หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 87
จบไปแล้วกับเทศกาลสงการนต์
หลายคนก็ต้องกลับไปนั่งสวมวิญญาณพนักงานกินเงินเดือนอันสุดแสนจะหรรษาพาเพลิน
ส่วนผมยังคงมีโชคดีอยู่หน่อยหนึ่งตรงที่บริษัทให้หยุดยาวไปเปิดจันทร์หน้า
ก็ถือว่าได้พักผ่อนยานไปอีกหน่อย ได้โอกาสนอนขี้เกียจหลังยาวอีกนิด ได้มีเวลาเดินไปหาซื้อขนมที่อยากกินเมื่อครั้งเยาว์วัยเช่น..
คารา คัสดาร์ด, จอลลี่แบร์, อาริงาโต้, โอวันติน อัดเม็ด, ทินนี่ (ขนมปังรูปดอกไม้ มีไส้ครีมสีขาว, ดำ, ชมพู), กูลิโกะ ป๊อกกี้(ขำมาก เคยไปเจอของลอกเลียนแบบชื่อ กูลิโกะฮอกกี้ มีตราสินค้าเหมือนกูลิโกะที่เป็นรูปคนยืนชูมือ แต่ในมือดันถือไม้ฮอกกี้)
นี้หยุดยาวยังไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ผมรู้สึกน้ำหนักเพิ่มขึ้นมาจม จนพุงล่ำหน้า
หยุดยาวอะไรก็ดี เสียอย่างเดียวมันแอบรู้สึกเหงา ๆ เพราะผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน
อยากคุยกับน้องเลขาฯ แต่โทรไปหาเธอเมื่อสองสามวันที่ผ่านมานี้ สี่ห้าครั้งเธอก็ไม่รับ
โทรเจออีกทีก็วันนี้ เธอไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน ๆ และคุยกับผมสั้น ๆ พร้อมปิดบทสนทนาว่า ''เดี๋ยวค่อยคุยกันนะค่ะ'' แต่เธอก็ไม่เคยโทรมาก่อน
คนไม่มีแฟนถ้ามีเพื่อนก็คงไม่เหงาเนอะ แต่กับผมที่ไม่มีแฟนและไม่ค่อยมีเพื่อนก็เหงา ๆ เหมือนกัน
''บางทีเธอคงอยู่คนเดียวได้ หรือว่าบางทีแค่ผมอยู่คนเดียวไม่ได้ หรือผมอยู่คนเดียวไม่ได้เพราะเธออยู่คนเดียวได้''
อืม ชักจะคิดไปใหญ่แล้ว แบบนี้นี่เองถึงมีหลายคนพูดว่า
''อยู่คนเดียวระวังความคิด อยู่กับมิตรระวังคำพูด''
Create Date : 15 เมษายน 2553 |
Last Update : 15 เมษายน 2553 22:06:32 น. |
|
12 comments
|
Counter : 1103 Pageviews. |
|
|
|
เวลาเหงา ไม่รู้ว่าจะโทรหาใคร
ลองโทรมาคุยกันไม๊คะ
ถ้าคุยกันสนุก จะได้เป็นเพื่อนกันดีไม๊