สงสัยละซิว่าทำไมจ่าหัวว่า คู้ ๆ ๆ
คู้ ...เป็นคำที่น้องเอื้อใช้เรียกยาคูลท์ นมเปรี้ยวสายพันธ์แกร่ง ที่บอกว่าสายพันธ์แกร่งก็เพราะไม่ว่าจะมียี่ห้ออะไร ๆ มาก็ไม่สามารถตีตลาดสาวยาคูลท์ได้ซะยี่ห้อ
น้องเอื้อได้ลิ้มลองรสชาดยาคูลท์ ตั้งแต่อายุได้ขวบนึง ซึ่งเป็นที่ถูกอกถูกใจเป็นหนักหนา แม่เข้าใจว่ามันคงเป็นรสชาดใหม่สำหรับน้องเอื้อหน่ะ แถมเย็นๆ ด้วย
ต้องขอย้อนความซักนิด แม่จะพยายามไม่ให้น้องเอื้อกินน้ำเย็น น้ำอัดลม ไอศครีม (หรือไอติมนี่ล่ะ) ของหวาน ของขบเคี้ยวทั้งหลาย ซึ่งบรรดาของที่แม่ไม่อยากให้กินนี่ ก็ล้วนแต่เป็นของที่เด็ก ๆ ชอบนัก
แม่ทำอะไรมีเหตุผลเสมอ... (ยกตนข่มท่านซะเลย) เพราะอยากให้น้องเอื้อกินของมีประโยชน์ได้มาก ถ้ากินขนมแบบนี้ก็จะกินข้าวได้น้อย ถึงไม่กินเลย
ส่วนเรื่องของเย็น ๆ ทั้งหลาย แม่ก็ไม่ดื่มน้ำเย็น น้ำอัดลม เพราะทำให้ร่างกายเสียสมดุลย์ (ว่าไปนั้น) คือสมัยก่อนแม่อยู่หอพักไม่มีตู้เย็น ก็เลยไม่ได้ดื่มน้ำเย็น พอไม่ได้ดื่มนาน ๆ เข้าก็กลายเป็นความเคยชิน ทุกวันนี้ อยู่บ้านก็ดื่มแต่น้ำอุ่น และตั้งแต่ให้นมลูก ก็ยิ่งต้องดื่มน้ำอุ่นด้วย ก็เลยอย่าไปกินเลยลูกของเย็น ๆ หน่ะ... สรุปแบบรวบรัด
แต่ถึงแม้ว่า แม่จะไม่ให้แต่ก็มีผู้มีอุปการคุณหลายต่อหลายท่านที่ให้น้องเอื้อกินเสมอ ๆ ก็เอาเป็นว่าแม่ใจร้ายอยู่คนเดียว...
มาเข้าเรื่อง "คู้" กันดีกว่า
เมื่อวานนี้เอื้อเห็นขวดยาคูลท์ (ว่างเปล่า) ตั้งอยู่ (คุณพ่อกินหมด แล้วตั้งไว้) ก็หยิบขึ้นมาดูด พร้อมกับยกขวดบอกคุณย่าว่า "คู้"
แม่รีบโผเข้าไปรับขวดเปล่ามา แล้วใส่น้ำเปล่าลงไป แล้วส่งให้น้องเอื้อ
น้องเอื้อรับไปแล้วดูดรวดเดียวหมด (แม่ใส่ลงไปประมาณ 1 ใน 5)
คุณย่าทนไม่ได้ ที่เห็นแม่รังแกหลานชายสุดที่รัก รีบบอกว่า "แม่จะกินยาคูลท์พอดี"
แล้วส่งให้น้องเอื้อครึ่งขวด... เอื้อยกมือไหว้ประหงบ ๆ ตามแบบฉบับ
แล้วก็ส่งสายตามองแม่แบบผู้ชนะ ... ง่ะ ๆ ๆ
ไม่มีภาพดูดยาคูลท์ มีแต่ภาพแทะไก่ เอามาให้ดูไปก่อน วันหน้าจะจับภาพดูดน้ำเปล่าในขวดยาคูลท์มาฝาก... ง่ะ ๆ
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [