เคราะห์หาม ยามร้าย

เมื่อวันที่ 1 มีนาคม เป็นวันคล้ายวันเกิดคุณพ่อ ขออวยพรย้อนหลังนะ... (เป็นช่วงปรับปรุงระบบพอดี)

ขอให้คุณพ่อเป็นคุณพ่อคนดีของเอื้อ และขอให้คุณพ่อแข็งแรง ตลอดไปครับ

แล้วก็เป็นวันระทึกของแม่ด้วย เรื่องมีอยู่ว่า

เอื้อ แม่ และคุณพ่อ ไปทำธุระที่จัสโก้ สาขารัชดา หลังจากเสร็จธุระแล้ว ก็เลยเดินช้อบปิ้งซะหน่อย

หลังจากนั้นก็ได้เวลาจ่ายเงิน แม่ก็ทิ้งเอื้อไว้กับคุณพ่อ แล้วก็รีบเดินไปจ่ายเงิน

เรียบร้อยแล้ว ก็เดินไปหาเอื้อ กับคุณพ่อ แต่ไหงเจอคุณพ่อคนเดียว เอื้อไปไหน??? คุณพ่อบอกว่าก็ก่อนแยกกันเห็นเอื้ออยู่กับแม่

จ๊าก !! ลูกชายหาย

แม่วิ่งทั่วห้าง (โชคดีที่ห้างเล็ก) ถามพี่ รปภ. ถามคนเดินซื้อของ ก็ไม่มีใครเห็น...

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่แม่รู้สึกว่านานเหมือนชั่วกัลป์

ไม่เจอเอื้อเลย แต่แล้วก็แวบขึ้นมาว่าเอื้อน่าจะเดินไปตรงที่เราเลือกซื้อนมสดกัน

แล้วก็จริงอย่างที่คิด เอื้อเดินเลาะอยู่แถวนั้น แม่วิ่งเข้าไปกอดเอื้อ.... ร้องไห้ด้วย (ไม่ได้มีแต่ในนิยาย)

เอื้อทำหน้าเรียบเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น....

แล้วแม่ก็รู้ว่าเด็กที่หลงกับพ่อ แม่แล้ว ร้องไห้นั้นดีกว่า เพราะจะทำให้หาตัวได้ง่าย เพราะเอื้อไม่ร้องไห้ เลยทำให้ตกอกตกใจกันไปหมด

แล้วก็อีกอย่างหนึ่งที่คุณพ่อเอื้อคิดจะทำ แต่แม่เจอเอื้อซะก่อนคือ ให้ประชาสัมพันธ์ช่วยประกาศให้คนที่เจอเอื้อ พามาส่งที่ประชาสัมพันธ์ด้วย อันนี้แม่คิดไม่ออกจริงๆ ๆ

หลังจากสงบสุขมาได้ 1 วัน ตี 3 ของวันที่ 3 เอื้อก็อาเจียน จนถึง 6 โมงเช้า จนแม่กับคุณพ่อตัดสินใจพาเอื้อไปโรงพยาบาลเด็ก

เราไปถึงโรงพยาบาลประมาณ 7 โมงกว่า ๆ เอื้อได้คิวที่ 15 แต่คุณพ่อห่วงเอื้อกลัวว่าจะรอไม่ไหว จึงติดต่อ ER. หลังจากยืนเก้ ๆ กัง ๆ ในห้อง ER ซักพักหนึ่งก็มีพยาบาลเดินมา ในใจแม่ตอนนั้นคิดว่า ไม่น่าพามาโรงบาลรัฐเลย ผิดหวังสุด ๆ แต่พอได้พูดคุยและฟังพยาบาลประเมินอาการเอื้อแล้ว ความคิดก็เปลี่ยนไป "ที่นี่ล่ะ ที่จะรักษาลูกเรา"

พยาบาลรินน้ำเกลือแร่มาให้เอื้อ 1 ถ้วยเล็ก พร้อมกับจับชีพจรเอื้อ แล้วก็บอกว่าชีพจรยังเต้นแรงดี ท่าทางก็ยังไม่ซึมมาก ลองให้จิบน้ำเกลือไปเรื่อยๆ ถ้าไม่อาเจียนแล้วก็รอพบหมอดีกว่า แต่ถ้ายังอาเจียนก็ให้กลับมาที่ ER

ที่สุดเอื้อก็ไม่ต้องกลับไปที่ ER แต่ขึ้นไปพบหมอเลย หลังจากหมอตรวจอาการเอื้อแล้ว หมอบอกว่าน่าจะเป็นอาหารเป็นพิษ ก็ให้เอื้ออยู่ดูอาการก่อน โดยให้เอื้อกินยา แล้วก็จิบน้ำเกลือแร่ไปเรื่อยๆ ซัก 1 ชั่วโมงถ้าไม่อาเจียนก็กลับบ้านได้ แต่ถ้าอาเจียนก็ให้เข้ามาหาหมอใหม่ เพราะหมอจะให้น้ำเกลือทางเส้นเลือด

พยาบาลที่ห้องหมอให้คำแนะนำดีมาก ๆ คือต้องให้เอื้อกินน้ำเกลือแร่จากช้อน เพื่อป้องกันการดื่มมากเกินไปจนลำไส้ทำงานไม่ทัน จนต้องอาเจียนออกมาอีก

และก็ได้รู้ว่า แม่กับพ่อนั้นเป็นได้ทุกอย่างจริงๆ เป็นกระทั่งเข็มน้ำเกลือ คือแม่จะต้องป้อนน้ำเกลือแร่เอื้อที่ละประมาณ 3 หยด (ติดๆ ปลายช้อน) ทุกๆ 5 วินาที จนกว่าจะหมดถ้วย ไม่งั้นเอื้อต้องโดนเจาะแขนเพื่อให้น้ำเกลือแน่ ๆ

เอื้อก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี และเราก็ได้กลับบ้านกัน โดยที่เอื้อก็ไม่ต้องโดนเจาะให้น้ำเกลือ

ระหว่างนั้นเอื้อก็มีไข้บ้าง ท้องเสียบ้าง จนถึงวันนี้ เอื้อก็ยังไม่หายดี จนน้ำหนักลดไปประมาณ 0.5 กก. แล้ว

แม่ก็ขอให้เอื้อหายป่วยไว ๆ นะครับ

Create Date : 12 มีนาคม 2550 Last Update : 12 มีนาคม 2550 22:33:38 น. Counter : 933 Pageviews.		2 comments
Share Tweet