วันนี้เอื้อตื่นแต่เช้า (ตื่นเกือบพร้อมแม่)
แล้วก็ไม่งอแงเหมือนเคย แต่ลุกมาเคาะประตูห้องน้ำ ก๊อก ๆ ๆ หลังจากที่คุณพ่อบอกว่า "คุณแม่อยู่ในห้องน้ำ"
พอได้กินนมแม่แล้วก็กลับไปนอนเล่นอีกพัก แต่พอแม่จะอาบน้ำ เอื้อก็ร้องไห้โวยวาย ครั้นถามว่าจะเอาอะไร ก็พูดไม่รู้เรื่อง
สุดท้ายจับความได้ว่าจะอาบน้ำกับแม่...
อ่ะ จ๊ะ... อาบก็อาบ...
อารามรีบ... แม่ฟอกสบู่ เอื้อไม่ต้องฟอกนะครับ (เดี๋ยวก็ถูกจับอาบน้ำอีกวันละหลายรอบ)
เอื้อ : บู่ ๆ ๆ... เอาบู่
แม่ : (เดี๋ยวก็สายจนได้
) ครับ ๆ .. แบมือมาครับ (หยดให้หนึ่งแหมะ แบบเสียไม่ได้)
เอื้อ : (มองดูมือ...คงคิดในใจทำไมน้อยจัง
) แล้วก็ถูตัว
แม่ : ถูสบู่เสร็จแล้ว แม่จะราดน้ำแล้วนะครับ
เอื้อ : (ทำท่าเหมือนจะบิน
) หนาว ๆ ๆ...
แม่ : ไม่หนาวครับ ๆ.. (รีบ ๆ ๆ
)
แล้วก็เรียบร้อยจนได้ เฮ้อ!!
บทสนทนาระหว่างแม่กับลูก
แม่ : เอื้อครับ คุณพ่อไปไหน
เอื้อ : ออกกาย...
แม่ : อ๋อ.. คุณพ่อไปออกกำลังกาย แล้วเมื่อเช้า แม่ไปไหนครับ
เอื้อ : ทำงัน
แม่ : แม่ไปทำงานยังไงครับ
เอื้อ : ไฟๆ
แม่ : ครับ แม่นั่งรถไฟไปทำงาน แล้วเอื้อล่ะครับวันนี้ทำอะไรบ้าง
เอื้อ : งัน ๆ ๆ
แม่ : เอื้อก็ทำงานเหรอครับ ?!?!
อืม... เพิ่งรู้ว่าเอื้อก็ทำงานด้วยนะเนี้ย!!
) ครับ ๆ .. แบมือมาครับ (หยดให้หนึ่งแหมะ แบบเสียไม่ได้)
) แล้วก็ถูตัว
) หนาว ๆ ๆ...
)
ไม่ธรรมดาเลยน้องเอื้อ 
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ชวนคุยบ่อยๆ เดี๋ยวก็เป็นประโยคเองแหล่ะ ตอนนี้เริ่มสองพยางค์ก่อน ที่เหลือแม่ต้องไปคิดเป็นประโยคมาเอง