หรือจะโสดจนสามสิบ (ฉบับนิยาย) ตอนที่ 12
ยามบ่ายแก่ ๆ ณ สำนักพิมพ์
เบื้องหน้าโต๊ะทำงานฝั่งตรงข้ามของผมก็คือหญิงสาวที่เคยเป็นดารา ทว่าตอนนี้กำลังนั่งส่องกระจก ปากอ้าตาค้างคล้ายปลาัมังกร คือว่าหล่อนเช็คอายเชโดว์ (เพิ่งรู้ว่าจริงๆ มันเขียนว่า Eye Shadow หลงเรียก อา-เช-โ้ด้ อยู่ตั้งนาน ฮะฮะ)
บางครั้งแต่ได้สงสัยทำไมคนที่เคยสวยหุ่นดีแบบเธอ กลับเปลี่ยนเป็นผอมยังกะปลาทูจิ๋วสามตัวในหนึ่งเข่งไปได้ ทั้งที่เธอก็เคยไปอเมริกา เมื่องที่น่าจะพาอ้วน
วินาทีนั้นสายตาเธอก็หันมาปะทะสายตาผมพอดิบพอดี
"นี่นาย ว่างนักรึไง ทำไมไม่ทำงาน" ดูดู๊ดู ดูเธอทำ คนนั่งมองอายเชโดว์ มาหาว่าเราว่างงาน
"แม่คุณ ผมว่างที่ไหน กำลังนั่งคิดงานอยู่" ไม่ทันที่จะกล่าวจบอะไร เธอก็ยื่นมือมากดหน้าจอโน๊ตบุคของผมให้หงายไปด้านหลังไปหาเธอ พร้อมกับหล่อนที่ยื่นหน้ามามองหน้าจอผมอย่างอุอาจ
"โหพ่อคุณ ทำงานม๊ากมาก นั่งเก็บพักอยู่ในเฟชบุ๊ค ก็กล้าพูด"
ผมรีบชักหน้าจอกลับก่อน อย่าลนลาน
"จะตลาดไปไหน พูดเบา ๆ ได้ไหมยัยเร" พลาดแ้ล้วที่พูดแบบนี้ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ มาคราวนี้เธอเสียงดังเลย
"เจ้าข้าเอ่ย คุณชายโจกำลังเก็บผัก..." ก่อนที่เธอจะพูดอะไรให้ผมโดนไล่ออก ผมรีบพุ่งตัวปิดปากเธอ
"ยี้ มือสกปรก" เรรีบปัดมือออก และยามนั้นเองก็มีอีกเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมาว่า
"พวกพี่ทั้งสองฮาดี ยังกะเป็นแฟนกันเลยเนอะ" น้องเก๋ เจ้าแม่นิยายรักหักสวาท กล่าวแบบเรียบ ๆ แต่ทำเอาผมเขิน ๆ ขำ ๆ แต่เรจังไม่ขำด้วยแน่
"เก๋ พูดแบบนี้พี่ว่าเอาปลาร้าราดหัวพี่เลยดีกว่า" น้องเก๋ได้ฟังก็ยิ้ม ๆ ก่อนจะหันกลับไปนั่งทำงานต่อ
ผมได้แต่คิดว่า "เก๋จ๊ะ อย่างเอาเรื่องวันนี้ไปแต่งเป็นนิยายล่ะ" ทว่าดูเหมือนจะเ็ป็นอย่างงั้นเพราะดูน้องเก๋แอบยิ้ม หุหุ ที่มุมปาก
แต่ก่อนที่ผมจะพล่ามอะไรสืบไปได้ ยัยน้องเรตัวแสบก็รีบแจ๋นมาว่า
"แล้วนี่นายจะมายืนทำแมวน้ำอะไรอีก กลับไปเก็บผักเก็บหญ้า ทำงานต่อสิ ไป๊"
เจ้าแม่จริงๆ หล่อน
ทว่าพอผมกลับมานั่งทำงานได้ไม่นานนัก เจ้าแม่เจ้าเจ้าเก่าก็กล่าวขึ้นมาว่า
"นายอีเมล์อะไร ฉันจะส่งงานแปลที่นายขอไว้ไปให้"
"เมล์เหรอ..." ผมเขียนเมล์ของผมลงในเศษกระดาษก่อนจะืยื่นให้เธอ
และจากนั้นไม่เกินห้านาทีก็ปรากฎว่ามีใครสักคนมาขอแอดผมในเฟชบุ๊ค
ไม่ใช่ใครเลย เป็นภาพยัยคุณนายตัวผอมข้างหน้า ที่ส่งขอความาขอแอดว่า "แอดแล้วอย่าลืมส่ง Gift เกมฟาร์มวิว มาให้ด้วยล่ะ"
....นี้แม่คุณ ใช้งานทั้งในชีวิตจริงและในเกมเลยนะ....
ไม่อาจขัดศรัทธา ผมส่ง Gift ในเกมไปให้ ก่อนที่เธอจะส่งกลับมาพร้อมกับเขียนว่า
"ดีมาก วันนี้ฉันอารมณ์ดี จะพาไปเลี้ยงก๋วยเตี๊ยวเด็ด ๆ"
ผมได้แต่ยิ้ม ๆ คนเดียวในคอมฯ ก่อนที่จะโดนก้อนกระดาษA4ที่โยนมากระแทกหน้า
"ยิ้มบ้าอะไรอยู่ได้คนเดียว โรคจิตรึเปล่าเนี่ย"
...เธอ...เธอทั้งนั้นที่ทำ...ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ
| Create Date : 20 พฤศจิกายน 2553 |
| Last Update : 20 พฤศจิกายน 2553 19:52:55 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 994 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [