ตัวลายกันทั้งบ้าน

และแล้วอีสุกอีใสก็มาเยือนบ้านเรา คิดว่าอายุปาเข้าไป.... จะไม่เป็นแล้วเชียว สุดท้ายก็ไม่รอดจากเชื้อไวรัสวาริเซลลาไปได้

เริ่มจากคุณย่าป่วยเป็นงูสวัด (เชื้อไวรัสตัวเดียวกันกับอีสุกอีใส) หลังจากนั้นคุณย่าก็ไปใต้ได้ประมาณเกือบ 2 สัปดาห์
(20 มี.ค. 52) แม่กับเอื้อก็มีตุ่มแบบเดียวกันที่ท้ายทอย ต่อมาอีก 1 วัน
(21 มี.ค. 52) แม่เริ่มมีไข้ขึ้น ปวดตามตัว แต่ก็ยังซ่าไปเที่ยวเขาใหญ่กัน
(22 มี.ค. 52) เริ่มมีตุ่มตามตัว และหน้า เห็นท่าไม่ดีคุณพ่อเอื้อรีบพาแม่ไปหาหมอแต่เช้า ไปถึงคุณหมอขอดูตุ่มตามตัวตอนนั้นที่หน้า และตัวมีตุ่มไม่เกิน 10 เม็ด ไม่รวมตุ่มที่หัวเพราะมองไม่เห็น -"- คุณหมอเลยให้กินยาต้านไวรัส แล้วอธิบายว่ายาจะช่วยให้ตุ่มไม่ขึ้นไปมากกว่านี้ แต่หลังจากหายจะมีภูมิต้านทานโรคนี้น้อย เพราะถูกยาต้านไวรัสไว้ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่าาา มีภูมิน้อยก็ไม่เป็นไร ขอแค่มีตุ่มให้น้อยที่สุดก็พอ หลังจากนั้นก็สบายใจกินยาเม็ดใหญ่กว่าเม็ดถั่วแดงทุก 4 ชม. วันละ 5 ครั้ง นาน 7 วัน คุณหมอให้หยุดงาน 1 สัปดาห์ ตกเย็นไข้ขึ้นอีก ตามตัวเริ่มมีผื่นแดง ๆ ส่วนเอื้อมีขึ้นที่หน้า 2-3 ตุ่ม ที่ตัว 4-5 ตุ่ม ไม่มีไข้ ร่าเริงทั้งวัน
(23 มี.ค. 52) ตอนเช้าส่องกระจก ก็ต้องตกใจเพราะตุ่มเต็มหน้าเลย ไม่ต่ำกว่า 20 จุด -"- (เสียโฉมแน่ ๆ ตรู!!!) ที่ตัวไม่ต้องพูดถึง ประมาณด้วยสายตาน่าจะเกือบครึ่งพัน จ๊ากกกกก เยอะจริง ๆ ยังคงมีไข้ ปวดหัว ปวดตัว ปากเป็นแผล เบื่ออาหาร ไม่มีแรง และเริ่มคันคะเยอทั้งหัว หน้า และตัว ต้องเอาเจลเย็น ๆ ประคบกันทั้งวัน และกินยาพาราทุก 4 ชั่วโมง
(24 มี.ค. 52) เริ่มทำใจกับหน้าที่ดูไม่ได้ขึ้นทุกวัน ที่ตัวไม่ต้องพูดถึงเริ่มเป็นตุ่มใส ๆ เม็ดโต ๆ เต็มตัว อาการคันมากตามจำนวนตุ่มที่เพิ่มขึ้น เอื้อเริ่มมีไข้ ตามตัวเริ่มมีผื่นแดงมากขึ้น ตกเย็นเอื้อต้องไปหาหมอ และที่ใคร ๆ ว่าเด็กจะขึ้นตุ่มน้อย นั่นคงจะไม่ใช่กับเอื้อซะแล้ว -"- ส่วนคุณพ่อเอื้อเริ่มมีตุ่มใส ๆ ที่มือ และแขนแต่น้อยมาก
(25 มี.ค. 52) เอื้อมีตุ่มเต็มหน้า เต็มตัว แทบหาที่ว่างไม่ได้ และมีไข้ตลอดทั้งวัน ส่วนคุณพ่อเอื้อต้องไปหาหมอแต่เช้า เพราะเริ่มมีตุ่มเยอะขึ้น
(26 มี.ค. 52) คุณพ่อเอื้อเริ่มมีตุ่มขึ้นที่หน้า ส่วนที่ตัวน้อยมาก เมื่อเทียบกับแม่และเอื้อแล้ว ไม่มีไข้ กินยาต้านไวรัสไปอีก 3 วัน แม่เริ่มไม่มีไข้แล้ว แต่คัน และแสบไปทั้งตัว ส่วนเอื้อยังคงมีไข้อยู่
(27 มี.ค. 52) สามคน พ่อ แม่ และลูก ตัวลายพร้อย -"-
(29 มี.ค. 52) ตุ่มที่ตัวแม่เริ่มเป็นหนองอักเสบ เลยต้องไปหาหมออีกรอบ คุณหมอพอเห็นหน้าแม่ก็ตกใจ แล้วถามว่า"ทานยาครบตามเวลารึเปล่า?" แม่ตอบทันที "วันละ 5 ครั้ง ทุก 4 ชั่วโมงค่ะ" แล้วคุณหมอก็อธิบายต่อว่า "ยาช่วยได้ในระดับหนึ่ง แต่นี่ก็ถือว่าน้อยแล้วนะ เพราะที่หน้า กับหัว เราจะบล็อกไม่ทัน" แม่ยิ้มให้คุณหมอแทนคำขอบคุณที่ปลอบใจ แล้วคุณหมอก็บอกว่าจะส่ง case ให้หมอผิวหนังเลยนะ เพราะรอยแผลของเด็กจะใช้เวลาประมาณ 3 เดือนก็หายหมด แต่ของผู้ใหญ่อาจจะมากกว่า 6 เดือน อืม... เสียโฉม(อันน้อยนิด)แน่ ๆ เลยตรู -"-

งานนี้แม่เลยได้หยุดงานยาว 2 สัปดาห์ ถือว่ายังโชคดีในความโชคร้ายล่ะ เพราะเอื้อก็อยากให้แม่อยู่กับเอื้อนาน ๆ ก็เลยได้อยู่ด้วยกันนานจริง ๆ แต่จะให้ดีกว่านี้อยู่ด้วยกันแบบไม่ป่วยจะดีกว่านะ -'- ตอนนี้ตุ่มตามตัวแม่ และเอื้อเริ่มตกสะเก็ดแล้ว ส่วนของคุณพ่อเอื้อเป็นน้อยมาก มีแต่ที่หน้าที่แลเยอะหน่อย ส่วนเอื้อมีแผลที่เกิดจากการเกาด้วย ไม่รู้ว่าจะเป็นแผลเป็นรึเปล่า -"- ส่วนของแม่เกาไม่เกาก็เป็นแผลเป็นอยู่แล้วล่ะ เพราะด้วยวัย T_T ที่เขาว่ากันว่าอีสุกอีใสต้องเป็นกันทุกคน ก็ด้วยเหตุผลที่ว่ามันติดกันได้ง่าย แค่ลมหายใจก็ติดได้แล้ว ใครที่ยังไม่เคยเป็นรีบหาวัคซีนมาฉีดโดยด่วน นี่ถ้ารู้ว่ามีของผู้ใหญ่ด้วยคงไปฉีดซะนานแล้ว ไม่ต้องมาคันคะเยอทั้งตัว แถมเสียโฉมอีกตะหาก..... T_T

พัฒนาการของเอื้อในช่วงนี้ก็เป็นไปตามวัย ช้าบ้าง เร็วบ้าง แต่ด้วยความเห่อลูกเลยขอบันทึกไว้

• ช่วงนี้เอื้อดื้อน้อยลงมาก ถือว่าเป็นเด็กดีซะส่วนใหญ่ เทวดาตัวน้อยของแม่ ^_^


• เก็บของเล่นเอง หลังจากเลิกเล่น เช่นตัวต่อ รางรถไฟ โดยไม่ต้องมีผู้ช่วย และไม่ต้องบอก เด็กบ้านอื่นเขาคงทำกันได้ตั้งนานแล้ว แต่เด็กบ้านนี้เพิ่งทำได้ แค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว ^_^


• ยังคงต้องตามป้อนข้าวอยู่ ถ้ากินเองจะกินได้น้อย เพราะเล่นซะมากกว่า


• ชอบวาด ชอบเขียน ชอบระบายสี โดยเฉพาะสีน้ำนี่ชอบมาก ตอนนี้ผลงานเอื้อกองเป็นตั้ง ๆ เลย เพราะถ้าไม่ถูกใจฮีเปลี่ยนแผ่นทันทีทั้งที่เนื้อที่เหลือเท่าสนามฟุตบอลเลย เปลื้องกระดาษมั่ก มาก ก็ต้องนั่งสอนกันเรื่องรักษาสิ่งแวดล้อมอีก -"-


• เล่นเกมส์เขาวงกตเป็นแล้วคร้าบบบ ที่ลากเส้นหาทางเข้าบ้าง ทางออกบ้าง เอื้อเล่นเป็นแล้วล่ะ ตื่นเต้นมากเลย (ตามประสาคนเห่อลูก)


• ต่อรางรถไฟโทมัสได้เอง ต่อแบบเป็นเรื่องเป็นราวนะ ยกนิ้วให้เลย (อ่ะ นะ เห่อลูกเหมือนเดิม)


• ชอบร้องเพลงที่แต่งขึ้นเอง ใส่จังหวะเอง สมชื่อ(ครู)เอื้อ ^_^


• ชอบฟังเรื่องรามเกียรติ์, พระอภัยมนี ตอนนี้เลยท่องกลอนตอนพระฤาษีไปช่วยสุดสาครขึ้นจากเหวได้แล้ว (แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึ้กล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลดก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน......... รู้อะไรก็ไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี)


• มีมุขฮา ประสมมุขอ้อนได้ตลอดเวลา เช่น
  เอื้อ- "วันนี้คุณแม่ไปทำงานไหม"
  แม่- "ไม่ไปครับ"
  เอื้อ-"แบบนี้เอื้อก็ดีใจน่ะซิ"
  แม่- ^_^


• มีความมั่นใจในการเข้ากลุ่มกับเพื่อนใหม่ หรือคนอื่นได้ดีขึ้น ดูจากที่พาไปสนามเด็กเล่น แม้จะเพิ่งเจอกันเอื้อก็กล้าเข้าไปพูดคุย และเล่นด้วย หรือถ้าผู้ใหญ่ถามอะไร เอื้อก็จะตอบ ต่างจากเมื่อก่อนที่จะไม่กล้าเลย


• แม้ว่าจะเป็นเด็กผู้ชายแต่ก็ช่างประจบ เรียกแม่จ๋า แล้วก็เข้ามากอดบ้าง หอมแก้มบ้าง พร้อมพูดว่ารักแม่ ^_^ พี่มะลิเคยถามว่ารักใคร เอื้อตอบว่า "รักทุกคน"


• ชอบเล่นผาดโผนเช่น กระโดดจากที่สูง, ปีนบันไดสูง ๆ, หกขะเมนตีลังกา


• ช่วงนี้เอื้อชอบดูการ์ตูนมาก นี่ขนาดก่อนหน้านี้ไม่ให้ดูแล้วนะ คุณพ่อเอื้อปลอบว่ามันเป็นวัยของเด็ก ซึ่งก็พยายามรักษากฎครั้งละไม่เกิน 30 นาที วันละไม่เกิน 1 ชั่วโมง การ์ตูนที่ดูก็มีโทมัส, พิ้งแพนเตอร์, ไปรษณีย์แพท, เมจิก แบร์ แล้วก็การ์ตูนของวอล์ดีสนี่ (ทอม&เจอร์รี่)ที่ทั้งแม่ และคุณพ่อเอื้อต่อต้านเป็นที่สุด เพราะมันรุนแรง แต่ก็ห้ามไม่ค่อยได้ ก็ใช้วิธีดูไปด้วยกัน และก็สอนไปด้วยทุกครั้ง

มีภาพจิตรกรน้อยเป็นอีสุกอีใส ที่กำลังวาดภาพอย่างตั้งอกตั้งใจมาฝากด้วย ส่วนภาพที่วาดเป็นภาพอะไรนั้นก็มีแต่เอื้อเท่านั้นที่รู้ -"-

Create Date : 29 มีนาคม 2552 Last Update : 3 เมษายน 2552 12:33:32 น. Counter : 1093 Pageviews.		2 comments
Share Tweet