ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 113 "ตั้งแต่วันนั้น"
ตั้งแต่วันนั้น
ใบไม้พัด สะบัดโบก โกรกลมทุ่ง อรุณรุ่ง เบิกฟ้า สว่างไสว จากวันนั้น ฉันไม่มี หัวจิตหัวใจ มันมอดไหม้ แผดเผา เฉาอารมณ์
ก่อนวันนั้น ฉันหลงเธอ จนเพ้อฝัน คำจำนรรค์ เธอช่างสรรค์ จนสุขสม กระหนุงกระหนิง ใจลิงโลด จนชื่นชม อกจึงตรม ด้วยคารม สุดคมคาย
และวันนั้น เธอหมดรัก สลัดทิ้ง สุดประวิง รั้งเอาไว้ ใจสลาย อยากให้รัก สองเรา ไม่กลับกลาย จวนเจียนตาย ตามหารัก ระทดระทม
ดั่งฟ้าคลั่ง พายุโหม โถมกระหน่ำ มันระส่ำ ระสาย ยากสุขสม มันพลุ่งพล่าน มืดมิด จิตจนตรม อดชื่นชม ยอดชีวี ทุกวี่วัน
ตั้งแต่วัน นั้นมา ฉันขาดรัก ต้องอกหัก พ่ายหนัก ช่างน่าขัน คืนและวัน ช่างขื่นขม เกินจำนรรค์ ผ่านไปนั้น คือฝันร้าย สลายใจ
บันทึกท้ายเรื่อง
เวลาจะเขียนตะพาบทีไร ต้องมีเรื่องหวุดหวิดประจำ รอบก่อน คอมฯมีปัญหา มารอบนี้เบราเซอร์มีปัญหา หมาไฟที่เคยใช้ อยู่ๆก็หายไป โหลดไงก็ไม่ได้ สุดท้ายเลยลองโหลด กูเกิ้ลโครมมาใช้ แต่ยังไม่ค่อยถนัด โชคดี ที่พอทำได้ คิดว่าขออั๊พเรื่องนี้ให้เสร็จก่อน ค่อยมาจัดการหมาไฟใหม่ เฮ้อ!! ปวดเฮดจริงๆ ตอนนี้ก็ถือว่าโอเค ผ่านไปด้วยดีค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านค่ะ
Create Date : 07 กันยายน 2557 |
Last Update : 10 กันยายน 2557 19:57:31 น. |
|
52 comments
|
Counter : 7479 Pageviews. |
|
|
|
ครับ... เอาใจช่วยเรื่อง
หมาไฟ...คงจะพอ ๆ กับ
คุณเป็ด ที่ไปยืน สี่แยก
เอ้ย กำลังจัดการกับคอมอยู่