No. 377 ปั่นจักรยาน เที่ยว เมียนม่าร์
บล๊อกประจำวัน ศุกร์ / จันทร์ | | เมื่อวานตอนเย็นหลังจาก กินอาหารแบบชาวบ้าน เยื้อง ๆ โรงแรมที่ | เราพักในเมือง ยองชเว ปากทางสู่ อินเล เราก็ปั่นรถจักรยานเที่ยว แถวนั้นแต่ไป | ไม่ได้ไกลเท่าใด มันไม่ชินกับ การปั่นชิดขวาของถนน | | แม้รถที่นั่นจะมีไม่มากนัก แต่ก็ทำเอาเราสับสน ตอนเลี้ยวที่สี่แยก หรือทางแยก | ถ้าใครอยู่อเมริกาคงไม่เป็นปัญหา แต่ในเมืองมืด สลัว มีแสงไฟจากบ้านคนให้เห็น | ส่วนไฟถนน มีน้อยมาก ๆ ไม่เหมาะที่จะปั่น เลยปั่นไปร้านกาแฟ The French Touch | อยู่ถนน Kyaung Taw Shayt Street เห็นชื่อถนนเหมือนถนนใหญ่ | ไม่ใช่หรอกครับ เป็นถนนเล็ก แบบเชียงใหม่สมัยก่อน | | จอดจักรยานไว้ด้านตรงกันข้ามกับร้านกาแฟ ตัวร้านเป็นอาคารชั้นเดียว โล่งสูง | ให้สีดำเป็นส่วนใหญ่ เฟอร์นิเจอร์สีแดง ตัดกันสวย | มีไฟห้อยจากเพดาน สูงเหลื่อมล้ำกัน แบบมีศิลปเลยแหละ ที่นั่งเป็นโต๊ะเล็กสูงเพียงเข่า | เวลาเรานั่งบนเก้าอี้หนังนุ่ม ๆ เปิดเพลงบรรเลงไพเราะ จริงแล้วผมอยากได้ยินเสียง | เพลงฝรั่งเศสนะครับ เคยฟังแล้วไพเราะจากการออกเสียง แหะ ๆ คล้าย ๆกับ | ห่อลิ้นพูด ชนิด แปลกดีด้วย แม้จะฟังไม่ออกก็ตาม | | แต่ละคนก็สั่งกาแฟ ที่ตนเองชอบ พนง. โค้ง ขออภัย เครื่องทำกาแฟสด | เสีย ยังซ่อมไม่ได้ ต้องส่งไปซ่อมที่ ร่างกุ้ง เวรกรรม.. | เลยสั่ง Ice coffe Ice chocolat ชามะนาว เค็กกล้วยหอม กับเบียร์แทน รสโอเค | จ่ายไป 11,500 เอง..ไม่ต้องเหวอครับ เป็นเงินไทยเพียง 360 บาทเอง.. | | ลองถ่ายภาพการตกแต่งร้านที่ สวยเก๋...แต่ไม่กล้าใช้แฟลช.. มีคนใช้บริการส่วนใหญ่ | ฝรั่งครับ มาเช็คดูภาพที่ กท. มืดดูไม่ได้ เลยไม่โชว์ครับ | | ปั่นจักรยาน กลับโรงแรม อาบน้ำใช้เน็ตฟรีของโรงแรม เร็วใช้ได้ เรานัดกันไว้ว่า | ตอนเช้าจะปั่นไปดูตลาดเช้า แล้วค่อยกลับมาทานอาหารเช้าที่โรงแรม | เราเช่าจักรยาน ที่โรงแรม สดวกดี | | หกโมงเช้า ลงมาเจอกันหน้าโรงแรม อากาศเย็นประมาณ 19 องศาใส่แจ๊กเก็ต | ทับเสื้อคอกลมก็พอ ทีมเที่ยวปั่นจักรยาน พอเป็น 55 ปั่นไปก็เอวอ่อน เอวแข็ง | ทำเอาหัวเราะกันเรื่อย | คนที่ปั่นเก่ง ไม่ใช่ผมหรอกครับ ลูกชาย เป็นคนออกกำลังกายปั่นจักรยานหลังผม | ด้วยซ้ำ แต่ก็ ไปเชียงใหม่คนเดียว โดยปั่นจักรยานชนิดทัวร์ริ่ง ค่ำไหนก็แวะเข้าโมเต็ล | หรือโรงแรมที่หิ้วจักรยานเข้าห้องได้ด้วย ใช้เวลาหลายวันกว่าจะถึง มีวันหยุดพักผ่อนปีละหลายวันทำงานกับบริษัท ต่างชาติในไทย เลยไปได้หลายวัน | | | | ข้างบนเป็นสาว ชาวบ้าน สวยครับ.. | | มีสามล้อบริการด้วย แต่เราไม่กล้านั่ง เสียว... | | ข้างบนเป็นสามล้อ บรรทุกของกับ คน เป้าหมายของเรา ตลาดสด เห็นผัก แล้ว ก็เหมือนของไทย สด | ดอกไม้ก็มี | | | ข้างล่าง เป็นขนมจีน เส้นค่อนข้างโต กว่า ของไทย น่าจะเป็นแป้งสด ไม่ได้จับ เป็นจับแบบไทย | | เจอ รากของผักชนิดหนึ่ง เคยเห็นครั้งที่เป็นเด็ก เป็นรากของผักชนิดหนึ่งจำชื่อไม่ได้ แล้วครับ เป็นพืชทางยุโรป แต่ไปปลูกบนดอยสูงที่เชียงใหม่ ที่เมือง อินเล นี่ก็มี ใครรู้ช่วยบอกด้วยครับ ถัดมานี้เป็น ผลอโวคาโด..ดูแล้ว รสชาดคงจะไม่อร่อย ไม่นุ่มแบบ มีไขมัน มันจะแข็งกระด้าง | ระหว่างที่ทีมเที่ยว ไปดูผัก ในตลาดผม เดินเลยไปอีก 100 กว่าเมตร เจอชาวบ้านเขารอซื้อ ปาท่องโก กับโรตี | เลยไปอีกนิด เป็นลำคลองน้ำนิ่ง กับสพานคอนกรีต ข้ามไปอีกฝั่ง เจอหญิงกับเด็กนั่งซักผ้า อากาศระยะนั้น ค่อนข้างหนาวเย็น เขาเลยต้องใส่เสื้อกันหนาว ในเดือนมีนาคม เดินย้อนกลับ มาที่ละแวกเขาขายของ ตลาดสด มีคนขายอาหารเช้าแบบชาวบ้านด้วย สังเกต ดูตลาดสดของเมียนม่าร์ เมืองยองชเว อินเล พื้นเป็นดินธรรมดา ไม่แฉะ ดีจังเลย เขียนเสร็จ อิ อิ เดือนมีนาคม มันจะมีน้ำได้ไงเนาะ.. แต่แถวตลาด...ในไทย.. ยังแฉะเลย มีผัก นานาชนิด... พวกหอมกระเทียม หมากแห้ง หมากสดมีขายแน่นอน ปลาสดก็มี เดินไปสนใจ ไก่ครับ.... คืออยู่ในเมียนม่าร์ ได้กินแก่ อกไก่ ที่เนื้อแข็ง จืด เลย อ้าว มีขาย ดูแล้ว ตาชั่งคงจะไม่ อ่อนยวบเยียบ แบบ แถว อ.แม่สาย เอ้ยฝั่ง พม่านะครับ ข้างบน เป็นข้าวเหนียวดำ แม่ค้าคด ใส่ใบตอง แล้วโรย ด้วยถั่ว หัวช้าง รสมัน ๆ เราซื้อมา 5 ห่อ ตกต่อละ 200 จ๊าด..เอาไว้กินที่โรงแรม ข้างล่าง ที่เห็นเป็นมัด ๆ นั่นใช่เลย ถั่วเน่า แบบที่ คนเชียงใหม่ใส่น้ำพริก นานาชนิด เพื่อน บางคนได้กลิ่นแล้วคงจะไม่ชอบ เหม็นมาก แต่ถ้าปิ้งด้วยถ่านไฟอ่อน ๆ เสร็จ หอมอร่อย ยัง ครับ ใครกิน ขนมจีนน้ำเงี้ยว นั่นใช่เลย ใส่ด้วย.. จึงจะอร่อย... บางเจ้าที่เชียงใหม่เลียนแบย ใส่เต้าเจี๊ยวแทน... ไม่ได้เรื่องหรอกครับ
4 คนเขาอยากจะกิน โรตีเจ้าหนี้ กำลังแบ่งแป้งที่นวด หมักให้มันขึ้นอืด เอ้ย ได้ที่ เป็นก้อน ๆ แล้ว ตีเป็นแผ่น บาง แล้วม้วนเป็นเกลียว วางไว้ ส่วนกะทะแบนกำลังตั้งให้ร้อน ระหว่างยืนรอ ก็ถ่ายภาพไปด้วย เห็นยืนรอกว่า 10 นาที ช้ามาก ๆ เลยกระซิบถาม ราคากับทีมเที่ยว...ปรากฏว่า พ่อค้าเมียนม่าร์ บอกราคาแพงกว่า ชาวบ้าน 2 เท่า..คือ ผมไปสอบถามอีกร้านแล้ว นั่นเขาขายราคาชาวบ้าน ลูกสาว เลยบอกว่า นาน ไม่รอ..แล้วละ... เราปั่นจักรยาน เอวคด เอวอ่อน ด๊อก ๆ แด๊ก ๆ ไปทางอ่างเก็บน้ำใหญ่ แดดอ่อน ๆ กำลัง สาดแสงลอดทะแยงกับต้นไม้สองข้างทาง 9 10 ถนน แบ่งเป็น สองเส้น ขับไม่สวนกัน มีคลองเล็กกับต้นไม้กั้นกลาง ข้างบน เป็นถนนคู่ขนาด ขาเข้าเมือง ชักเริ่มหิว เลยพากัน ด๊อก ๆ แด๊ก ๆ ปั่นจักรยาน กลับเข้าเมือง เส้นใหม่ แวะซื้อนี่กลับไปด้วย ใช่ครับ อิ๋วจาก๊วย ปาท่องโก ยาวมาก ๆ แต่อีกคน หลงทาง เราได้แต่รอที่โรงแรม.... จะว่า เมืองกว้าง ก็ไม่เชิง คนเมียนม่าร์ น่าจะพูดภาษาอังกฤษได้... รอ......... ต่อไป ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ end visit บล๊อก 505,188 st = งานเขียนประเภท Diarist
Create Date : 24 เมษายน 2558 |
Last Update : 24 เมษายน 2558 6:21:54 น. |
|
34 comments
|
Counter : 1822 Pageviews. |
|
|
ปั่นๆๆๆตามมาติดๆค่ะพี่ไวน์
See you tomorow
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Home & Garden Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
Ariawah Auddy Photo Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist