หรือจะโสดจนสามสิบ (ฉบับนิยาย) ตอนที่ 18
ณ สำนักพิมพ์ a date
ผมนั่งมองหน้าจออย่างด้วยใบหน้าครุ่นคิด เคร่งเครียดคล้ายนักเขียนนิยายที่กำลังตันมุก ก่อนจะทำหน้าภราดอนหวดลูกแล้วพิมพ์ไปอย่างสายฟ้าแ่ลปว่า
''เป็นไงบ้างเร สบายดีไหม ไปกินข้าวกันไหม'' ผมนั่งมองดูหน้า facebook ของเรจัง และคำพูดที่ผมพิมพ์ไปในกล่องข้อความก่อนจะชั่งใจว่าจะคลิ๊กส่งข้อความนั่นดีหรือไม่
แต่ทว่าสุดท้ายกลับร้องเพลงเสียงอมฮอลล์ว่า ''ใจไม่ด้านพอ จ้ายยยไม่ด้านพอ''ผมลบคำพูดของผมออกไป
และสุดท้ายทำได้แค่กด like ที่รูปมือยกนิ้วที่เหมือนโลโก้เมล็ดฟักทองตรามือ ที่อยู่ใต้ภาพของคุณหนูเรที่ไปถ่ายแบบมา
นี้ก็เดือนหนึ่งแล้ว... หลังจากที่คุณหนูเรไปถ่ายละครเรื่องกระหังทไวไลท์ ในบทเพื่อนนางเอกที่ดันเด่นเด้งเกินหน้าและพาเรตติ้งกระฉูด
หลังจากนั้นเรจังเธอก็ไม่ค่อยได้มาออฟฟิศนี้อีกเลย เพราะบทของเธอในกระหังทไวไลท์ได้รับความนิยมจนผู้จัดต้องขอให้ผู้ประพันธ์ (ยัยคุณน้องเก๋) เขียนบทเพิ่มให้คุณหนูเร
หลังจากนั้นพวกงานโฆษณาก็ไหลมาเทมา... ทั้งยาอด ยาดม ยาหม่อง เธอรับหมด
ล่าสุดยังแอบมีข่าวว่าได้ถูกทาบทามให้ไปเล่นหนังฮอลี่วูดเรื่อง the prince of red bull ประกบคู่บูส วิลส แต่ทว่าเธอออกมาปฏิเสธเรียบร้อยแล้วว่าไม่ใช่เรื่องจริง
บางทีการที่เธอกลับมาดังเหมือนเก่ามันก็เหมือนเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธอ แต่สำหรับผม...
''เฮ้ย ไม่ทำงานมัวแต่นั่งเล่น facebook เหรอ'' เสียงกล่าวดังฟังชัด โผล่งขึ้นมาด้านหลังผมอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำเอาผมตกใจรีบหันกลับไปแทบไม่ทัน
ทว่าเมื่อคิดแล้วเสียงนั่นมัน..
''อ้าว เออ เฮ้ย เร มาได้ไง'' ผมกล่าว
''ก็พอดีวันนี้ละครถ่ายเลิกเร็วเลยแวะมาไง''เธอกล่าวพร้อมร้อยยิ้ม
''แล้วนี้มาทำอะไรล่ะ''ผมถามไปแบบทื่อ ๆ
''อ้อ เมื่อกี้เอาต้นฉบับไปส่งคุณบอกอ มาน่ะ''เธอกล่าว
''โอเค แล้ว.... อืม.... ทุกอย่างโอเคนะ''เป็นคำถามของชายที่จืด พอ ๆ กับหน้าคนถาม
''โอเค ทุกอย่างโอเคนะโจ แต่ช่วงนี้งานเยอะไปหน่อย เลยเหนื่อย ๆ'' เธอตอบอย่างแจ่มใส่ แม้นจะพูดว่าเหนื่อย แต่เธอกลับดูสดใสร่าเริง และดูเธอเหมือนไม่ผอมโซแต่เดิมอีกแล้ว เหมือนกลับไปสมัยเข้าวงการใหม่ ๆ สมัยทาท่า ยังเต้นท่ากระดืบ ๆ กางเกงเท่าลำตาล
เออ ว่าแต่เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะครับ ผมมัวแต่มองหน้าเธอจนลืมฟัง... อาจจะเพราะในหัวผมกำลังคิดว่าจะชวนเธอไปกินข้าวยังไง
ตามตรงไม่ถนัดเลย จะไปแต่ก่อนก็มีแต่เธอชวนผมไปนี่นะ แต่ว่าจะให้มาเก็กต่อไปก็ใช่ที่
''เร.. เย็นนี้คุณว่างไหม'' ผมกล่าว
''อืม... โทษทีโจ เย็นนี้เราไม่ว่างน่ะ'' เธอกล่าวปฏิเสธเรียบ ๆ และการชวนน้องเรครั้งแรกของผมก็เป็นหมั้นไปซะแล้ว
''ไม่เป็นไร ๆ โอกาสหน้าก็ได้'' ผมกล่าวแบบแมน ๆ แต่ในใจคิดไปถึงว่า แล้วหนังเรื่อง ,หอแต๋วแดก แหวกชิเมโจตัย, ที่เราเคยวางแผนว่าจะไปดูกันล่ะ มันจะยังเป็นไปได้อยู่ไหม
''โจ นายไม่โกรธเราใช่ไหม ทำไมทำหน้าเหมือนปลาบู่ดองอย่างงั้นล่ะ'' ขำสินะคุณน้อง ผมแอบเหน็บในใจ
''เฮ้ย อย่าคิดมาก เราไม่โกรธเรหรอก ก็ว่าง ๆ ค่อยไปกันก็ได้เนอะ'' ผมกล่าวพร้อมร้อยยิ้มเหงือกแห้ง
เรจังมีสีหน้ารู้สึกผิดอยู่เล็กน้อยแต่ดาวอังคาร ก่อนที่เธอจะกล่าวต่อไปว่า
''โจ เรื่องหนังหอแต๋วแดกน่ะ....'' เธอกล่าวอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ แต่ยังไม่ทันให้ได้กล่าวอะไรต่อไป ก็มีเสียงเรียกเธอดังมาจากทางด้านหลัง
''เรครับ เราต้องรีบไปแล้ว ช้ากว่านี้ออฟฟิเลิ็กงานรถจะติดนะครับ'' เสียงดังมาจากหนุ่มหล่อ พระเอกหนังเืรื่องกระหังทไวไลท์ ที่แอบเหมือนมีข่าวซุบซิปกับเธอ
และเป็นเสียงเรียกนี้เองทำให้เธอต้องชะงักเก็บคำพูดแล้วกล่าวกับผมว่า
''โจ เราต้องไปก่อนนะ'' กล่าวจบเธอก็เดินหันกลับไป
ผมมองเธอเดินห่างไปจนลับตา ก่อนจะหันกลับมาที่หน้าจอซึ่งกำลังเปิด facebook ของเธออยู่ เวปที่แต่เดิมมีเพียงผมคุยกับเธอสองคน แต่วันนี้ผมเป็นเพียงเหมือนหนึ่งแฟนคลับในหลาย ๆ หมื่นของเธอเท่านั้น
Create Date : 16 มกราคม 2554 |
Last Update : 16 มกราคม 2554 22:26:53 น. |
|
1 comments
|
Counter : 914 Pageviews. |
|
|
|