หลังจากภารกิจเข้าเรียนมัธยมสิ้นสุดลง ก็เริ่มต้นเรียนไปกิจกรรมไป 

นับเวลาเรียนเทียบกับกิจกรรมแล้ว บอกเลยว่างานสอนนั้นจริงจังมากแต่เทียบกับกิจกรรมแล้วเรียกว่ายังห่างชั้นนัก 

เอาจริง ๆ เลยนะ ม.1 นี่เรียน 6กิจกรรมไป 10 เลยจ้า....

คือถ้าไม่ใช่เด็กที่คัดกันมาอย่างดี เรียนน้อยนิดอย่างนี้ อย่าว่าแต่เข้าเรียนต่อ ม.ปลาย ตามโรงเรียนชั้นนำในเมืองหลวงอย่างเตรียมอุดม มหิดลนุสรณ์ หรือกำเนิดวิทย์ แค่โรงเรียนธรรมดาจะเข้าได้ไหมยังมีลุ้น!!!?!!!?

เอื้อเราก็เรียนไปเล่นไป แม่เหนื่อยสุดๆ การรับเป็นกุนซือให้เอื้อนี่เรียกได้ว่าหืดขึ้นคอเลยทีเดียว ทั้งผลัก ทั้งดันลุ้นระทึก เรียกได้ว่าเรามาถึงจุดที่ต้องสอนภาษาไทยด้วยภาษาอังกฤษกันแล้ว...

และแล้ว 1 ก็ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก....

ผลการเรียนก็ข้าม ๆ กันไป มองภาพรวม ๆก็แล้วกัน อย่างห้องเกท หรือห้องเด็กเทพก็กวาด 4.00 กันไปเหมือนแจกฟรี ห้องสามัญ ก็ไม่น้อยหน้ามากน้อย ตาม ๆ กันไป ส่วนห้องอีพีอย่างเอื้อก็มีบ้างตามสมควร ส่วนเอื้อแม้จะค่อนไปทางท้าย แต่ก็ยังสามนิด ๆ ล่ะนะคือถ้าไม่สามนี่ล่ะจะแปลก เพราะคะแนนเก็บก็ปาเข้าไป 60-70% แล้ว

จากการที่เราผ่าน 1 ปีมาแบบลูกผีลูกคนแบบนี้ ดูแล้วปี 2 ปี3 .... และปีต่อ ๆ ไป แม่ลำบากแน่!?!?!!!!?

แผนส่งเอื้อไปละลายพฤติกรรมจึงเกิดขึ้นณ บัดนี้....................

เอื้อ: คุณแม่ ถ้าคนที่เป็นโรคซึมเศร้า แล้วฆ่าตัวตาย ทำไมในพุทธศาสนาถึงบาป

(ผ่านการแปลภาษามาแล้ว)

แม่: (เข้าแผนการพอดี) เอื้ออยากรู้ เอื้อต้องไปบวชแล้วลองถามครูบา

แล้วก็ถึงเวลาไปบวชเรียน..........................

แต่คนอย่างเอื้อมีหรือจะง่าย ๆได้.....

วัดที่เอื้อจะไปบวชคือวัดป่ามณีกาญจน์เหตุที่เลือกวัดนี้ เพราะพ่อเอื้อเป็นลูกศิษย์หลวงปู่สาครมาตั้งแต่เป็นหนุ่ม ทั้งบวชและเป็นเด็กวัดมาก่อน.....

เอื้อเริ่มจากไปเป็นปะขาวก่อน 10 วันแค่ผ่านไป 2 วันแรกเอื้อก็โวยวาย จะกลับบ้าน น นนนนนน เอาหัวโขกเสา โป้ก ๆ ๆผลคือหัวโนปูดซิคุณ...................

แม่กับพ่อทำใจแข็งไว้ ปลอบกันไปว่าบวชก่อนแล้วค่อยสึกนะ

เอื้อตั้งใจสวดบทขานนาค จนได้เป็นสามเณรเรียบร้อยแต่พอบวชเสร็จความเฮี้ยวซ่าไม่ได้น้อยลงเลย สุดท้ายพ่อเอื้อคิดแผนส่งเณรเข้าป่ากราบท่านอาจารย์นวย เจ้าอาวาสวัดป่ามณีกาญจน์ ถามท่านว่าลูกเณรซ่าแบบนี้จะฝากหลวงปู่สาครพาไปทองผาภูมิด้วยจะดีไหมครับ 

ท่านอาจารย์นวยตอบดีเลยถ้าได้ไปกับหลวงปู่ แต่ให้ไปกราบถามหลวงปู่ก่อน......

หลวงปู่สาครตอบว่า เอามาเราจะรับไว้เอง...............

และแล้วโชคชะตาเอื้อก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

จากวัดในเมืองกลายเป็นวัดป่าของแท้…….

จากวัดป่ามณีกาญจน์ เป็นวัดเวฬุวันทองผาภูมิ

ฉันมื้อเดียว ฉันมือไม่ใช่ช้อนฉันในบาตร ไม่ฉันนมหลังเที่ยง ตื่น 4:30 นอนเกือบ 5 ทุ่ม

จากนั้นเกือบ 2 เดือน เอื้อถูกฝึก อบรมบ่มเพาะ กลายเป็นคนใหม่เลย

ตอนนี้ไปโรงเรียนแม่ไม่ต้องปลุกเอื้อตั้งปลุก ลุกเอง.....

มีระเบียบขึ้นพูดกันรู้เรื่องขึ้น...........

ลูก ๆ บ้านอื่น อาจจะทำได้ดีอยู่แล้ว แต่บ้านนี้แค่นี้ก็ขอกราบครูบาอาจารย์ที่ช่วยอบรม สั่งสอน ทำให้เอื้อในวัยทีนเอจที่กำลังแรง ให้ช้าลง เบาลง สงบขึ้น..... สาธุ ๆ ๆ

ขอบอกว่าเด็กวัดป่านี่ยอดเยี่ยมจริง ของเขาดีจริง ขอบอกต่อ.....