ช่วงนี้บ้านเราบรรยากาศซึมเศร้ากันจริง ๆ เรื่องมีอยู่ว่าคุณยายป่วยเริ่มจากไม่มาก จนกลายเป็นป่วยหนักต้องเข้าห้อง ICU อยู่หลายวัน แม้ว่าตอนนี้ย้ายออกจากห้อง ICU แล้ว แต่อาการก็ยังไม่ดีนัก ถ้ากลับไปอยู่บ้านก็คงต้องพักฟื้นอีกพักใหญ่ ๆ
แม่จึงตัดสินใจกลับไปเยี่ยม และดูแลคุณยาย โดยที่เอื้อจะต้องอยู่กับคุณพ่อที่นี่!!!
การเดินทางข้ามทวีปคนเดียวครั้งแรกในชีวิต (27/2/14) จากเกาะอังกฤษ สู่ประเทศที่มีกีฬาสียาวนานที่สุดในโลก แล้วไม่มีวี่แววว่าจะเลิกเมื่อไหร่ (ประชดนะ)
อย่างที่รู้กันปกติงานบ้าน งานดูแลเอื้อเป็นหน้าที่หลักของแม่ และทุกอย่างต้องตกมาอยู่กับคุณพ่อเอื้อในอีกไม่กี่วันข้างหน้า แม่เห็นลาง ๆ ว่าคงลำบากกันพอดูทั้งพ่อและลูก แต่แม่ก็หวังว่าสองคนพ่อลูกคงรับมือปัญหาต่าง ๆ ได้ และที่สำคัญคงได้เข้าใจกันมากขึ้นเลยละที่นี้ เพราะก่อนหน้าถ้าเริ่มทะเลาะกัน ก็มีแม่เป็นกรรมการ แต่คราวนี้สองคนพ่อลูกต้องแก้ปัญหากันเองแล้วล่ะ!!!!
คุณพ่อเอื้อเปรยว่า เธอไม่อยู่ก็เหมือนคนแขนขาด ขาขาด เท่านั้นเอง แต่ยังไม่ตาย
เธอไม่อยู่ ก็สงสารเอื้อที่สุด!!! ฟังแล้วน้ำตาจะไหล
.
ตลอดเวลาเกือบเก้าปีที่แม่อยู่ไหนเอื้ออยู่นั่น แม่ทำหน้าที่แม่ แต่ตอนนี้แม่ก็ต้องทำหน้าที่ลูกบ้าง แล้วเจอกันนะครับเอื้อ
.
ขอให้คุณยายหายป่วย แข็งแรงไว ๆ อยู่กับลูก ๆ หลานๆ ไปอีกนาน ๆ
รักพ่อกับแม่
.
แวะมาทักทายจ้าาา 
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ทำแบบฝึกหัด ครอบครัว อีกบทหนึ่งค่ะ (ดิฉันใช้อยู่..แต่ไม่บ่อยมาก)
แล้วทุกอย่างก็จะ.....ผ่านไปค่ะ :-)