ตั้งแต่อากาศร้อนมาก ๆ มาเยือนบ้านเรา เอื้อก็กลายเป็นเด็ก outdoor ไปซะเลย
* ที่มาของคำว่าเด็ก outdoor... คุณพ่อเอื้อเป็นคนตั้งให้ เพราะเอื้อจะใช้เวลาอยู่นอกตัวบ้านซะส่วนใหญ่ หาอะไรเล่นไปได้ทั้งวัน ทั้งเล่นน้ำ เล่นทราย ปีนต้นไม้ เล่นกับหมา วิ่งกลางแดด (ตอนนี้เอื้อกลายเป็นสีแทนไปแล้ว)
ไม่รู้ว่าเด็ก 2 ขวบ (ตอนนี้เอื้อยังไม่เต็ม 2 ขวบ) เขาเล่นอะไรกันบ้างนะ ยิ่งโดยเฉพาะมีเด็กคนเดียวในบ้านด้วยแล้ว สงสัยจริง ๆ
ช่วงที่อยู่ที่บ้านคุณยาย เอื้อก็เล่นอยู่ข้างนอกบ้านทั้งวัน จนมีคดีกับเจ้านิล หมาพันธ์ทางแท้
เอื้อคิดว่าเจ้านิลจะใจดีเหมือนหมาที่บ้านที่กรุงเทพ ที่ไหนได้ เจ้านิลงับแก้มขวาเอื้อจนเขียวปัด โชคดีที่งับไม่เข้า แค่เป็นรอยช้ำจนม่วงขึ้นมาทันทีเท่านั้น....
หลังจากได้รอยเขียวที่แก้มแล้ว ใช่ว่าเอื้อจะเข็ดนะ ยังป้วนเปี้ยนจะเล่นกับนิลอยู่ร่ำไป ทำเอาแม่ คุณตา และคุณยายต้องคอยไล่เจ้านิลกันจ้าละหวั่น....
แม้จะไม่เข็ด แต่พอแม่ถามว่า นิลกัดเอื้อตรงไหน เอื้อก็ชี้ถูกทุกครั้งไป
และที่บ้านคุณยาย แม่ก็พาเอื้อไปนั่งดูคุณพ่อเอื้อตัดผม เพื่อสร้างความคุ้นเคย หลังจากมีประสบการณ์ในการตัดผมครั้งล่าสุดที่ไม่ใคร่ดีนักมาแล้ว
ซึ่งหลังจากนั่งดูคุณพ่อเอื้อตัดผมอยู่พักใหญ่ แม่ก็ถามเอื้อว่า "ตัดผมไหมลูก" เอื้อรีบโบกมือ ส่ายหัวเป็นพัลวัน
อืม...คงต้องให้เวลาเอื้ออีกซักพัก...
วันที่: 23 เมษายน 2550 เวลา:10:41:24 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [