สวัสดีขอรับ คุณแม่ซองขาวครับ

ผมขอเป็นเมนูหลังนะครับ

ไม่ค่อยถูกกับผักเท่าไหร่

พูดถึงอาหารปักษ์ใต้ ผมชอบข้าวหมกไก่ครับ

ออกลาดตระเวนที่ไร เป็นต้องแวะซื้อ

ขอบคุณที่เขียนร่วมกัน เหมือนเคยขอรับ

ชอบข้าวยำค่ะ คุณแม่เพื่อนทำให้ทานเป็นประจำ
คั่วกลิ้งใส่สะตอ แกงเหลือง อร่อยจัง

เมนูของคุณอาและคุณตา เห็นแล้วน้ำลายสอ
แต่จุมโผ่ไม่กินนะคะ ให้คุณอ้อกินไปคนเดียวเหอะ อิ อิ
สงสารคุณตา กินไม่ลงหรอก กร๊ากๆๆๆ


แอมอร

เมนูที่สองนี่น่าหม่ามากๆค่ะคุณแม่
แต่เมนูแรกไม่เคยกินเลยซักกะที
คุณแม่สบายดีนะคะ

บังเอิญว่าเป็นคนที่ไม่รับประทานน้ำบูดู เลยค่ะ
ก็เลยพลาดโอกาสชิมเมนูอันแสนอร่อยของคุณซอง ซะได้
และยิ่ง สะตอ นี่ไม่แตะเหมือนกันค่ะ
แม้แต่แกงเหลืองที่เผ็ดสะเด็ดยาดนั่นก็ทานไม่ได้ เพราะไม่ทานของเผ็ด

ลงไปทางใต้ถ้ามีอาหารอย่างนี้ ต้องสั่งไข่เจียวลูกเดียวค่ะ

ถึงไปภาคอิสานก็ไม่ทานปลาร้าอีกนั่นแหละ..ว้า

เฮ้อ..ช่างเป็นชีวิตที่จืดชืดเสียนี่กระไร
แหะ แหะ

ขอบอก .. หรอยจังฮู้

สวัสดีค่ะคุณอา ^^

สูตรลับเฉพาะครอบครัวแบบนี้..
น่าลองเชียวค่ะ

เรื่องกินเนี่ย ..เพี้ยนสู้ตายค่ะ ๕๕๕

ไม่เคยหม่ำเรยค๊าาไม่รุ้รสชาติจะเป็นไง

พูชอบทานข้าวยำค่ะ คุณแม่
อาจจะเพราะมีผักเยอะมั้งคะ
น้ำบูดูก็ปรุงรสแล้ว ไม่เค็มมาก
แต่นานๆ จะได้ทานค่ะ

เมนูของคุณแม่น่าลองมากๆ

มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...



แสงทองฉาบทุ่งเรื้อง........รวงไสว
ธาตุอุ่นวินิจฉัย....................ชีพเค้น
ผินจากรักรำไร....................รังราก
วารร่วมสุขทุกข์เฟ้น..............ฝ่าข้ามมรสุม


............................................................
............................................................


แสงทองทดรอบเปลื้อง.....ประหัตเหิม
ปลุกปลอบนิทราเสริม...........ส่งหล้า
เหมือนทุกสิ่งยังเติม.............เตือนอยู่ มิรู้เอย
เมืองลับแลชีพข้า................เชี่ยวค้นหนใด


............................................................
............................................................
.
.
.

หวัดดีค่ะคุณแม่
อิอิ มินสบายใจ ตั้งนานแล้วค่ะ
หมายถึงว่า วันนั้นมันปรี๊ด ๆ ขึ้นมา แบบจุดไม้ขึดอ่ะค่ะ
คือ งง ๆ บวกกับโกรธ ๆ ด้วย ว่าใครฟระ
คือ ผู้หญิงคนนี้ เค้าทำเหมือนกับว่า มินไปเจาะแจ๊ะแฟนเค้าอาไรแบบนั้นอ่ะ
แต่ พูดก็พูดเถอะนะคะ มินว่า อาจเป็นพวกโรคจิตก็ได้
คือ ตัวเค้าอาจจะกำลังมีเรื่องอาไรที่ไม่สบายใจอยู่
มาเจอบล๊อคมินเกี่ยวกับเรื่อง ผู้ชายในฝันของมิน ก็เลยเอามินซะหน่อยนึงอ่ะนะ ฮ่า ๆ ๆ
ก็เอาเลยค่ะ ถ้าเผื่อมันจะทำให้เค้ารู้สึกดีและสบายใจขึ้นมาก็ไม่ว่ากันค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ตอนแรกมินนึกไปถึงไอ้หนุ่มรุ่นน้องคนนั้น ที่มาเจ๊าะแจ๊ะกับมินอ่ะ
เอ หรือว่า ใยคนนี้จะเป็นแฟนเค้าหรือเกี่ยวข้องอาไรกับหนุ่มคนนั้นหรือป่าว
แต่ มินก็ไม่ไปถามอาไรให้มันต่อความยาวสาวความยืดหรอกค่ะ ช่างมันเหอะ

พูดถึงเรื่องของชอบดีกว่า ของกินอ่ะค่ะ อิอิ
มินไม่เคยทานเลยค่ำ ทั้งข้าวยำและน้ำบูดูอ่ะค่ะคุณแม่
แล้วแกงวุ้นเส้นที่คุณแม่ทำให้ดูอ่ะ มินก็ไม่เคยเห็นมาก่อนค่ะ อิอิ
แต่ถ้าจะทาน มินขอเป็นเมนูแกงวุ้นเส้นนะคะ เพราะมีปูด้วย นู๋ชอบปูค่ะ อิอิ
อาหารใต้ ที่มินชอบที่สุดคือแกงเหลืองหรือแกงส้มอ่ะค่ะ
แกงไตปลาก็ไม่ไหวค่ะ มันเผ็ด มินทานไม่ได้
มินชอบอาหารที่ร้านกันเองหาดใหญ่มาก ๆ ไปทีไรต้องไม่พลาดค่ะ
ชอบแกงเหลืองยอดมะพร้าว ชอบยำมะม่วงเบาของเค้า ชอบทุกอย่างของที่นี่ค่ะ
ก็คุณแม่คิดดู ขนาดซื้อแกงเหลืองยอดมะพร้าวแพ็คขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพอ่ะค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ปล. คุณแม่สบายดีนะคะ มินเข้ามาบ้านนี้ทีไร มินดูรูป พิจารณาดู
คุณแม่ กับ คุณพ่อ เนี่ย หน้าตาคล้าย ๆ กัน นะคะมินว่า
มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณแม่ ไม่รู้ทางโน๊น ฝนตกป่าว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ดอ๊ยยยย
แย่แล้วค่ะ
ท้องร้องรุนแรงแทบลงแดงเพราะหิวแล้วค่ะ
ตั้งแต่เช้ากินกาแฟ+ขนมปังไปเท่านั้น
ตอนนี้อาการกำเริบเสิบสาน
หิวขนาดหนัก คงมิวายลงท้ายที่เค้กกับข้าวอะไรซักอย่างเป็นแน่


คิดถึงนะคะคุณแม่มาบ้านแม่ตอนนี้
เพิ่มความหิวให้เหลือเกินเชียว
บ้านพี่แอมอีกคน เหอๆๆ หิวววว

งานนี้อ่านได้เข้าใจดี ไม่ง้งไม่งง ห้าห้า
ไปตามแม่มาอ่านแล้วครับ แม่ว่าสูตรแรก
ต้องลองว่าจะเข้ากั๊นเข้ากันฉันใดน้อ
ส่วนสูตรหลัง คงจะเปลี่ยนเป็นกุ้งแหง
เลยครับ กินปูแสลงใจพี่สาว กรั่กๆๆ

ขอบคุณคุณอาครับ ไปเยี่ยมทุกวันเลย
หายเร็วแน่ๆ

แกงวุ้นเส้นปูน่าทานจังเลยครับคุณแม่
ส่วนใหญ่ถ้านึกถึงอาหารใต้
ผมจะนึกถึงแกงส้มที่มีพริกแกงเหลืองๆ
กับอาหารรสเผ็ดนำน่ะครับ

โจทย์วันนี้ง่าย ๆ

เพราะไม่มีข้อจำกัดอะไรมากนัก และให้เขียนถึงเรื่องการกิน ซึ่งจะอย่างไรเสีย ทุกคนก็ต้องมีประสบการณ์ในการกินอยู่แล้ว

ใครไม่กินบ้างล่ะ?

คุณซองฯก็เลยเขียนเรื่องการปรุงอาหารสูตรประจำภูมิภาคและประจำตระกูล

ดูแล้วก็สอดคล้องกับคนเขียนดี

เพราะทำอยู่กับมือ ชิมอยู่กับลิ้น อย่างไรเสียก็ต้องเขียนออกมาได้อยู่แล้ว

ปัญหาประการหนึ่งของการเขียนแนวนี้ก็คือ

จะบรรยายรสชาติของอาหาร ออกมาเป็นตัวหนังสือ ที่อ่านแล้วทำให้คนอ่านจินตนาการถึงรสชาติที่กล่าวถึงแบบได้อรรถรสเหมือนได้ชิมด้วยตนเองได้อย่างไร?

ก็คงเหมือน ๆ กับเขียนบรรยายถึงความเพราะพริ้งของบทเพลง ความสนุกสนานตื่นเต้นของภาพยนต์ ความละมุนละไมของสัมผัสทางกาย ฯลฯ

นี่ต่างหาก ที่จะชี้วัดกึ๋นของคนเขียนหนังสือ....

จากที่ได้อ่านตำรับอาหาร หรือวิธีปรุงอาหารของคุณซองฯ

ถ้าจะให้คะแนนแบบนักเรียน ก็คงได้เกรด ซี คือพอผ่าน

กล่าวคือได้เนื้อหาครอบคลุมตามที่ผู้เขียนตั้งใจ มีประวัติความเป็นมาคร่าว ๆ ของอาหาร วัตถุดิบ เครื่องปรุง เคล็ดลับ

เรียกว่าอ่านแล้ว เอาไปทำตามได้

แต่สังเกตไหมครับ

คนที่เขียนตำรากับข้าวได้น่าอ่าน น่าทำตาม น่าลองทำบ้าง เขามีวิธีเขียนอย่างไร?

แน่นอนว่า เขาจะบรรยายอะไรที่มากไปกว่าฟอร์แมตมาตรฐานของเรื่องแนวนี้

อย่างเช่นถ้าจะบอกว่าน้ำบูดูทะเรียนมันทำอย่างไร

ก็น่าจะบรรยายถึงรสชาติของน้ำบูดูแบบธรรมดาที่ผู้คนทั่วไปเคยกินมาแล้ว และเปรียบเทียบกับน้ำบูดูที่ใส่ทุเรียน อันเป็นสูตรท้องถิ่น เป็นของแปลก

ถ้าบรรยายตรงนี้ได้ดี ได้ถึงกลิ่นถึงรส อ่านแล้วคนอ่านอยากรีบลุกขึ้นไปลองทำดูบ้าง

นั่นแหละ ถึงจะเรียกได้ว่า เขียนไอ้ประสบความสำเร็จ

พูดให้ถึงที่สุดก็คือ ไม่ว่าจะเขียนหนังสือเรื่องอะไร

นอกจาก "เนื้อหา" ที่เราต้องการสื่อไปยังผู้เขียนแล้ว

ที่ขาดไม่ได้เลยคือ ต้องใส่ "ใจ" อันหมายถึงความรู้สึกนึกคิด อารมณ์ ลงไปในเนื้อเรื่องด้วย

"ใจ" ที่ใส่ลงไปนี้แหละ ที่จะเป็นเครื่องชูรสชั้นเลิศ ช่วยให้ตัวหนังสือที่เราปรุงมีรสชาติกลมกล่อม ใครได้ตักชิม ก็หลงใหล....

ลองดูนะครับ เขียนเรื่องครั้งต่อไป

คิด "เรื่อง" หรือ "เนื้อหา" ของเรื่องที่จะเขียนได้แล้ว

ก่อนจะจรดปากกาลงเขียน ให้ทบทวนดูว่า เราจะเอา "ใจ" ของเราใส่ลงไปตรงไหนของเรื่องได้บ้าง

พอเขียนเป็นฉบับร่างครั้งแรกเสร็จ อย่าเพิ่งดีอกดีใจจนรีบนำออกเผยแพร่

ให้ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด อ่านแบบจับผิดผลงานของเราอีกสักหลาย ๆ รอบ

ตรงไหนยืดยาดไปก็ตัดออก ตรงไหนรวบรัดไปก็ขยายความ

ตรงไหนอ่านแล้วแห้งแล้ง เพราะอ่อนเครื่องปรุง คือ "ใจ" ก็พยายามหามาใส่เพิ่มเติม....

แก้ไขให้ดี ให้เนียน ตัวเองอ่านแล้วไม่รู้สึกติดขัดตรงไหนอีกแล้วนั่นแหละ

ถึงจะได้เวลานำเสนอผลงานสู่สาธารณชน

หลังจากนำเสนอออกไปแล้ว ก็อย่ามัวแต่คอยฟังเสียงชื่นชม

ให้เปิดหูเปิดตา ฟังเสียงทักท้วงติดติง

แล้วนำมาปรับปรุงในงานเขียนครั้งต่อ ๆ ไป

ด้วยวิธีนี้ และมีแต่วิธีนี้เท่านั้น

คนเขียนหนังสือ จึงจะสามารถพัฒนาปรับปรุงคุณภาพงานเขียนขอตนเองให้ก้าวรุดหน้าไปได้เรื่อย ๆ

เขียนหนังสือแล้วคนไม่อ่าน หรืออ่านแล้วไม่รู้สึกประทับใจ

มันก็คงเหมือนกับทำกับข้าวแล้ว คนกินกินอิ่มแล้วลุกจากโต๊ะไปอย่างเงียบ ๆ

ทำนองวันนี้ได้กินอาหารกันตายไปอีกมื้อแล้ว

คนทำกับข้าว จะยังยิ้มออกได้อยุ่หรือ?

สวัสดีครับ

เรื่องหม้อข้าวหม้อแกงลิงนี่ ปุ๋ยสามารถใส่ได้ครับ ใช้ออสโมโค๊ท สูตรเสมอหรือเร่งดอกได้ ปุ๋ยเกร็ดพ่นได้ แต่ต้องเจือจางมากๆ หนักปุ๋ยจะบ้าใบหม้อไม่ออก หรือ หม้อจะเล็กครับ

ส่วนที่ว่าหม้อไม่ออกนั้น สำคัญคือแสงและความชื้น ครับ ต้องชื้นมากๆหน่อย แดดต้องได้ แต่อย่าแรงนัก ต้องดูให้พอดีกับสายพันธุ์ที่เลี้ยง รวมถึงเครื่องปลูกก็ต้องเหมาะสม รดน้ำอย่างน้อยวันละครั้ง อดน้ำอย่างมาก 2วัน อย่าให้แห้งครับ

สวัสดีครับแม่ซองฯ .

น้ำวูดูกับน้ำปู นี่อันเดียวกันรึ

ปล่าวครับ สีน่าจะใช่นะ

ผมไม่เคยทานเลยครับ เห่ๆ ..

เคยแต่เห็นแล้วไม่แน่ใจด้วยว่าใช่มั้ย ..

อาหารทางใต้เนี่ย ..

ที่เคยลิ้มชิมรส ส่วนใหญ่เป็นพวกคั่วๆ

ต่างๆครับ แล้วก็เนื้อผัดกะเพรา นะ

อ้อ แกงเหลืองใส่ปลาชิ้นๆ อร่อยนะครับ

แต่ ข้าวยำ กับน้ำวูดูนี่ ไม่เคยลองสักที

ครับ อิอิ ..

อ่านแล้วคิดถึงปักษ์ใต้ครับ..

หรอยจังฮู้..

"บูดูทุเรียน" ไม่ลองก็ไม่รู้ใช่มั๊ยคะคุณแม่ อิอิ

ถึงแม้ว่าคืนนี้อาจจะปันใจไปคนละทีม แต่มิตรภาพระหว่างเราคงมีอยู่เสมอค่ะ

สวัสดัค่ะแม่ซองฯ

วันนี้ที่บ้านทำโกโก้ร้อน แต่แอบใส่น้ำแข็งมาฝากค่ะ..

ทานคู่กับแกงปูวุ้นเส้นน่าจะเข้ากันนะค่ะ มาซองฯ



ปล. รีบดื่มนะค่ะ... เดียวน้ำแข็งละลาย....

สวัสดีค๊าคุณแม่ซองขาวเจ้าขา

แพมอยากเขียนเป็นเมนูอาหาร
ตามตำรับการทำแบบนี้อ่าค่ะ...
แต่ทำไม่เป็นเรยยย...งานนี้เมนู
น่ารับประทานที่ซูดเรยยยอ่ะค่ะ
.
.
ง่า...โจทย์หน้าอาจจยากส์สุดสุด
แต่สัญญาจะไม่เล่นมุขแระค๊าคริ
แพมกำลังเชียร์สเปนเรยเย้สู้ๆ..ฝันดีนะค่ะ

หมึก Paul เอ้ย เป็นเทพพระเจ้าพยากรณ์ไปแล้วตอนนี้ 5555

สวัสดีตอนเช้าค่ะ..คุณแม่

เมื่อคืนติกเดินสายตามทานอาหารบนถนนตะพาบ ไปได้ไม่หมดวันนี้ว่าจะมาเดินต่อ ติกเคยทานข้าวยำครั้งเดียวเองค่ะ เลยจำรสไม่ค่อยได้ แต่น้ำบูดูของคุณแม่แปลกดีจริงๆ ค่ะ..ใสทุเรียนด้วย!

สวัสดีครับคุณแม่..

แกงปูวุ้นเส้นน่าทานมากๆเลยครับ..
ขอใส่ปิ่นโต..ด้วยนะครับ 555+

อาหารดูน่าทานจริงๆครับ..




หลับตาพริ้ม..ยิ้มกินไก่ทอด..
สุดยอดอร่อย..ป๊าไม่ปล่อยให้หลุดเฟรม

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

เข้ามาอ่านบทวิจารณ์ของคุณลุงแว่น
แล้วก็ได้ความรู้กลับไปเพียบเลยครับ

บล็อกตะพาบโครงการนี้ต้องบอกเลยค่ะว่าอิ่มทั้งตัวหนังสือ
และก็อิ่มทั้งอาหารการกินจริงๆ นะค่ะ
เพราะว่ามีอาหารแปลกที่เราไม่รู้จัก เอ เรียกว่า
อาหารพื้นบ้านดีกว่า ... แปลกดีค่ะ น่าลองทำ

จริงๆ แถวบ้านหนูคนใต้ก็มาอยู่เยอะเหมือนกันนะค่ะ
แต่ว่าอาหารก็จะทั่วๆ ไป ไม่ได้ทำออกมาเป็นอาหาร
หลากแบบอย่างนี้ ...

เห็นบูดูทุเรียนแล้วอยากลองทานจัง แล้วยิ่งเห็น
สะตอเผาด้วยอ่ะค่ะ อยากลองมากๆ .. นี่ถ้าหากว่า
หาเครื่องครบก็อยากลองทำมั่งจังค่ะ จะได้ผลออกมายังไง
เดี๋ยวค่อยรายงานผลตอนต่อไปนะค่ะ

แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ
อาหารใต้ไม่เคยทานเลยค่ะ
เป็นคนไม่กินเผ็ดน่ะค่ะ เลยไม่กล้าลอง ^^

โย สหสฺสํ สหสฺเสน สงฺคาเม มานุเส ชิเน เอกญฺจ เชยฺยมตฺนานํ ส เว สงฺคามชุตฺตโม
ถึงผู้ใดจะชนะเหล่าชนได้พันคนพันครั้งในสงคราม ก็หาชื่อว่าเป็นผู้ชนะยอดเยี่ยมไม่
ส่วนผู้ชนะตนคนเดียวได้ ผู้นั้นแล ชื่อว่าผู้ชนะยอดเยี่ยมในสงคราม

ขอให้มีความสุข ประสบความสำเร็จในการดำเนินชีวิต
ด้วยความเป็นผู้ชนะตน ตลอดไป..นะคะ



แกงปูวุ้นเส้น...เพิ่งเคยเห็น ท่าทางน่าหม่ำดี...นะคะ

แวะมาทักทายตอนบ่าย ๆ ค่ะ^^
เห็นแต่รูปนึกว่าเอาทุเรียนจิ้มน้ำพริก
แต่บูดูทุเรียน ก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละค่ะ^^

กลอนที่คุณลุงแว่นเขียนที่บล้อกผม
คุณลุงก็รวมเล่มมาสองเล่มแล้วนะครับคุณแม่
ลองติดต่อที่คุณลุงแว่นดูอีกทีได้ครับ
หนังสือกลอนของคุณลุงแว่นเขียนได้ดีมากครับ

ส่วนคำวิจารณ์นั้น
คุณลุงแว่นก็เขียนตรงไปตรงมา

ครูดี มักจะดุครับ
แต่ก็ตำหนิเพราะความหวังดีครับ

ขอบคุณนะค่ะสำหรับคอมเม้นท์เพิ่มเติมเกี่ยวกับบูดูทุเรียน
อ่านแล้วก็ได้ความรู้ไปในตัวว่าเค้าทานกันยังไง
อ่านแล้วก็ยังอยากลองอยู่ดีค่ะ เพราะว่าอาหารเหล่านี้
เค้าทานกันเพราะมันทานรวมกันได้แบบว่าไม่แปลก
กับอาหารคนละประเภท คนละอย่าง ผสมกันจนลงตัวนะค่ะ

สำหรับคนโบราณทานข้าวกับผลไม้ ... อันนี้เห็นและเคยลองค่ะ
เพราะตอนแรกเห็นป้าลองทานข้าวกับแตงโม
ก็สงสัยว่าทำไม อร่อยตรงไหน พอได้ลอง ก็รู้สึกว่ามันก็แปลกดี
เย็นๆ อร่อยแบบเย็นๆ ค่ะ 555

ผมเคยชินกับอาหารพื้นถิ่นแถวพัทลุง
แต่น้ำบูดูยังไม่เคยลองครับ
เครื่องปรุงและวิธทำอาหารดูไม่ยุ่งยาก
แต่ละอย่างน่ากินทั้งนั้นเลยครับ
คุณซองฯเขียนไม่ยาวแต่ลงเคล็ดลับ
การปรุงอาหารได้อย่างครบถ้วนครับ

คุณแม่ขา..เรียก หนูพู นู๋พู..ที่เคยเรียกดีกว่า
พูว่า น่ารักดี เหมือนพูเป็นเด็กตัวเล็กๆ อ่ะค่ะ

สวัสดีตอนดึกดื่นขอรับคุณแม่ซองขาวครับ

ผมล่ะสงสารฮอลแลนด์ครับ

กรรมการทำเสียงานทุกทีสิน่า

เฟลมากๆครับ

555 เซ็งห่านหรือครับ คุณอา
ถ้าจะเกรงใจคุณข้างบนนั่น อิอิ



ฟังเพลงตอนนี้สิครับ เน็ตอาจจะ
หายอืด จะได้ฟังไม่ขาดๆ

ส่งคุณอาเข้านอนนะครับ ฝเนดีด้วย

ป๊าด..ด..คุณแม่ซองขาว
บ้านแม่ ทำไมมีแต่อาหารน่ากินทั้งนั้น
ถ้าสีกล้องแจ่มกว่านี้ เจิดเลยค่ะ..คุณแม่

ปล. เห็นเมนูแกงวุ้นเส้นแล้วน้ำลายไหล
อยากกินจัง..เดี๋ยวลองกินบ้างดีกว่า..ขอบคุณไอเดียค่ะ

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่..

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

สวัสดีค่ะคุณอา
เห็นคุณก๋าเม้นท์ข้างบน เลยถอยไปอ่านเม้นท์คุณลุงแว่น
ได้ความรู้กลับไปเต็มกระเป๋า
แอบ อยากให้วิจารณ์งานแอมบ้างจัง

จริงอย่างลุงแว่นว่า หวังคำชื่นชมแล้ว
ผลงานไม่พัฒนา อันนี้สำหรับคนที่จะต่อยอดนะคะ

แต่สำหรับ แค่จะร่วมสนุกเล็กๆน้อยๆ
ก็ได้ความรู้เพิ่มเติม มีครูมาคอยแนะนำก็กำไร


แอมอร


แอมอร

น ปเรสํ วิโลมานิ น ปเรสํ กตากตํ อตฺตโน ว อเวกฺขเยยฺ กตานิ อกตานิ จ
ไม่ควรใส่ใจคำแสลงหูของผู้อื่น ไม่ควรแส่มองธุระที่เขาทำและยังไม่ทำ
ควรตั้งใจตรวจตราหน้าที่ของตนนี่แหละ ทั้งที่ทำแล้ว และยังไม่ทำ

มีความสุขกับการเป็นไบ้ หูหนวก ตาบอด ในสิ่งที่ไม่สร้างสรรค์ ตลอดไป...นะคะ

ชอบกินข้าวยำมากค่ะ

แต่อยู่กรุงเทพ ไม่รู้จะไปหากินที่ไหน

เขียนเรื่องอาหาร เขียนยาก

นักล่าฯก็ทำไม่ได้เท่านี้ค่ะ

พูดถึงอาหารใต้แล้ว ส้มรู้จักอยู่ไม่กี่อย่งเองค่ะ แต่ชอบกินมากก็จะเป็น แกงเหลืองกับแกงไตปลา แต่แบบว่าไม่เผ็ดมาก พริกแกงแบบที่พี่บิ๋งเคยเอามาให้อะค่ะ แบบนั้นของใต้ออริจินัลเลยจริงๆ เพราะว่าเผ็ดจนลมออกหูเลย เมนูข้างบน หนูเพิ่งได้ยินหนแรกเนี่ยหล่ะค่ะ แต่ว่าแกงปูวุ้นเส้นอันนี้น่าสนใจนะแม่ซอง เห็นปูแล้วน่ากินดีค่ะ แต่ส้มคงไม่มีปัญญาทำเองเลย เพราะไม่เคยกิน ก็เลยไม่รู้รสชาติแล้วที่นี่ไม่มีปูสดๆเลยอะค่ะ ช่วงนี้ไม่มีเวลาทำอะไรอร่อยๆกินเลยค่ะ ต้องเลี้ยงอานนท์ เลยทำอะไรที่ง่ายๆเร็วๆ แทน หรือแบบว่าทำยากๆ แต่กินได้นานๆ ค่ะ ตอนนี้อานนท์จะ 8 เดือนแล้วค่ะ แต่ผมส้มก็ยังร่วงอีก แต่ก็มีผมขึ้นมามั่งแล้ว ค่อยยังชั่ว นึกว่าผมจะหมดหัวซะแล้ว
ตอนนี้เยอรมันอากาศร้อนมากค่ะ คิดว่าน่าจะพอๆกับี่เมืองไทย วันหลังแม่ซองมาเที่ยวอีกนะค่ะ