คุณยายเคยพูดว่า เลี้ยงน้องเอื้อนะ วันทั้งวันก็ไม่ร้องงอแง ถ้าไม่เจ็บตัวก็ไม่มีร้องไห้ ซึ่งคนที่เลี้ยงดูปูเสื้อน้องเอื้อหลายคนก็พูดตรงกัน ก็มีคุณปู่ คุณย่า พี่แม่บ้าน ที่เป็นพี่เลี้ยงจำเป็นไปในตัว
และแม่ก็พิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วว่า ถ้าไม่เจ็บตัว ไม่ถูกขัดใจอย่างแรง ลูกคนนี้ก็จะไม่งอแงแน่นอน
ว่าแต่ว่า เด็กคนอื่นๆ เขาก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ
เอาเป็นว่า งอแงน้อยว่างั้นเถอะ แต่มาวันนี้ต้องเรียกว่า
"วันเด็กงอแง" เพราะตื่นมาตอนเช้า ตอนแรกก็เล่นอยู่กับคุณพ่อดี ๆ อยู่ ก็เกิดร้องหมร้องไห้ เสียอกเสียใจขึ้นมาซะอย่างงั้น จนแม่ต้องรีบออกจากห้องน้ำมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยอารามรีบร้อน ยังบ้วนปากไม่สะอาดยังมีฟองยาสีฟันติดที่คางอยู่ พอน้องเอื้อเห็นหน้าแม่ก็หยุดร้องไห้ เอามือชี้มาที่คางแม่
แล้วถามด้วยสายตา "ว่าอะไรติดคางแม่"
แม่ก็ตอบว่า "แม่แปรงฟันมายังล้างฟองไม่หมดครับ"
แล้วลูกชายก็หันกับไปเล่นต่อ จากนั้นคุณพ่อพาลงมาชั้นล่าง ลูกชายก็เริ่ม
งอแง ทำตัวอ่อนไม่มีกระดูกขึ้นมาทันที
ใครจะให้ทำอะไร พาไปไหน ก็ไม่ยอมท่าเดียว แบบว่าทุกคนต้องทำตามน้องเอื้อนะ ห้ามขัดใจ ไม่งั้นก็จะทำตัวอ่อน ร้องไห้งอแง ทันทีเหมือนกดสวิทต์
เฮ้อ!
แม่เลยรีบจรลี ออกมาทำงานแบบว่า ถอยดีกว่า... ไม่เอาดีกว่า... งานนี้คนเลี้ยงน้องเอื้อรับไปเต็ม ๆ
ขอกราบขอบพระคุณทุกท่านที่ให้การอุปการะน้องเอื้อ ยามแม่ไม่อยู่