หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 117
วันนี้วันเสาร์ เป็นวันที่ระดับความสุข ความชิลพุ่งสูงเป็นประวัติการณ์ ระดับความสุขมวลรวมอัดแน่นเป็นทวีคูณ
เริ่มด้วยนอนอย่างพอเพียง ตื่นมาหน้าบาน เล่นเกมอย่างพอเหมาะ กินก๊วยเตี๋ยวปลา ''เล่าจึง'' ร้านโปรด (แค่ชื่อก็ขลังแล้ว ฟังดูเหมือนเป็นร้านเปิดขายมาตั้งแต่สมัยสามก๊ก)
วันนี้จึงเพลินเพลิดอย่างยิ่ง ทำให้รู้สึกว่า ''ของสุขของหลินปิง'' เป็นเช่นไร (กิน นอน เล่น เพลิน)
พอตกเย็นก็เปิดทีวีมารอดูฟุตบอลนัดชิงระหว่าง เชลซี กับ ปอร์ทสมัธ ซึ่งเป็นเกมที่เล่นกันอย่างสูสี และมีให้ลุ้นเป็นระยะ ๆ (มีลูกยิงชนเสา ชนคานมากกว่ายิงเข้าประตูเสียอีก ทั้งที่เสามันก็เล็กเนอะ)
ดูบอลจบแล้วก็คึกอยากจะเล่นบอลกับเค้าเหมือนกัน แต่มันเป็นหนึ่งในกีฬาที่ต้องมีเพื่อนเยอะถึงจะเล่นได้
ผมก็เลยไม่ค่อยได้เล่นเท่าไรนักในสมัยมัธยมทรงผมเกรียนรอบด้าน
พอหัวค่ำก็มีอีกหนึ่งเรื่องดี ๆ เกิดขึ้น เพราะว่าเพื่อนที่ไม่ได้คุยกันหลายวัน (ความเดิมจากตอนที่ 114) ได้โทรมาหา
เราเลยได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น และเรื่องราวต่าง ๆ ที่ไม่ได้คุยกันในอาทิตย์ที่ผ่านมา
และเรื่องที่ดีใจสุด ๆ อีกเรื่องคือ....
พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ฮะฮ่า อีกหนึ่งวันหยุดรอเราอยู่ และเพื่อทำให้วันพรุ่งนี้มีความหมายยิ่งขึ้น
ผมเลยตั้งเป้าหมายไว้ว่า พรุ่งนี้จะต้องไปหาทุเรียนมากินให้ได้
เจ้าผลไม้หนาม เนื้อเหลือง พรุ่งนี้เจอกันแน่
| Create Date : 15 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 16 พฤษภาคม 2553 0:08:09 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 1080 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
งั้น พรุ่งนี้ค่อยมาอ่านละกันนะท่าน