หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 16
วันจันทร์ วันที่แสนจะราบเรียบ
เรียบมาก จนนึกไม่ออกเลยว่าวันนี้จะเล่าอะไร ฮะฮะฮะ
ไม่มีอะไรแปลกใหม่เข้ามาในชีวิตเลย ไม่มีตัวละครใหม่โผล่เข้ามา
อาจจะเพราะวันนี้ ผมเฝ้าแต่คิดถึงวันพรุ่งนี้
วันพรุ่งนี้ผมจะไปเจอกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ผมเคยหลงรัก (ใช้คำว่าเคยเพราะเป็น past tense นะจ๊ะ เป็นสิ่งที่เคยเกิดขึ้นและจบลงไปแล้ว)
เธอเป็นลูกของเพื่อนพ่อ เธอมาอยู่บ้านหลังเดียวกันกับผมสมัยที่ผมอยู่อังกฤษ (บ้านนั้นอยู่กันสี่คน คือ ผม เธอ พี่สาว และเพื่อนพี่สาว)
เธอเป็นคนน่ารักมาก ไม่ว่าใครถ้าใครรู้จักเธอก็ต้องชอบเธอ และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
แต่ระหว่างที่ผมกับเธออยู่บ้านเดียวกัน ผมก็ต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้ เพราะถ้าเธอไม่ได้ชอบผม มันคงจะทำใจลำบากเพราะต้องอยู่บ้านเดียวกันไปอีกปี
ที่ผมทำได้ก็คือแสดงความห่วงใย
ในคืนที่หนาวเหน็บบางคืน ผมยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ แต่ลำพัง เฝ้ามองลมหายใจของที่ตนที่เป่าออกมาเป็นไอ ผมคอยเธอเพื่อเดินกลับบ้านไปด้วยกัน
เฝ้ายืนมองแสงไฟสว่างจ้าของรถเมล์สองชั้น ที่จะเทียบป้าย และเงาของคนที่ผมเฝ้าเก็บงำความคิดถึง
"โจ ไม่ต้องมารอพี่ก็ได้นะ พี่เดินกลับบ้านคนเดียวได้" เธอกล่าวกับผมเมื่อเธอเดินลงมาจากรถ เธอมักเรียกตัวเองว่าพี่ ด้วยความที่แก่กว่าผมสองปี
"ไม่เป็นไรครับ แถวนี้มันมืด ในฐานะเจ้าบ้านก็ต้องดูแลกันหน่อย" ผมเดิน นำไปเบื้องหน้า เพื่อไม่ให้เธอเห็นรอยยิ้มที่ซ่อนไว้
แค่ได้เจอ ได้เดินด้วยกันก็ดีใจ
ตอนที่เหลืออีกสองเดือนก่อนที่เธอจะต้องกลับเมืองไทย ผมก็ได้สารภาพรักกับเธอ บนรถเมล์ที่เราจะนั่งไปซื้อของด้วยกัน
"โจ ชอบพี่ตรงไหน" เธอถาม
"ก็ชอบ เพราะว่าชอบ....." บางครั้ง บางเรื่องไม่มีคำอธิบาย...ใช่ไหมครับ
หากผมสามารถขีดเขียนชีวิตจริงได้อย่างนิยาย ......ก็คงดี......
ผมไม่สามารถเป็นได้มากกว่าน้องชาย และผมก็ยอมรับสิ่งนั้น
เรายังคงติดต่อกัน คุยกัน แม้นว่าวันนี้เธอจะแต่งงานไปแล้ว
ผมยังคงเป็นน้องชายที่แสนดีของเธอ
ทุกครั้งที่ลมหนาว ๆ พัดผ่าน บางครั้งผมนึกถึงอังกฤษ บางครั้งผมนึกถึงเธอ
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553 |
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2553 21:51:40 น. |
|
5 comments
|
Counter : 1047 Pageviews. |
|
|
|
ตอนกลับมาอ่านทวนตัวอักษร แอบนึกไปว่า
"ตูนี้มันจะพระเอกไปไหมฟะเนี่ย" อิอิ
ท่านผู้อ่านก็โปรดใช้วิจารณญาณในการรับฟังนะครับ ฮะฮะฮะ
แล้วเข้ามาอ่านกันใหม่พรุ่งนี้นะครับ
ขอบคุณครับ ปิ๊ง ๆ ๆ