หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 128
อาทิตย์นี้แอบดีใจเล็กน้อยถึงปานกลาง เนื่องจากวันศุกร์เป็นวันหยุดทางพุทธศาสนา ทำให้ทำงานแค่สี่วันเท่านั้นจ้า
แต่มากกว่านี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน เพราะช่วงนี้ขาดแรงบันดาลใจในการทำงานอย่างรุนแรง เหลือแต่แรงบันดาลโทสะ ที่ครุกรุ่นอย่างเต็มเปี่ยม เนื่องจากเจอป้าร่วมงานที่ชอบทำงานแบบฟาดงวงฟาดงา ทั่วสาระทิศ
หล่อนจะแบบมองทุกแผนกทำงานไม่ได้เรื่องไม่ได้ลาว ไม่ได้เขมร แต่แผนกของเธอจะงานหนักโคตร ๆ ซึ่งก็จริงบ้าง (แต่แผนกคนอื่นก็งานหนักเหมือนกันนะ)
เธอชอบจะพูดเหน็บแหนมว่าแผนกผมทำงานไม่ได้ดีตลอด แต่ผมก็พยายามจะปล่อยวาง อหิงสา อโหสิ ทุบกะบาล คือทางออก (พูดเล่น แหมใครจะกล้าทำ)
หลังจากเซ็งเรื่องานในยามเช้า พอยามเที่ยงไม่รู้ท่านรองประธานอารมณ์ดีมาจากไหน ขอไปกินข้าวเที่ยงด้วย
ผมและเพื่อนทั้งสี่ รวมพี่รองประธานเป็นห้า เลยไปหาอาหารมากคุณค่าที่''แม๊กโดนัล''กิน ฮะฮะ
เพื่อนหญิงสองคนก็สั่งมากินอย่างเหนียมอาย คนแรกสั่งไก่สองชิ้น อีกคนสั่งเบอร์เกอร์ปลา เรียกว่ากินเท่าแมวดม
แต่พอถึงตาหัวหน้าผม พี่แก่ไม่เคยประณีประนอมกับความหิวอยู่แล้ว เขาเลยลั่นวาจาสั่งเบอร์เกอร์เนื้อ3ชั้นอย่างภูมิใจ
ท่านรองประธานได้ยินดังนั้นเหมือนจะยอมไม่ได้เล่นสั่ง ดับเบิ้ลบิ๊กแม๊ก (เนื้อสี่ชั้น)
สุดท้ายตาผมสั่ง ด้วยความที่เป็นพนักงานตัวน้อย ๆ จึงสั่งแต่พอดี
''ขอชุดรวมญาติไก่ Party chicken (ที่มันอุดมไปด้วยไก่ชิ้น สำหรับสองสามคนกินน่ะครับ)''
ชนะเลิศ!!! ผมกินคนเดียวยังไม่หมดต้องให้รองประธานช่วย และห่อกลับบ้านมากินต่อ ฮะฮะ
| Create Date : 26 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 26 พฤษภาคม 2553 22:01:47 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 949 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คงมาเรื่อย ๆ บล็อกคุณเป็นบล็อกแรกที่ปายเริ่มต้นอ่าน
เป็นขาประจำค่ะ เห็นคุณเขียนสำนวนอารมณ์ดี
เลยชอบอ่าน