แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกตามเลย
อยากมีใครซักคนไว้ให้กอด
เฮ้อออออออออ
หนาวจัง อิอิ

สุขกับทุกวันนะคะคุณอา

หนาวน้าวหนาว.... แหม วรรคนี้นะครับคุณแม่
ผมชอบสุดๆเลยครับ อิอิ


สวัสดีปีใหม่นะครับคุณแม่ ^^

สวัสดีปีใหม่ค่ะ วันนี้เหมียวเปิดงานวันแรก
อิอิ แอบขี้เกียจเล็กๆ
ไปเที่ยวไหนมาบ้างค่ะ สนุกรึป่าว
ว่างๆ จะแวะมาทักทายอีกนะค่ะ

อย่างที่เจ้าบองบล็อกว่าไว้นั่นถูกเลย...

หัวข้องานตะพาบครั้งนี้ ดูเหมือนง่าย แต่เอาเข้าจริง ไม่ง่ายเลย

หัวข้อพื้น ๆ ที่คนเขียนกันจนเกร่อ

จะเขียนให้เกร่อเข้าไปอีก ก็ไม่ยาก

เรื่องของความหนาว ความรัก อกหัก ฯลฯ

เขียนกันมาตั้งแต่มนุษย์รู้จักประดิษฐ์อักษรแล้วกระมัง

แต่ก็เขียนกันมาได้เรื่อย ๆ

ปัญหาจึงมาตกที่ว่า

นักกลอนจะหาแง่มุมใหม ๆ มาเขียนได้แค่ไหน

ถ้าเขียนให้เกร่อต่อไปอีก ก็ไม่ยาก

ขีด ๆ เขี่ย ๆ เดี๋ยวก็จบ

แต่ถ้าจะเขียนให้อ่านแล้วสะดุดใจผู้คนนี่

หินมาก...

งานวันนี้ของคุณซองฯ ออกจะเกร่อไปนิด

ไม่มีแง่มุมใหม่สักเท่าใด

ทั้งกลอน ทั้งเพลงก็เขียนกันมากแล้ว

เมื่อความมันพื้น ๆ แบบนี้

ถ้าจะเขียนให้ประทับใจ คำจึงจะต้องโดดเด่น

แต่เมื่อไม่สามารถทำให้คำโดดเด่นออกมาได้

กลอนทั้งบทก็เลยไม่มีพลัง...

..................

กลอนวันนี้ อยากท้วงเรื่องการ "กร่อนสัมผัส" เพิ่มเติมอีกนิด

ครั้งก่อนก็พูดไปบ้างแล้ว ขอย้ำก็แล้วกัน

ลองดูบทนี้...

"..กายมันหนาว จิตมันร้าว ใจมันเศร้า.."

แม้จะไม่อาจถือว่าผิดกติกาผังสัมผัสของกลอนก็ตาม

แต่รู้สึกไหมว่าอ่านแล้วมันไม่เพราะ

เพราะอะไร?

เพราะมีการกร่อนสัมผัสเกิดขึ้น

ในบทนี้ มี "หนาว" "เร้า" และ"เศร้า" อันเป็นคำในสระแม่เดียวกัน มายืนเรียงกันอยู่เป็นตับ...

แทนที่มันจะเพราะ ก็เลยถูก "กร่อน" สัมผัสไป

จะสังเกตได้ว่า อ่านแล้วเหมือนแรงที่จะส่งสัมผัสไปบทต่อไปมันถูกลดทอนลง

แม้คำว่า "เศร้า" จะเป็นสระคนละแม่กับคำว่า "หนาว" และ "ร้าว"

แต่เป็นสระเสียงคู่ สั้น-ยาวกัน

ทำให้เกิดอาการกร่อนสัมผัสได้เช่นกัน

ทำนองเดียวกับคำว่า ใจ กับ กาย ถ้าวางผิดที่ผิดจังหวะ

มันก็กร่อนสัมผัสกันได้

เรื่องแบบนี้ ต้องอาศัยการสังเกต

และทุกครั้งที่เขียนกลอนจบ ต้องอ่านทบทวนหลาย ๆ ครั้ง

อ่านแล้วรู้สึกวรรคไหนไม่เพราะ ต้องพยายามหาสาเหตุให้ได้ว่า ไม่เพราะเพราะอะไร?

ผิดผังสัมผัสนั่น เป็นเรื่องที่เบสิคที่สุด

แต่แม้ไม่ผิดผังสัมผัส แต่รู้สึกไม่เพราะ

ก็ต้องมาไล่หาสาเหตุ และแก้ไขให้ดีก่อนนำเสนอ

หวังว่าที่ท้วงติงมาคงจะได้ประโยชน์บ้างตามสมควรนะครับ....

เข้ากับบรรยากาศตอนนี้เลย หน๊าว หนาว

สวัสดีปีใหม่ครับคุณแม่

มีความสุขมากๆนะครับ

พี่หนาวเนื้อ ต้องห่ม นุ่มเนื้อน้อง
หนาวรักต้อง ห่มรัก ให้หนาวหาย

เห็นด้วยอย่างยิงเลยค่ะป้าซอง

สวัสดีครับ คุณแม่ซองขาวครับ

ผมคิดเหมือนคุณแม่ซองขาวนะครับ


มันไม่ง่ายซักเท่าไหร่เล้ย โดยฌฉพาะที่ต้องมาปั่นเนี่ย

แฮ่ๆ

เข้ามาส่งกำลังใจให้นะคะ

อ่านแล้วก็หนาวร้าวทรวงไม่น้อย

ทำให้คิดถึงเพลง"หนาวเนื้อ"ของวง ดิอิมด้วยค่ะ

หนาวเนื้อห่มเนื้อสินะ

ข่าวว่าแถวนราน้ำท่วม

รักษาสุขภาพด้วยขอรับ

แวะมาติดตามงานตะพาบค่ะ

ช่วงนี้ทางภาคใต้ยังคงมีฝนตกอยู่เสมอทุกวัน
คุณอารักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

ปล. มีหลังไมล์ค่ะ

มาถึงก็เจอตะพาบทุกบ้าน อิอิ
ขอบายในวันนี้ แล้วจะตามอ่านทีหลังนะคะ
รีบมาเสนอหน้าก่อน กลัวเรตติ้งตก 55+
เดี๋ยวคุณแม่รักคนอื่นมากกว่าตาหวานก็แย่สิคะ

แปลกใจมากครับ

ลิ้งก์คุณแม่ซองขาว อยู่ที่ 11 หายไปไหน?
ในหน้าจัดการก้มีนี่นา

เดี๋ยวทำใหม่ครับ ขออภัย

ชาลีนึกถึงคำที่ว่า
"หนาวเนื้อ ห่มเนื้อถึงหายหนาว" นะคะ ^^

ตุ๊กติ๊กตะวันตาหวานมาแล้ววววววว
ไหนคะระเบิด บ้านพี่เปิ้ลปิดชั่วคราว
งั้นคุณแม่เอาไปบ้านพี่หนูหล่อให้หมดเลยนะคะ 555+

เห็นกลอน โอ้แม่เจ้า..อยากแต่งตอบ
แต่ตอนนี้ ซักบทก็ไม่ไหว
จะต่อกลอนให้จบดั่งตั้งใจ
สุดท้ายคงเหลือไว้ ได้สามตอน
หาคำลงท้ายไม่ได้ จบข่าวไม่แต่งดีกว่าค่ะ

ขอให้มีความสุข สดใสเสมอนะคะ




… เส้นสายรุ้งโค้งมา ... จากฟ้ากว้าง

งามสล้างตรึงจิต...เพลินพิศฝัน

แสงรุจี ... เหลืองทองผ่องอำพัน

แต่งแต้มวันธรรมดา... แปลกกว่าเคย ...


... เหมือนอยู่ใต้อาณัติ...สัมผัสนั้น

ฟ้ารังสรรค์แหล่งหล้า ... คุณค่าเผย

ภาพอารัมภบท...ยกเปรียบเปรย

แทนถ้อยเอ่ย...ธรรมชาติพาทย์สิ่งดี ...
.
.
.

ตามมาอ่าน งานตะพาบค่ะ
คุณซองแต่งกลอนได้น่าอ่านมากค่ะ

อ่านแล้วอยากหนาวอีก
แต่..กรุงเทพฯ ไม่หนาวแล้วค่ะ

เข้ามาอ่านเม้นท์ของคุณลุงแว่นด้วยครับ
ได้ความรู้กลับบล้อกเพียบเลย

กลอนของคุณแม่ก็ไพเราะดีครับ


พี่หนาวเนื้อ ต้องห่ม นุ่มเนื้อน้อง
หนาวรักต้อง ห่มรัก ให้หนาวหาย
แม้ใจหนาว อยากห่ม อุ่นไอสบาย
หนาวคงคลาย กายน้อง มาแนบทรวง



ผมชอบท่อนนี้มากที่สุดครับ

สวัสดีค่ะ คุณแม่
หนาวนี้ อุ่นกายค่ะ ได้มาอ่านกลอนเพราะๆๆๆ

สวัสดีปีใหม่นะครับ

อ่านแล้วนึกถึงเพลง หมอนสองใบกับใจเหมาะๆของไอซ์เลยครับ

หวัดดีค่ะ ป้าซอง
สองพีก็เพิ่งส่งค่ะ เป็นกลอนเหมือนกัน
คงเกร่อ เหมือนกันด้วย 555

แอบอ่านเม้นท์ของลุงแว่น ดีจังค่ะ ได้ความรู้ด้วย
แล้วก็รีบไปอ่านของตัวเองด้วย
อ่านไปก็พยักหน้า อืม ๆ ไป คงต้องขยันเขียนให้บ่อย ๆ แฮ่ะ

สองพี

ผมชอบอ่านวิจารณ์ของลุงแว่น แต่ผมวิจารณ์เองไม่เป็น เพราะผมไม่ค่อยสันทัดเรื่องกาพย์กลอนครับแม่ซอง

กลอนวันนี้ชวนให้หนาวกว่าชื่อบังคับ ยังชอบความซื่อๆของการถ่ายทอดความรู้สึกครับ

สวัสดีค่ะแม่ซอง

อ่านงานเขียนของแม่ซองแล้วเกิดอารมณ์
อยากหาคนมากอดให้หายหนาว
แถมเพิ่มความอุ่นอิ่มเอมในหัวใจค่ะ
แต่คาดว่าจะหาได้ยากน๊า เพราะว่ามิมีใคร
ที่สามารถทำให้รู้สึกอุ่นได้แล้วล่ะค่ะ
เพราะตอนนี้ .. ฮีทเตอร์ที่บ้านอุ่นกัน
จนร้อนเข้าขั้นน่ะค่ะ


แอบอ่านคอมเม้นท์ของลุงแว่นไปด้วย
ได้ประโยชน์มากเลยค่ะ แต่ว่าไม่ได้
อ่านแล้วอยากแต่งนะค่ะเพราะเชื่อเลยว่า
ยังไงก็แต่งไม่เป็น ค่ะ แต่ว่ามันทำให้
อ่านคอมเม้นท์ของลุงแว่นแล้วเหมือนเปิด
โลกทัศน์ให้ตัวเองได้ความรู้บ้างเรื่อง
บทกลอนน่ะค่ะ

สวัสดีครับคุณแม่ซองขาว และเเล้วผมก็พลาด งานตะพาบอีกเช่นเคยย

เพราะไปหนาวสุดขั้วหัวใจที่ ดอยผ้าห่มปกครับ

วันนี้มาชวนไปเที่ยวดอยผ้าห่มปก บล๊อกคลอดแล้วคร้าบบบบบ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่

อรุณสวัสดิ์นะครับคุณแม่ ^^

อ่านกลอนคุณแม่แล้ว อยากมีใครซักคนมากอดให้อุ่น ๆ

อิอิ ตะพาบตัวนี้ ถึงจะส.ว (อิอิ มีแซว)แต่กลอนบทนี้ก็หวานได้ละเมียดละไม ดุจตะพาบแรกรุ่น

สวัสดีปีใหม่ด้วยค่าคุณแม่

สวัสดีครับ

หนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาว

จริงปล่าวครับ

กลอนน่ารักจังค่ะ คุณแม่ซอง
หนาววว หน๊าววว หนาววว อิอิ

นิชฺฌตฺติพลา ปณฺฑิตา
บัณฑิตมีความไม่เพ่งโทษของผู้อื่นเป็นกำลัง

ดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขด้วยเมตตาธรรมตลอดไป..นะคะ



สวัสดีค่ะ คุณแม่ซองฯ...

แต่งกลอนเก่งจังเลย..นะคะ

อยากบอกว่า ฉลองฟันใหม่ซะ น้ำหนักขึ้นมา ๓ โล..อิ อิ

คุณแม่ซอง หนาวได้ใจเป็นกลอนเพราะ ๆเลยค่ะ

แบบหนาวเนื้อ ห่มเนื้อแนบกายเชียว

ฮิ้ววววว

สวัสดีปีใหม่ค่ะ แม่ซอง

สุขกาย สบายใจ สุขภาพแข็งแรงยิ่งๆ ขึ้น นะคะ

ไม่ยากไม่ง่าย

เป็นกลางกำลังดีนะครับคุณแม่ซองขาวครับ

ผมคิดว่าหลังๆ
เราเล่นบล้อกกันแบบเปิดใจมากขึ้นครับคุณแม่
พอคุยกันบ่อยเข้า
ก็สามารถไปพบเจอกันในโลกแห่งความจริงๆได้

อย่างผมขึ้นกิ่วแม่ปาน
เพื่อนร่วมทริปทั้งหมดก็รู้จักกันทางบล้อกทั้งหมดเลยครับ

มีดอกเดียวก็ให้ได้ครับ อิอิ
ไม่อยากบอกว่าเพราะอะไร
ฮิ้วววๆๆวิ้ววๆๆ เดี๋ยวต้องมีคน
ตามมาดึงหูฐานล่วงเกินผู้ใหญ่

สวัสดีปีใหม่นะค่ะ

ตามมาอ่านตะพาบด้วยค่ะ
เง้อ.. กลอนของคุณแม่ ช่างออดอ้อนซะจริง

ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

โจทย์นี้ยากจริง ๆ หนูเห็นด้วย แต่แต่งเป็นกลอนยิ่งยากกว่า

เป็นผู้อ่านละกันค่ะ

โจทย์แต่ละครั้ง แต่ละบ้านก็เขียนแตกต่างกันทั้งที่เป็นโจทย์เดียวกัน...อ่านเพลินๆ ค่ะ...

ปีนี้ ใต้ฝนตกต่อเนื่องนานเลยนะคะ...

เพลินค่ะ