มาเจิมน่ะค่ะ คุณแม่

ร้อยกรองซะไพเราะเชียวค่ะ
ปรบมือให้หน่อย ...............

ชอบจัง สัญลักษณ์วัยสะรุ่น.... สู้ สู้

หวัดดีค่ะคุณแม่
โห..วาว...คุณแม่แต่งเองด้วยเหรอคะ
คิดถึงลุงแว่นเลยค่ะ (ลุงแว่นหนาวแล้วค่ะ) ฮ่า ๆ ๆ
แต่งได้เก่งมาก ๆ เลยอ่ะนะมินว่า
เพื่อนมินที่หาดใหญ่ ยังติดต่อกันไม่ได้เลยค่ะ
แต่รู้จากพี่อีกคนนึง ที่เขาเป็นญาติห่าง ๆ กันว่า
ปลอดภัยไม่เป็นไร แต่ก็ยุ่ง ๆ เรื่องบ้านเรื่องช่องเค้าอ่ะค่ะ
เห็นว่า อุปกรณ์ไฟฟ้าส่วนใหญ่จะพังหมดเลยอ่ะ เฮ๊อ...
มิน มัวแต่เป็นห่วงที่หาดใหญ่ เลยลืมนึกถึงคุณแม่ว่า โดนเรื่องน้ำท่วมหรือป่าวอ่ะค่ะ
หวังว่า จะไม่โดนนะคะ....
2 วันนี้ มินไม่อยู่บ้านค่ะ ไปแข่งแรลลี่การกุศล
ไปเมืองกาญค่ะ สำหรับมินอ่ะ อย่าเรียกว่าไปแข่งเลยอ่ะนะ อิอิ
เพราะกิจกรรมที่เขาวางไว้ สงสัยทีมมินเนี่ยได้ 0 หมดแน่ ๆ ค่ะ
ก็ โดดหอแบบนี้ แต่งกลอนแบบนี้ การแสดงบนเวทียังงี้ อ่ะค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
แต่ ปีก่อน ได้รางวัลขับรถดี ปลอดภัย อยู่ในกฏระเบียบ นะคะ ขอโม้หน่อยนึงค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
เขาเช็คจากจีพีเอสที่ติดในรถทุกคันค่ะคุณแม่ อิอิ
ปล. คุณแม่รักษาสุขภาพด้วยนะคะ รถมารับมินแล้ว ไปก่อน นะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่

ช่วงนี้คุณแม่เขียนกลอนบ่อยขึ้น
เขียนได้มีสัมผัสชัดเจนดีครับ

เดี๋ยวผมตามมาอ่านคอมเม้นท์ของคุณลุงแว่นด้วยครับ

ถือไม้เรียวเดินเข้ามาตรวจงานด้วยท่าทางของครูภาษาไทยจอมโหด.....

เปิดการบ้านนักเรียนซองฯแล้วอ่านไปพยักหน้าหงึก ๆ ตาม...

กลอนเพราะใช้ได้ สัมผัสนอกสัมผัสใน และสัมผัสระหว่างบทครบถ้วนครบครัน

อ่านแล้วลื่นไหล ไม่มีที่ใดติดขัด...

แต่...(ฮั่นแน่ ไม่อยากได้ยินคำนี้เลยใช่ไหมล่ะ?)

การเขียนกลอน มันก็เหมือนกับการเขียนร้อยแก้วนั่นแหละ

จะเขียนอะไรต้องคุม "ความ" ไว้ให้มั่น เผลอหลุดมือเมื่อไรก็พาให้เรื่องที่เขียนเข้ารกเข้าพงไปได้ง่าย ๆ

ที่เคยแนะนำแม่ซองฯไว้ว่า ให้มีสัมผัสในบ้างนั่น เป็นเรื่องเทคนิคที่จะทำให้กลอนเพราะ

แต่ถ้าจะต้องเลือกระหว่างกลอน"เพราะ" กับกลอนที่อ่านแล้ว "รู้เรื่อง"

ครูกลอนสอนนักว่า ให้เลือกเอาความมาก่อน คำไม่ค่อยสวยไม่เป็นไร (แต่ต้องไม่ละเมิดสัมผัสนะครับ)

ทุกครั้งที่เขียนกลอนเสร็จในแต่ละบท

ฝึกให้เป็นนิสัยว่า ให้อ่านทบทวนแบบคนที่เพิ่งเดินผ่านมาอ่าน แล้วตอบตัวเองตามตรงว่า

อ่านแล้วรู้เรื่องหรือไม่?

ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป คือ ประเภทเขียนเอง อ่านเอง รู้เรื่องเอง

ถ้าอ่านแล้ว "ความ" ยังไม่ชัดเจน หรือเบี่ยงเบนไปจากที่ตั้งใจเขียน

ก็อย่าปล่อยให้บาทนั้นผ่านไป แก้ไขใหม่ทันที

พูดลอย ๆ อย่างนี้อาจจะงงเล็กน้อย ขออนุญาตเอากลอนข้างบนยกมาเป็นตัวอย่างสักหน่อย...

"....มีใครไหม ใจรักได้ ให้ฉุกคิด
อยากมีจิต สิเหน่หา อาวรณ์หวัง...."

จะเห็นได้ว่า มีสัมผัสนอก สัมผัสในครบถ้วน ถ้าอ่านแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก จะรู้สึกว่าเพราะดี


แต่ถ้าอ่านและพิจารณาความไปด้วย ให้ลองตั้งคำถาม

อ่านสองบาทนี้ แล้วรู้ไหมว่าคนเขียนจะสื่อถึงอะไร รักแบบไหน?

ตอบได้ว่า ยังงง ๆ

ทำไมรักได้ แล้วจึงต้องฉุกคิด?

ทำไมเสน่หาแล้วต้องอาวรณ์หวัง?

กลอนถูกสัมผัสพาไปหรือไม่?

ปัญหาประการหนึ่งของนักกลอนหน้าใหม่ ไม่ใช่อยู่ที่การคุมสัมผัส

แต่อยู่ที่การคุม "ความ" ต่างหาก

อยากจะแนะนิดหนึ่งว่า กลอนในแต่ละบาท แน่นอนว่า ถ้ามีสัมผัสในได้ทั้งสองจุดอย่างที่คุณซองฯ เขียนมาข้างต้นได้ ก็จะช่วยให้กลอนเพราะขึ้น

แต่ถ้ามีถึงสองจุด มันมักจะทำให้ถูกบีบโดยคำมากไป ทำให้ความหลุดขอบไป

เอาแค่บาทละหนึ่งจุดก็น่าจะพอแล้ว หรือถ้าความมันบังคับจริง ๆ ก็ไม่มีเลยยังได้

สัมผัสในนั้น เป็นสัมผัสประดับ ไม่ใช่สัมผัสบังคับ

คือมีไว้ให้สวย แต่ไม่มีก็ได้

.........

เคล็ดลับวันนี้...

แต่งกลอนแปดสุภาพนั้น

บาทแรกของบท ไม่ควรลงท้ายด้วยคำเสียงสามัญ เช่น

"...มีดวงจิต ใช้ชีวิต ใช่คิดตาย.."

ลองอ่านเปรียบเทียบกับบาทแรกของบทอื่น ๆ ดู

จะพบว่าบาทนี้ ลงท้ายด้วยคำว่าตาย ที่เป็นเสียงสามัญ

อ่านแล้วจะรู้สึกไม่มีแรงส่งไปยังบาทถัดไป

ถ้าฝึกให้เป็นนิสัยได้ จะดีต่องานกลอนครับ

แนะนำมาเพื่อให้คนเขียนกลอน และที่กำลังคิดจะเขียนกลอน ลองเอาไปทบทวนดูนะครับ

หวังว่าจะเป็นประโยชน์บ้าง

สงสัยอะไร หรือจะเขียนกลอนให้วิจารณ์ก่อนก็ยินดีครับ.

แวะมาเยี่ยมค่ะคุณแม่ ช่วงนี้ฝนตกหนัก แถวบ้านน้ำท่วมหรือเปล่า รักษาสุขภาพนะค่ะ
ได้อ่านกลอนแล้ว...คุณแม่เก่งจังค่ะ...
ตรีคงได้แต่อ่านของคนอื่น...เพราะตัวเองไม่สันทัดเลยจริงๆ
แล้วจะแวะมาอ่านอีกนะค่ะ

อ่านกลอนของคุณซองฯแล้ว
ผมคิดถึงกลอนรักในสมัยก่อน
ที่เคยออกอากาศตามสถานีวิทยุ
จำชื่อผู้จัดรายการได้จนถึงทุกวันนี้
บทกลอนของคุณซองฯ
อ่านแล้วได้รับความรู้สึกที่สบายๆและความสุขใจ
ผมเคยอ่านบทกลอนของคนรุ่นใหม่
ใช้คำเลิศหรู มีความสลับซับซ้อนต้องตีความ
สะท้อนสังคมที่หลากหลายไม่เหมือนเดิม
อย่างไรก็ตามบุคลิกของบทกลอนย่อมสะท้อน
ความคิดและประสบการณ์ชีวิตของผู้แต่ง
อย่างแยกไม่ออก...ถึงจะปลอมตัวมาก็จับได้

สวัสดียามสายวันเสาร์ครับคุณน้า

เข้ามาบล็อกวันนี้แหมมีกลอนให้อ่านสะด้วย เก่งจังเลยอะ แต่งตั้งสี่บท เป็นพลนะหรอ บทเดียวก็จอดแล้ว ตอนเรียนนะ จำได้ฝังใจ เวลาให้ครูให้แต่งกลอนทีำไร เป็นอยากหนีกลับบ้านทุกที ไม่ไหวจะเคลีย มันยาก แต่งไม่ได้ หัวไม่มี ไม่มีหัว สรุป ทำไม่ได้ เกินความสามารถครับ

แถวบ้านคุณน้าเป็นยังไงบ้างครับ มีปัญหาเรื่องน้ำท่วมกับเค้าหรือเปล่าเอ่ย ถ้าไม่เจอก็ดีใจด้วย แต่ถ้าเจอน้ำท่วม ก็ขอให้น้ำลดเร็ว ๆ นะครับ ดูข่าวบ้านเราแล้วห่อเหี่ยวจริง ๆ สงสารคนโดนน้ำท่วม ขอให้น้ำลดเร็ว ๆ ด้วยเถอะ

แสดงว่า ตอนสาวๆ แม่ซองต้องเป็นคนเขียนกลอนเก่งคนหนึ่ง แล้วไม่ได้เขียนนานมาก พอลุกมาเขียนอีกครั้ง อาจขลุกขลักบ้าง

ผมไม่ขอติติงอะไร เพราะผมไม่เชี่ยวชาญงานกลอน ต้องยกให้ลุงแว่นเขาครับ

สรุปความแล้ว ผมชอบครับ

พรุ่งนี้วันอะไรหรือ แม่ซองเข้ามาอ่านสิครับ เอ่ยถึงแม่ซองด้วยนา

จากวันนั้นถึงวันนี้พัฒนางานเีขียนมากมายเลยนะคะ แล้วก็ได้อ่าน ment ครูแว่นด้วย

ปกติรัชชี่ไม่ค่อยได้อ่านกลอนเท่าไหร่ รวมถึงเขียนกลอนด้วย และยิ่งคิดว่าเด็กยุคสมัยใหม่ ๆ คงยิ่งเขียนไม่เป็นกันเลยมั้ง

แถวบ้านได้รับผลกระทบน้ำท่วมมั้ยคะ

มาจดที่อยู่ก่อนคับคุณแม่ซองขาวคับ

เป็นงานเขียน "ตะพาบ" ที่แปลกไม่มีใครเหมือนค่ะ

ที่บ้านน้ำท่วมหรือเปล่าคะ

เข้ามาอ่านงานตะพาบ บ้านนี้เป็นกลอน

ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ ไม่ขอวิจารณ์ดีกว่าครับ

สวัสดีค่ะคุณอาขา
ตุ๋มมาเยี่ยม มาอ่านกลอนของคุณอา
ด้วย ชอบมากเลยนะคะ อ่านสบายๆ
เข้าใจง่ายๆ

อิอิ วันนี้บ้านคุณหนูหล่อวัยรุ่นเลยค่ะ
อัพแล้วชอบอกชอบใจอยู่คนเดียว
แล้วก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ค่ะ แว่วๆ
ว่าจะไปเดินเจเจ ดูสาวๆซะหน่อย เธอว่า
55 ไม่รู้จะดูทำไม

ถึงคุณหนูหล่อจะไม่รุสต็อคตุ๋ม ตุ๋มก็ยินดี
มารับใช้คุณอานะคะ ถ้าตุ๋มจะมีปัญญา
ทำได้น่ะค่ะ

การจับสัมผัสในกลอนนั้น

หลักคือ สระเสียงไหน ก็ต้องจับสัมผัสกับเสียงนั้น

สระอัน สระอาน มันคนละสระกันใช่ไหมครับ

ทำนองเดียวกับสระไอ กับสระอาย ฯลฯ

แม้ฟังแล้วเสียงจะคล้ายกัน แต่เป็นเพราะตัวหนึ่งเป็นสระเสียงสั้น อีกตัวเป็นสระเสียงยาว

ดังนั้น จึงเอามาสัมผัสกันไม่ได้ครับ !

นักกลอนหน้าใหม่ มักจะสับสน เพราะไปติดสัมผัสแบบในการแต่งเพลงมา

เช่น เอาคำว่า ใจ (สระไอ เสียงสั้น) ไปสัมผัสกับคำว่า อาย (สระอาย เสียงยาว)

เหตุที่ในเพลงจับสัมผัสแบบนี้ได้ ก็เพราะเพลงไม่มีฉันทลักษณ์บังคับแน่นอน จับสัมผัสด้วยคำที่ออกเสียงคล้าย ๆ กันไป

เวลาร้องก็จะใช้การร้องลากเสียงหรือกระชับเสียงช่วยเข้าหน่อย ก็โอเคแล้ว

แต่กลอนนั้น นอกจากใช้ในการอ่านธรรมดาแล้ว ยังต้องนำไปใช้ในการขับทำนองเสนาะ เช่น กลอนบทละคร กลอนเสภา กลอนหุ่นกระบอก ฯลฯ

การบังคับเสียงสระสั้นยาว จึงเป็นการบังคับแบบเข้มงวด

อนึ่ง เสียงสระที่เอามาสัมผัสกันนี้ สำนักของผมถือเอา "เสียง" มาเป็นตัวนำ ไม่ใช่ยึดถือรูป

เช่น คำว่า ทำ กับคำว่า กรรม รับสัมผัสกันได้ แม้รูปของสระจะไม่เหมือนกัน แต่เมื่อใดที่มันอ่านออกเสียงเป็นสระเสียงเดียวกัน ย่อมจับสัมผัสกันได้

แต่คำว่า นำ กับ ตาม สัมผัสกันไม่ได้แน่นอน เพราะเป็นสระเสียงสั้นกับเสียงยาว

จากหลักการนี้ คำว่า ไทย กับคำว่า ภัย จึงจับสัมผัสกันได้ คงจะเข้าใจนะครับ

อนึ่ง....

การยึดเสียงสั้นเสียงยาวแห่งเสียงสระนี้ ให้ยึดเฉพาะเสียงที่เป็นแม่สระเท่านั้น ไม่นับรวมเสียงสั้นอันเกิดจากการใส่ไม้ไต่คู้เช่น

คำว่า "เป็น" เสียงสระคือ สระเอน แต่ถูกบังคับโดยไม้ไต่คู้ให้อ่านออกเสียงให้สั้นลง จึงจับสัมผัสกับคำว่า เวร หรือ เพล หรือ เดน ฯลฯ ได้

ป.ล. อีกนิดแล้วกัน อย่าเพิ่งเบื่อล่ะ

ข้อบังคับเรื่องสระเสียงสั้นกับเสียงยาวจะมาจับสัมผัสกันไม่ได้นี้

จะใช้บังคับก็เฉพาะในกรณีที่เป็นสัมผัสนอก หรือสัมผัสบังคับเท่านั้น

แต่ถ้าเป็นสัมผัสใน หรือที่ผมเรียกว่า สัมผัสประดับ เป็นสิ่งที่คนแต่งกลอนใส่เข้ามาเพื่อความสวยงาม จะมีหรือไม่มีก็ได้

ก็อาจจะใช้สระเสียงสั้นกับยาว มาสร้างความกลมกล่อมของเสียงในบทกลอนได้ เช่น

"...คิดถึงนาง แต่ว่านาง ยังไม่รู้
ไม่เอ็นดู ความรัก จากใจฉัน..."

คำว่า นาง กับ ยัง ในบาทแรก

คำว่า รัก กับ จาก ในบาทที่สอง

เป็นสระเสียงสั้น กับยาว ที่โดยปกติจะใช้ในตำแหน่งที่เป็นสัมผัสบังคับ (สัมผัสนอก) ไม่ได้

แต่ตามตัวอย่าง เป็นการใส่ไว้ในตำแหน่งที่เป็นสัมผัสประดับ (สัมผัสใน) จะช่วยให้กลอนฟังกลมกล่อมขึ้น โดยไม่ผิดกติกาใด ๆ ครับ...

สวัสดีตอนบ่ายค่ะ..คุณแม่ซองฯ

มาอ่านงานตะพาบค่ะ...แต่งกลอนเก่งจังเลยค่ะ

บล็อกสวยจังค่ะ
ตะพาบที่เขียนก็เพราะมากๆ

ขวัญมือใหม่
อาจเขียนไม่ดีซักเท่าไหร่
ผิดพลาดยังไง
ขออภัยด้วยค่ะ

แวะมาทักทายยามบ่ายค่ะ

ขอบคุณคุณลุงแว่นด้วยครับ
มาอ่านแล้วก็หอบความรู้กลับไป

เม้นท์ของคุณลงแว่นในบล็อกหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว
ก็สอนเรื่องสระเสียงสั้นเสียงยาว
เมื่อก่อนผมก็ใช้ผิดครับ 555

อ่านเม้นท์คุณลุงแว่นครั้งเดียว
ผมจำได้ขึ้นใจเลยครับ

นับถือเจ้าค่ะ แต่งออกมาเป็นกลอนได้
กลอนความหมายดีซะด้วยซิคะ

สวัสดีตอนเย็น ๆค่ะคุณแม่
ตามมาอ่านด้วย
กลอนของคุณแม่ไพเราะค่ะ
อ่านง่ายไม่ซับซ้อน
คุณแม่เอาโจทย์มาขยายไม่ผูกเรื่อง
ก็ดูเท่ดีนะคะ

เห็นคุณแม่ที่บ้านเมื่อวาน แต่มาไม่สะดวกค่ะ
เลยมาวันนี้แทน เป็นยังไงบ้างคะ
ของกินหาซื้อได้สะดวกรึยัง
ข่าวว่าให้ระวังวันที่ 7 ก็อดห่วงไม่ได้ค่ะ
คนรู้จักอยู่ใต้หลายคนด้วยค่ะ
ดีใจจริงที่ทุกคนโอเคดีเหมือนกัน สบายใจหน่อยค่ะ

งานนั้น คนอื่นทำอาจจะว่ามันไม่เยอะก็ได้
รึบางคนอาจจะว่า ทำได้ยังไงยุ่งวุ่นวายจัง
ตาหวานทำได้ก็บ่นระหว่างงาน บ่นกับคอมไปค่ะ
ใครๆ ก็ว่า จ้าง 100 ใช้พัน อิอิ จุ๊ๆ นะคะ

แวะมาทักทายเหมือนเคยค่ะ

หายไปหลายวัน ทำงานทุกวัน

เหนื่อยมากมายเลย วันนี้ก้อไปทำ

กลับมาก้อมาทักทายเพื่อน ๆ กัน

ชีวิตแม่ลูกสองก้อเหนื่อยหน่อย 5555

มีความสุข สุขภาพแข็งแรงกันนะจร้า

น้องนุ่งแห่มาทำคะแนนที่นี่ 55 เลยต้อง
รีบมาบ้าง กลัวจะตกกระป๋อง

ดูในกล่องเม้นท์นี่ คุณอาก็วัยรุ่นไม่เบา
หรอกครับ อิอิ โปรยหัวใจกระจายเลย
หนูหล่อเก็บไปทนุถนอมสักใจสองใจ
นะครับ ฮี่ฮี่ หาเรื่องอีกแล้วมั้งนี่

กลับไปก่อนครับ เดี๋ยวจะโดนคนสองคน
ข้างบนโน่นโห่เอา แบบ ฮิ้วววววว งี้อ่ะครับ

สวัสดีค่ะ หนูแวะมาอ่านงานตะพาบนะคะ
แต่งเป็นกลอนเลยเชียว
งานนี้หนูไม่ถนัดเลยไม่ขอติแล้วกันค่ะ
หนูชอบวิธีการสื่องานออกมานะคะ
ที่เอาประโยคที่กำหนดให้ มาแต่งเป็นกลอน
โดยที่ไม่ต้องดัดแปลงคำอะไรเลย
แต่ได้ความหมายครบถ้วยเลยค่ะ ^^

แก้คำผิด : "ครบถ้วน" นะคะ

ว้าวววววว

คุณแม้ซองขาว เป็นกวีกลอนด้วยนะเนี่ย

เก่งครับ

ชอบๆ

ระวังน้ำท่วมเน้อ ฝนลงไปแล้ว

เป็นอีกหนึ่งความสามารถของแม่ซอง
เลยนะค่ะที่สามารถแต่งตัวอักษร
ให้ไพเราะงดงามจากความจำกัด
ทางภาษาของประโยคกำหนดค่ะ ...

กรั่กๆ ชอบๆๆใจจริงๆ
หาเลยครับ คุณอา หาเลยๆๆๆ
หนูหล่อชอบคนได้เรื่อง ฮ้าฮ้า
หาให้หนูหล่อด้วยนะครับ
อยากได้เรื่องมั่ง แฮ่ๆๆ



อิอิ มาเหลวไหลกะคุณอาเยอะ
เลยครับ วันนี้ ขอษมาลาโทษ
ด้วยครับ ส่งคุณอาเข้านอนแล้ว
ลาไปนอนบ้างครับ

เก่งมากเลยครับผม


ผมเขียนแบบร้อยกรองไม่เป็นเลยครับ
อยากเขียนได้เหมือนกัน สักวันอยากจะลองทำดูครับ

โจทย์ครั้งนี้ นี่ทำให้ต้องเขียนเรื่องความรักนะครับ แต่รักก็ไม่ได้ทำให้ทุกข์เสมอไป รักอย่างเข้าใจ ก็ทำให้เราสุขได้ในทุกสถานการณ์

คราวนี้คุณอามาแนวร้อยกรองเลยเหรอคะ
หลากหลายจริงๆ ค่ะ

ที่อยู่ได้รับแล้วเดี๋ยวจะจัดส่งให้นะคะ
อาจช้าหน่อยนะคะ
เพราะอาทิตย์หน้าชีพจรลงเท้าอีกแล้วค่ะ

สวัสดียามดึกครับ คุณแม่ซอง
ผมเองก็กำลังหัดแต่งกลอนอยู่ครับ
ได้มาอ่านเม้นของลุงแว่นได้ความรู้เพิ่มอีก
ผมเองเวลาแต่งกลอนผมนึกคำไม่ออก ไม่รู้อ่านหนังสือกลอนน้อยไปหรือเปล่า
ยิ่งคำที่ต้องมีการแปลออกไปอีก นึกไม่ออกจริงครับ

ว๊าวๆ วันนี้มาแนวกลอนอันไพเราะ

แวะมาทักทาายค่ะ^^

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่

หลังจากไปชมปอป้ากับน้องชาลีมาแล้ว

ว่าครีเอทโจทย์นี้ได้ดี

สามารถเอาโจทย์มาเขียนในรูปแบบที่ตัวเองอยากเขียนและถนัด

ต้องชมคุณแม่อีกคนค่ะ

เอาโจทย์มา แล้วร้อยกรองต่อ

ซึ่งทุกบทก็ไม่ลืมสัมผัวระหว่างบทเชื่อมต่อ

เยี่ยมมากค่ะ..........

ชอบมากๆครับคุณแม่
เพราะจริงๆครับ ^^


สวัสดียามเช้านะครับคุณแม่



ปล.คุณแม่วัยรุ่นกว่าผมอีก 5555+ ^^

สวัสดีค่ะคุณอาขา

มาอ่านกลอนเพราะๆแบบลื่นไหล
สัมผัสนอกสัมผัสในครบครัน

และแวะอ่านเม้นท์ของลุงแว่น
เพื่อมาทบทวนความรู้ เพราะอยากลองเขียนดูบ้างค่ะ

คุณอาสบายดีนะคะ ที่นราหนาวมั๊ยคะ


แอมอร

ใช่แล้วครับคุณแม่
เดือนนี้ผมอ่านน้อยลงมาก
เพราะมีกิจกรรมอย่างอื่นมากมายเลยครับ

คิดถึงคุณอาจังฮู้เหมือนกันครับ
ช่วยกันหาครับ แหะๆ หาเรื่อง
แหละครับ ขยันหาก็คงจะได้
สักวันนะครับ ชะเง้อรออยู่เลยครับ




คงต้องจัดพานไว้ขอษมาทุกวันแล้ว

อาทิตย์สุขสันต์ในวันที่อากาศเย็นสบายค่ะ
คิดว่าเป็นวันที่หลายคนรอคอยเพราะจะได้หยิบเสื้อกันหนาวมาใช้เสียที
แม่ซองละคะ ชอบมั๊ย


เป็นงานตะพาบร้อยกรองชิ้นที่สองของแม่ซองที่ป้าได้อ่าน
สำหรับคนไม่ถนัดเขียนอย่างป้า ตะพาบร้อยกรองชิ้นนี้หรูเลิศแล้วค่ะ
แต่พออ่านแง่มุมจากคอมเมนต์ครูแว่นก็ได้ความรู้เพิ่มอีกอักโข
ตะพาบชิ้นต่อไปเล่นเป็นร้อยกรองอีกนะแม่นะ
อย่าอายที่จะถูกครูติติง ......เพราะอายครูย่อมไม่รู้วิชา
และงานตะพาบของแม่ก็แหวกแนวออกไปดีค่ะ






ปัญหาเรื่องน้ำในหมู่บ้านป้ากลับสู่ภาวะปกติแล้ว
บ้านป้าปลอดภัยดีค่ะ น้ำหยุดแค่ประตูรั้ว เนื่องจากในซอยช่วยกันสกัดไว้ได้
โดยตั้งถุงทรายเป็นคันที่ปากซอย และอุดท่อน้ำทิ้งเพื่อกันไม่ให้น้ำจากถนนเมนของหมู่บ้านผ่านเข้ามา
แล้วตั้งเครื่องสูบน้ำ สูบน้ำที่คนในซอยใช้ ทิ้งที่ถนนเมน
เทศบาลก็ตั้งเครื่องใหญ่สูบจากถนนเมนทิ้งต่ออีกที
ทุกซอยเทศบาลให้ทำแบบนี้หมด บ้านในซอยจึงปลอดภัยค่ะ
ตอนนี้เปิดปากซอยพอให้รถวิ่งเข้า-ออกได้ ยังไม่กล้าเก็บกระสอบค่ะเพราะยังไม่ไว้ใจภาวะน้ำ
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยและกำลังใจนะคะ


ทิ้งบ้านไปหลายวันงานเหนื่อยตอนนี้ก็คือ ปัด กวาด เช็ด ถู
ยิ่งช่วงนี้ลมแรงฝุ่นละเอียดก็ยิ่งมาก กวาดเช้า เย็นมีอีกแล้ว ทำยังไงก็ไม่ชนะค่ะ


ลมแรง และลมเย็น ดูแลสุขภาพเป็นพิเศษนะคะ



เพียงเปลี่ยนวิธีที่เธอคิด วิถีชีวิตของเธอก็จะเปลี่ยน
จาก...ทวิตธรรมนำทวิตเตอร์
โดย...ว. วชิรเมธี

สวัสดีค่ะคุณแม่
เดี๋ยวนี้คุณแม่เขียนกลอนด้วย
เราก็อยากเขียนบล๊อคเป็นกลอน
เหมือนกันค่ะ แต่แหะ แหะ
กลัวไม่มีใครเข้ามาอ่านค่ะ

คุณแม่เขียนได้เพราะมากค่ะ




เด๋วตามไปเยี่ยมพรี่หนูหล่อหน่อยค่ะ

สว.รุ่นน้อง ชอบภาษาของคนรุ่นใหม่ครับแม่ซอง

อากาศกำลังดี เตรียมเพาะเมล็ดบานดึกได้แล้วละครับ วันนี้ผมผัดดอกบานดึกด้วยน้ำมันหอยกินอีกนะ อาหย่อย คริ คริ

สวัสดีค๊าคุณแม่ซองขาว

ดีใจจังได้อ่านตะพาบเวอร์ชั่นกลอน
แพมแอบอ่านเม้นท์คุณลุงแว่นอีกแระ
งานเขียนที่เป็นกลอนมีคุณภาพน่าอ่าน
มากค่ะ..เอนทรี่นี้จับประโยคมาผูกพันกัน
ได้โอเช่ที่สุดเรยยย....ชอบๆ คิดถึงซาเสมอ
รักษาสุขภาพด้วย ฝันดีนะค่ะ


ปล..เล่นได้แต่ภาษาร้อยแก้ว..ร้องกรองแพม
ได้ปลาๆเขียนเป็นเรื่องไม่ได้เรยยยยอ่ะค่ะ^^

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่...ช่วงนี้อากาศมีทุกรูปแบบเลย...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ..

สวัสดีค่ะ คุณอา
ตุ๋มมาพร้อมข่าวค่ะ รบกวนหลังไมค์นะคะ

สงสัยหลังไมค์คุณอาจะแฟนเยอะนะคะ
เค้าไม่ยอมรับของตุ๋มค่ะ ฮือฮือ
ตุ๋มเลยไปพึ่งพาคุณแมวร้อนแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะคุรแม่ซองขาว
สบายดีมั้ยค่ะ
ไม่ได้เข้ามาหานานมากเลยอ่ะคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

แวะมาส่งความคิดถึงค่ะ หายไปติดเฟส บุค แหะๆ ..แม่ซองสบายดีนะคะ

บ้านน้ำท่วมไหมค๊ะ เป็นห่วงกลัวจะจมน้ำเหมือนที่หาดใหญ่

สุขสันต์วันเกิดค่ะแม่ซอง


ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆยิ่งกว่าทุกวัน
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง แช่มชื่นผ่องใส การงานก้าวหน้ามั่นคง
และหากปรารถนาสิ่งใดที่ไม่เป็นไปเพื่อการเบียดเบียน
ขอให้ได้สมดังปรารถนานั้นจงทุกประการค่ะ

มีความสุขมากๆนะคะ


รีบมาอวยพรก่อนใคร แล้วก็ขอลาไปนอนค่ะ
คืนนี้แม่หลับสนิท หลับสบายนะคะ

HAPPY BIRTHDAY TO คุณแม่ซอง
สุขสันต์วันเกิดครับคุณแม่ซอง
คิดหวังสิ่งใดขอให้สมปรารถนาครับ
สุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจครับ