หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 105
เมื่อวานอาจจะเป็นหนึ่งในไม่กี่วันจันทร์ที่ยังคงลันล้าได้
เพราะว่าเป็นวันแรงงาน พวกเราชาวเงินเดือนclubผู้ใช้แรงกายแรงใจ จึงได้ดีด้ากับวันหยุดอีกวัน
วันนี้อยากจะตื่นมันซักเที่ยงให้ อิ่มอุราสักหน่อย แต่ก็ต้องตื่นตั้งแต่แปดโมง
ด้วยเสียงแสบสันต์ดังขึ้นกระแทกร่องหูน้อย ๆ ว่า
"ทั้งหมดแถวตรง"
"ยืนนิ่ง ๆ อย่าเล่นกัน"
เสียงเหล่านั้นคือเสียงอาจารย์ใหญ่ประจำโรงเรียนเด็กพิมาลข้างบ้านผมเอง
(ชื่อโรงเรียนแอบเชยระเบิดระเบอ ถ้าผมคงจะตั้งประมาณ ''เซนต์แพนด้า เดอ หลินปิง'')
เสียงดังจากโรงเรียนกระชากผมจากฝันที่กำลังหวาน ทำให้ผมต้องสะลึมสะลือตื่นมาแบบงง ๆ
ไม่ใช่ปิดเทอมเหรอ...ถ้าเปิดเทอมแล้วเด็ก ๆ ไม่หยุดวันแรงงานเหรอ...
แน่ล่ะ เด็ก ๆ ไม่มีหยุดวันแรงงานจ้า
คิดแล้วก็นึกย้อนไปสมัยผมยังหัวเกรียน ที่ผมชอบตั้งคำถามในใจว่า..ทำไมวันแรงงานโรงเรียนไม่หยุด
พวกเรานักเรียนก็ใช้แรงงานนะ (เยอะด้วย ไหนจะฟุตบอลทุกตอนเที่ยงและเย็น ฮะฮะ)
ตอนเป็นเด็กก็เลยไม่เคยซาบซึ้งใจกับวันแรงงานเลย
แต่พอมาวันนี้ที่ได้หยุด โอ้ วันแรงงาน วันนี้ช่างดีแต้ ๆ
โดยรวมวันนี้ก็ยังคงเป็นอีกวันที่ผ่านไปอย่างพอเพียง ไม่ต้องเร่งรีบไม่ดิ้นรน ชีวิตเหมาะสมและรื่นรมย์
มีเวลาให้มองฟ้า แล้วคิดว่าวันนี้เมฆขาวดีจริงๆ มองไปไกลๆ ก็เห็นยอดเขาเห็นดอย
อืม นี้แหละชีวิต
| Create Date : 04 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 4 พฤษภาคม 2553 1:25:59 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1150 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
โรงเรียนอนุบาล เดอ หลินปิง อันนี้ได้ขำ