จากไปเดือนกว่า ๆ กลับมาก็ไม่พ้นต้องเมาท์มอยสามี และลูกซักหน่อย ตามประสาแม่บ๊าน แม่บ้าน
.
ตอนที่อยู่ที่เมืองไทยคุณสามีบอกเสมอว่า เอื้ออยู่กับเราเป็นเด็กดีตลอดเลย
และแล้วความจริงก็ปรากฎ
เอื้อ (วิ่งกระหืดกระหอบ ปิดประตูเข้าบ้าน หลังออกไปเล่นกับเพื่อน) คุณพ่ออยู่รึเปล่า?
แม่ ไม่อยู่ครับ คุณพ่อยังไม่กลับ
เอื้อ ดี!!
แม่ ????
ระหว่างกินอาหารเช้า
เอื้อ วันนี้วันศุกร์รึเปล่า?
แม่ ใช่ครับ
เอื้อ (กระซิบที่ข้างหูแม่) คุณพ่อไปมหาลัยรึเปล่า?
แม่ ไปครับ
. ?!?!?!?!?
เอื้อ (นั่งยิ้มแก้มปริ
)
และตามด้วย
เอื้ออ่านหนังสือไทยกับคุณแม่ได้ไหม?
เอื้ออาบน้ำกับคุณแม่ได้ไหม? (คอยยืนคุมให้ใช้น้ำประหยัด และไม่ใช้น้ำร้อนเกินไป)