หรือจะโสดจนสามสิบ (ฉบับนิยาย) ตอนที่ 19
ภายในโรงหนังเมเจ้อ
ยามนั้นทั้งโรงต่างเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของของผู้ชม เมื่อถึงฉากที่ดาวตลกร่างเล็กโกวตี๋ โชว์หุ่นอันอวบอับ โผล่เข้ามาเต็มจอเต็มใจในหนังเรื่อง 'หอแต๋วแดก แหวกชิเมโจตัย'ของคุณพจน์ อาโนว์
ซึ่งยามนั้นคนดูก็นั่งกันหน้าสะล่อนเต็มไปหมดทั้งโรงเหมือนจะย่ำเตือนว่าช่วงนี้เป็นยุคทองของหนังตลก และหนักรัก (ถ้าจะดีต้องทำหนังรักที่ตลก)
จะหันซ้ายหันขวาหันหน้าหันหลังหันพร้อม ๆ กัน...ก็พบแต่คนมาเป็นคู่ชู้ชื่นรื่นเริง ก็คงใช่...คนที่มาดูหนังตลกคนเดียว คงมีปัญหาต่อมฮาอักเสบ
และแน่นอนผมเป็นหนึ่งในนั้นแถมยังเรื้อรังอีกต่างหาก
ในขณะที่ทุกคนหัวเราะกัน ผมกลับรู้สึกว่างเปล่าอย่างทุรนทุรายคล้ายหมีแพนด้าท้องอืด
หากไม่เป็นเพราะผมเคยคาดหวังว่าจะมาดูหนังเรื่องนี้กับคุณเร ผมคงไม่นั่งเหี่ยวแบบนี้ก็ได้
แต่ด้วยวิชาชีพบังคับ ผมต้องรีบส่งต้นฉบับวิจารณ์หนังให้คุณบอกอหน้าปลาจวดในวันพรุ่งนี้ให้ได้ ผมเลยต้องฝืนใจมาดูด้วยใบหน้าคล้ายจ่าเฉย
แต่มันก็เหมือนเปล่าประโยชน์สิ้นดี ผมไม่ได้สนใจตัวหนังหรือแม้นแต่จะขำฮึ ๆ แม้นแต่น้อย ในหัวมีเพียงแต่ภาพเมื่อตอนที่ผมกับเรมาดูหนังด้วยกัน
เรานั่งฮา นั่งหัวเราะกัน แม้นมันจะไม่โรแมนติกเลยแม้นแต่น้อย แม้นบางครั้งปลายนิ้วก้อยผมจะเผลอไปโดยมือเธอแต่แผ่วเบา.. โดยเราทั้งสองรีบเด้งมือห่าง
แม้นกระนั้นผมยังคงคิดถึงวันเก่า ๆ นั้นในความทางจำสีชา ๆ
ใครว่าดูหนังตลกแล้วน้ำตาคลอไม่ได้
วันรุ่งขึ้น ณ สำนักพิมพ์ a date
เบื้องหน้าผมคือบอกอหน้าใหญ่ ที่วันนี้มามาดใหม่ด้วยผมทรงผมแสกกลางที่นิยมกันมากในสมัยวงบอยสเกาต์ดังลั่นโ่ลก ทว่าแสกซ้ายโกรกสีแดงแสกขวาโกรกสีเขียว
ซึ่งผมคงไม่สามารถอธิบายได้ว่าช่างผมจากป่าปาปัวนิกีนี หรือช่างจากอูกันด่าเป็นคงสร้างสรรค์งานดีมีคุณภาพ อีกแล้วครับท่าน
และนอกจากเส้นผมคุณบอกอร่างท่วมจะแดงข้างหนึ่ง หน้าของเค้ายังแดงก่ำอีกด้วย พร้อมทั้งเสียงดังเชิงด่า
''ไอ้หอกหัก ฉันบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้ส่งต้นฉบับล่วงหน้า ทำไมแกขยันส่งช้าได้สม่ำเสมออย่างนี้นะ ช่วยกรุณา รอบคอบ รู้คิด มีจิตสาธรณะ หน่อยเหอะเจ้าเห็ดบด''
ผมไม่ได้กล่าวอะไรตอบโต้เพียงแต่ยื่นต้นฉบับไปให้ โดยนายบอกอ ก็ยื่นมืออวบ ๆ มารับแล้วกล่าวว่า
''ไหนของดูหน่อยสิว่าเขียนเป็นไง'' เพียงได้อ่าน บอกอ ก็ต้องตาโต ตะลึงงันกับงานเขียนในนั้น
เพราะในนั้นมีเพียงเขียนหัวข้อ และบรรทัดต่อมาก็คือ ''ผมขอลาออก''
และผมก็เดินออกมาโดยทิ้งบอกอที่กำลังนั่งอวบอึ้งอยู่ แ่น่นอนว่าผมคงไม่เปลี่ยนใจแล้วเพราะมันคงยากที่ผมจะเขียนต่อไปได้เมื่อไม่มีเธอ
ผมค่อย ๆ เดินห่างออฟฟิศไป ก่อนจะตรงไปยังลิฟท์ซึ่งจะส่งผมออกจากตึกนี้ไป
และยามนั้นเองที่ชายหนุ่มได้ลงลิฟท์ไปในทางซ้าย วินาทีที่ประตูลิฟท์ปิดตัวลง ลิฟท์อีกตัวก็เปิดออกเผยให้เห็นเรจังที่เพิ่งขึ้นลิฟท์มาแบบคลาดกันไป
Create Date : 23 มกราคม 2554 |
Last Update : 23 มกราคม 2554 22:06:39 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1006 Pageviews. |
|
|
|
โดย: kwan IP: 10.41.11.164, 202.28.180.202 วันที่: 24 มกราคม 2554 เวลา:14:26:01 น. |
|
|
|
|
|