด้วยค่ะ...

หนูไม่ได้หายไปไหนนะคะ
เพียงแต่กลับบ้านนอกเท่านั้นเองค่ะ
เนี่ยก็เพิ่งมาถึงค่ะ
คิดถึงคุณแม่นะคะ

งานตะพาบของคุณแม่ซองขาววันนี้ออกแนวเศร้าและดูเป็นเด็กสาวเลยนะคะ อิอิ

ฉัตรมาชวนคุณแม่ซองขาวไปเที่ยวค่ะ




คลิกไปเที่ยวงาน Blog Award 2010 ได้ที่รูปเลยค่ะ

เป็นงานเขียนที่ลื่นไหลจังค่ะ
อ่านสบายๆ แต่แฝงด้วยความคิดนะคะ

สวัสดีค่ะ ...

วันนี้ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวของแม่ซองก็ได้แง่คิด
ดีๆ ไปเหมือนเคยค่ะ สำหรับการไม่ถือโทษโกรธ และ
ให้อภัย ... อ่านแล้วก็เหมือนกับว่าเราบังคับตัวเอง
ไปด้วย แม้ว่าจะไม่ได้เจอกันตัวเป็นๆ แต่ก็
ฝึกกับการคิดให้อภัยไม่ถือโทษ เพราะเผื่อเกิดเหตุ
มาจริงๆ จะต้องบอกกล่าวก็จะได้ไม่ฝืนกัน ... น่าคิดจริงๆ ค่ะ

นอกจากอ่านเรื่องราวของแม่ซองแล้ว ก็ยังได้อ่าน
คอมเม้นท์ของลุงแว่นด้วย อ่านไปแล้วก็คิดตาม
และเห็นว่าจริงค่ะ เปิดกว้างแต่ว่ามันก็ยังมีข้อจำกัด
ในการนำเสนออยู่ดี .. เลยทำให้เขียนได้ในวงแคบ
เพราะคงไม่มีใครเล่าเรื่องราวแต่หนหลังได้แบบ
เน้นๆ ว่าทำไมถึงได้เกลียดน่ะค่ะ

สวัสดีค่ะ แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ
อยากรู้จังว่าอ่านหนังสือเรื่องอะไรเหรอคะ^^
จะไปหามาอ่านบ้างน่ะค่ะ อิอิ

5555 ขอบคุณค่าที่ไปอ่านงานตะพาบคล้ายดาว
อ่านคอมเม้นท์ลุงแว่นแล้วเห็นจริงว่าคุณกำ..ให้โจทย์ที่ออกแนวบังคับให้เขียนเป็นด้านเดียว..คือเป็นคนดี

แต่ตัวเองเป็นคนคิดต่าง เพราะหากทุกคนเป็นคนดี อภัยให้กัน ไม่มีคนเลวเลย
โลกนี้คงไม่ต้องมีตำรวจ

เลยแต่งฉีกแนวขอเป็นคนเลว..แต่ไม่อยากถูกด่า เลยให้ตัวละครเป็นหมา
ถ้าจะด่าก็ด่าหมาเถอะ..เพราะหมามันคงอภัยไม่เป็น
ขอบคุณค่าที่ชม

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





วันอาสาฬหบูชา
......................



เลิศ เรืององค์รุ่งไท้.........เทศน์ปฐม
ฟุ้ง โลกตรัสรู้ปม............สูตรเปลื้อง
ใจ อริยสัจนิยม..............นยะมิ่ง มโนเอย
เมือง สว่างธรรมพรตเรื้อง...เพริศล้ำพรหมประทาน

.
.
.

สวัสดียามค่ำครับผม
ขอบคุณที่ไปอ่านงานไร้สาระของผมนะ



อโหสิกรรมเป็นความรู้สึกที่ดีเลยจริงๆครับ

จบดีมากๆเลยค่ะ
หนี่ฯ รู้สึกดีอย่างงั้นจริงๆ
ขอบคุณแวะทักทายกันนะคะ

สวัสดีครับ คุณแม่ซองขาวครับ

เป็นการขออภัย ที่เท่ห์มากๆครับ

ฮิๆ

ฮาดีนิ นรานํ โวตนํ ชนใดผู้เห็นว่าฮาดี จงโหวต กดเลยจ๊ะ...


แปะลิ้งค์หน่อยนะครับ

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

ครับ!!

ผมก็ต้องเอาตีนก่ายหน้าผากเลยครับ..

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





วันเข้าพรรษา
...................


วัน ฝนพรมหน่อเนื้อ......นาบุญ
เข้า จิตบำบัดคุณ...........ขลาดข้อง
พรรษา หนึ่งแจงจุณ............เจิมค่า
เวียน ว่ายวิกฤติต้อง.........ต่ำด้าวดีสูง
.
.
.
ภาพถ่ายจาก "ทางด่วนยามเช้ามืด"

โดย "ploythana"

มาทักทายวันหยุดอีกวันค่ะ คุณแม่ซอง ...

ปุญฺญานิ ปรโลกสฺมึ ปติฏฺฐา โหนฺติ ปาณินํ
บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า

มีความสุขกับการสะสมบุญตลอดพรรษานี้ และตลอดไป...นะคะ

อาจเป็นเพราะชีวิตไม่มีเวลาเหลือให้
เกลียดใครน่ะครับ แล้วก็ไม่ใช่คนที่ใครจะมาสนใจทำให้เกลียด เลยไม่ได้ประสบการณ์ตรงแบบนี้มา อ่านของคุณอาแล้วก็ต้องบอกว่า "ฉัน" ในเรื่องนี้โชคดีที่มีพี่ติ๊กสอนให้โดยอ้อม "ฉัน" จึงหลุดจากอนิฏฐารมณ์นี้ได้ เป็นข้อควรคิดว่า คนเราเมื่อมีความทุกข์ ควรหาทางสงบทุกข์ด้วยสติ หากไม่หาได้ด้วยตนเองก็ต้องพึ่งพาคนที่เราจะสามารถเปิดใจขอคำแนะนำได้

เป็นการนำเสนอที่จุดประกายให้คนอ่านคิดต่อครับ น่าสนใจมากทีเดียว ขอบคุณที่ชวนมาอ่านด้วยครับ มาช้าเพราะเน็ตต่างจังหวัดไม่ค่อยเป็นใจ

แล้วหมูเห็ดเป็ดไก่หมดหรือยังเอ๋ย กรั่กๆ

ขอบคุณแทนทุกท่านเลยครับคุณแม่
สำหรับคะแนนโหวตครับ

ขอบคุณค่ะคุณอา ที่กรุณาแอมและเพื่อนๆ
ตามไปโหวตให้กำลังใจ

ยังงงกับการให้คะแนนอยู่เลยค่ะ
ต้องทำไงคะ เพื่อนๆถึงจะได้สามคะแนน
ดูจิ สมัครเองงงเองซะงั้น

ดึกอีกแระ ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณอาขา
หลับสบายไม่ต้องฝันก็ได้ค่ะ


แอมอร

สวัสสีค๊าคุณแม่ซองขาว...

ตามมาอ่านงานตะพาบแล้วค่ะ
งานนี้พี่ๆจะเขียนเกลียดตัวเอง
ใส่ความรู้สึกลงไปด้วยแพมก็รู้สึก
ว่ามีความอบอุ่นในงานเขียนด้วยนะ
.
.
พออ่านเม้นท์คุณลุงแว่นแล้ว...
ก็รู้สึกมีความรู้เรื่องการเขียนงานด้วย
ขอบพระคุณจังที่ได้อ่าน...ได้ความรู้อ่ะ
.
.
ของแพมงานนี้ตั้งใจเขียนมากๆพอดี
มีวันหยุดเลยมีเวลาเปลี่ยนถ้อยคำนิดนึง
เหะๆ...หนูก็เขียนไม่เก่งอยากได้คำแนะนำมั่ง คริๆ
.
.
ไม่ค่อยได้มาหา..หัวใจไม่สบายบ่อยอ่าค่ะ
มีความสุขเยอะๆฝันดีนะค่ะ

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





• ...งามเลิศล้วน ลักษณา บุหงาหอม-
สะคราญพร้อม ช่อระหง แห่งพงศา
แสนอ่อนช้อย คล้อย-คลี่ พรรณ-ลีลา
รูปโสภา เพลินพินิจ จิตตราตรึง ...


• ... หากหอมหวาน มานละมุน สกุลชาติ
บท-นิราศ พาทย์-บรรเลง เพลง-กล่อมถึง
ร่าย-โคลง-ฟ้อน กลอนสุภาพ กาพย์-รำพึง
เสภา-ซึ้ง ขับ-ประสาน รสกานต์-เกลา ...
.
.
.

โกธํ ฆตฺวา สุขํ เสติ
ฆ่าความโกรธได้แล้วย่อมอยู่เป็นสุข

มีความสุขกับการละความโกรธได้ตลอดพรรษานี้ และตลอดไป...นะคะ



ทำไมเขียนกันเก่ง ๆ ทั้งนั้นเลย..นะคะ

มาช้าหน่อยครับคุณซองฯ ผมเพิ่งกลับจากการไปเวียดนาม

อ่านเรื่องนี้แล้ว ถือเป็นความพยายามที่จะคั้นประสบการณ์ในบางช่วงของชีวิต ไม่ง่ายนักที่จะย่อยให้คนอ่านเข้าใจในไม่กี่บรรทัด

กาลเวลาทำให้ความคิดของคนเราเปลี่ยนได้ ในช่วงชีวิตหนึ่ง การให้อภัยมิใช่ว่าจะเกิดไม่ได้เลย

คุณซองฯทำได้ดีแล้วครับ

สู้ๆ ค่ะคุณแม่ งานใกล้เรียบร้อยรึยังคะ

ลูกหลานมาเที่ยวช่วงวันหยุด มีความสุขน่าดู
เพราะขนาดหนูกลับบ้านไปยังไม่อยากจะกลับมาเลยค่ะ
ยังอ้อนแม่ไม่เต็มอิ่มเลย 555+

คิดถึงคุณแม่เหมือนกันนะคะ

แวะมาทักแม่ซองค่ะ....
คิดถึงจังค่ะ แม่ซองเป็นยังไงบ้างเอ่ย
พอดีโบไม่ค่อยได้เข้ามาทักที่บ้านเลย
ไม่ว่ากันนค่ะ......

ยังไงก็รักษาสุขภาพนะค่ะ..

ปล..
ตามอ่านโครงการตะพาบนี้มานาน อิอิ
คุณแม่เขียนได้น่ารักดีค่ะ...

สู้ๆครับ

ได้ครับ คุณอา หนูหล่อรู้ที่ตามแล้ว
อย่าลืมพักผ่อนบ้างนะครับ รักษา
สุขภาพด้วย

ขอบพระคุณครับคุณแม่ซองขาวครับ

งานชนกันครับ

ฮ่าๆ

ฮาดีนิ นรานํ โวตนํ ชนใดผู้เห็นว่าฮาดี จงโหวต ...


ไปกดโหวตกันเถอะครับ

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





... ท่ามใบเขียว เรียวราม กลีบงามเย้า
วันเมฆครึ้ม ซึมเซา คลายเหงาสิ้น
เสียงเม็ดฝน หล่นเสนาะ เปาะแปะ-ยิน
ยลม่านน้ำ ฉ่ำถวิล รินรดใจ ...


... บรรณเขียวชุ่ม ชอุ่มแทรก ผลิแตกหน่อ
ทดสึกหรอ ความรู้สึก สำนึกใหม่
ก้านต่อดอก – ดวงมาน ผ่าน-ร้างไร้
เมื่อสร้อยฟ้า ระย้าไหว ด้วยไยดี ...
.
.
.

อติสีตํ อติอุณฺห ํ อติสายมิทํ อหุ อิติ
วิสฺฏฺฐกมฺมนฺเต อตฺถา อจฺเจนฺติ มาณเว

ประโยชน์ทั้งหลายย่อมล่วงเลยคน ผู้ทอดทิ้งการงาน
ด้วยอ้างว่า หนาวนัก ร้อนนัก เย็นเสียแล้ว

มีความสุขกับการงานที่มีให้ทำ ตลอดไป...นะคะ

.................

คุณแม่ซองฯ ขยันอีกแล้ว...

คุณแม่ซองขาวจ๋า

ดาวจ๋าหอบบุญมาฝากคุณแม่ซองค่ะ

ขอให้มีความสุข มีสุขภาพที่แข็งแรง ตลอดไปนะคะ



คิดถึงเสมอค่ะ



"เค้กส้มในตำนาน" ขนมเค้กน่ารักๆที่ทำเพื่อถวายเพล

สวัสดีค่ะคุณแม่
ไม่ได้แวะมานานเลย
อ่านแล้วมองเห็นภาพเลยค่ะ
นึกถึงตัวเองด้วย ว่าถ้าเป็นเราจะยังไง
555+ เสร็จสรรพเลย
คุณแม่สบายดีนะค่ะ
ต่อไปคงจะได้แวะมาบ่อย ๆ

ฝันดีค่ะคุณแม่...^^

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





• ... ยามก้านไหว ใบแกว่ง แรงลมกวัด
ดังมาตรวัด บรรยากาศ หมายมาดให้-
รอบอาณา - ทุกอณู ฝนพรู-ไพร
ชุ่มฉ่ำใส ไอเย็น ผลัดเข็ญ-แล้ง ...


• ... เคลื่อนโมงยาม ตามเข็ม – นาฬิกา
ใต้ฟากฟ้า สุขทั่ว หัวระแหง
ยังลมปราณ ผ่านเวียน รับเปลี่ยนแปลง
ดวงชีพแห่ง ภาคภพ งาม-ครบครัน ...
.
.
.

สจฺเจนาลิกวาทินํ
พึงชนะคนพูดปดด้วยคำจริง

มีความสุขในการดำเนินชีวิตด้วยคติแห่งการคิดดี-พูดดี-ทำดี ตลอดไป...นะคะ

บีจี.และช่องเมนนต์สวยงามากมายค่ะคุณแม่

ส่วนเรื่องราวที่เขียน สำนวนดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ

ถ้าจะให้ดี ตัดคำว่า"ฉัน"ออกได้อีกหน่อยนะคะ

ขอบคุณแทนเพื่อนบล้อกทุกคนด้วยนะครับคุณแม่

ช่วงนี้มุ่งมั่นแต่ไปโหวตบล็อคค่ะคุณแม่ เหมือนได้ของเล่นชิ้นใหม่เลย อิอิ

ตอนเห็นโจทย์นี้ครั้งแรก ก็นึกอยากร่วมโครงการ เพราะมันเข้ากับชีวิตจริงของตัวเองมากๆ คือนึกแค้นผู้ชายอยู่คนหนึ่ง ที่ในวัยเด็กเราว่าเขาเป็นพี่ชาย หลังจากไม่เจอกันหลายปี พอมาเจอกันอีกครั้งก็มีเรื่องที่ต้องพึ่งพาอาศัยกัน เราเคยชื่นชมในความอัจฉริยะหลายๆด้านของเขา แต่เขาก็ใช้ความฉลาดในทางที่ผิดและคิดไม่ซื่อกับครอบครัวเรา จนเกือบจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่กับคนทั้งครอบครัว แต่ผู้ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดก็คงเป็นเรา ดังนั้นใครคิดให้อภัยหรือเปล่าเราไม่สนใจ แต่ตัวเราไม่ยอมเด็ดขาด

ความแค้นฝังหุ่นจนคิดอยู่เสมอว่า วันหนึ่งฉันอยากให้เธอมานอนอยู่แทบเท้าฉัน (เหมือนโจทย์เปี๊ยบเลย) แต่เอาเข้าจริง ยังนึกไม่ออกเลยค่ะว่าจะพูดกับเขาว่ายังไงดี อิอิ

ไม่ได้ติดตามเลยลืมไปว่าเขียนเรื่องนี้กันไปหมดแล้ว เดี๋ยวโจทย์ไหนน่าสนใจและถ้ามีเวลา อาจจะขอร่วมสนุกด้วยนะคะ

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

แวะมาเยี่ยมยามเช้าครับคุณแม่..

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...




• ... หากจำลอง ท้องนภา มาเบื้องล่าง
โปรยไอหมอก ระลอกบาง ต่างม่านไหม
ฟอกอากาศ สะอาดสม ลมหายใจ
ปลอดโปร่ง-ไร้ มลภาวะ ปะปน – ลวง ...


• ... แขวนเดือนดาว พราวระยับ ประดับ-รอบ
แสงวาวนอบ เนรมิต พิศไพร - สรวง
เจียร์เหลี่ยมล้ำ น้ำค้าง พร่างดอกดวง
ปูพรมยวง หยาดฟ้า มารับเธอ ...

.
.
.

สวัสดียามเช้าค่ะ
ดี.มารับคุณแม่ไปบล็อกนะคะ
ว่างมั้ยคะ