บล๊อกประจำวันจันทร์ / ศุกร์

ประมาณ 4 ปีมาแล้ว ได้เขียนเรื่องของ ชายคนหนึ่งได้หลงทาง

และอาศัยอยู่ในป่าทึบ ชายแดน ติดเขตเมียนม่าร์

เพราะเกิดอุบัติเหต จำความไม่ได้แม้แต่ชื่อตนเอง แนะ.... ยังกะนิยาย

โดยอาศัยข้อความ บันทึกไว้ในสมุด กระท่อนกระแทนมาขยายความให้

อ่านง่าย

ระยะที่เขียน ก็หาข้อมูลมาเปรียบเทียบ ว่า ที่อยู๋ในป่ามันอยู่ตรงไหนของ

ไทย หรืออยู่ในเขตพม่า ก็ดูจากบันทึก

แผนที่ดาวเทียมของกูเกิ้ล พอดึงภาพมาดู

เลยแน่ใจว่า กานต์คนที่หลงทาง ต้องหลงอยู่ในป่า พม่าแน่ ก็

สภาพป่าของไทย มีหร๋อมแหรม แต่เขตของพม่า เห็นพื้นที่ดอยสูง

มีแต่ตันไม้สีเขียว แตกต่างกันเยอะ

ทึ่งครับทึ่งจริง ๆ เขารักษาป่าได้ดี แต่ก็ไม่แน่ใจว่า เขารักษาไว้หรือเข้า

ไม่ถึง คล้ายกับของไทย ที่เข้าไม่ถึงเขตปัตตานี ไงงั้นแหละครับ

กานต์คนหลงทางต้องอยู่แถวรัฐฉาน

ก่อนไปพม่า เลยตั้งเป้า ต้องไปรัฐฉาน ซึ่งเป็นทีตั้งของ ทะเลสาบ Inle ด้วย

ผมเลยเดินทางไปพักที่เมือง นยองชะเว เป็นเมืองที่จะเข้าสู่ทะเลสาปอัน

กว้างใหญ่มาก ๆ เฉพาะทะเลสาปกว้าง ประมาณ 116 ตารางกิโลเมตร

อย่างที่ได้เขียนเล่าไว้ในตอนที่แล้ว

เราเข้าไปดูแผนที่ทางอากาศ ว่าทะเลสาป จะกว้างและน่าจะไปจุดไหนบ้าง

เห็นภาพแล้ว เป็นทะเลสาปที่ใหญ่กว่า ทะเลสาปอินยา ในเมืองย่างกุ้งมาก

มายเทียบไม่ติด ภาพข้างล่าง เห็นสวนลอยน้ำเป็นปื้นใหญ่มาก ๆ

ถ้าเทียบกับ หมู่บ้านเจ้าของสวน

นั่นเป็นส่วนเดียวนะครับ ที่เห็นเป็นริ้ว ๆ คือแปลงผักลอยน้ำ

ถ้าเปรียบเทียบกับบ้านคน ทางซ้ายมือของภาพ แปลงผักยังใหญ่โตกว่ามาก

เกิดคำถามมาในใจว่า เราจะเข้าไปดูได้อย่างไรให้เห็นใกล้ชิด มันกว้าง

ใหญ่สุดคนานับ แต่ไม่ต้องห่วง.. คือเราได้ตกลงกับ

เจ้าของเรือแล้วตั้งแต่เมื่อวาน จะเข้าไปดูได้อย่างไร ขอเพียงบางส่วนก็ยังดี

ไม่งั้นต้องอยู่หลายวัน จึงจะดูทั่ว

เช้านั้น ตื่นแล้วเดินดู ส่วนต่าง ๆ ของโรงแรม ข้างบนมีลานให้นั่ง

ชมทิวทัศน์สวยงาม

แล้วลงมาแต่งตัวเข้าไปกินอาหารเช้าของโรงแรม อาหารเหมือนกับที่

เราเคยไปพัก พวกใส้กรอก ขนมปัง น้ำส้ม ผลไม้

ใช้ได้เลยครับ ราคาค่าห้อง บวกอาหารเช้าเพียง 1100 กว่าบาทเอง

เราเดินไปชายคลองไกลเพียง 200 กว่าเมตรเจอคนขับเรือยืนรอ

อยู่แล้ว เรือที่เขาเตรียมไว้เป็นแบบ เรือหางยาวบ้านเราแต่ค่อนข้างโต

มีเก้าอี้ วางเรียง 5 ตัว มีเสื้อชูชีพสีส้ม พร้อมผ้าห่มคนละผืน

พอลงเรือใส่ชูชีพด้วยความทุลักทุเล แหะ ๆ คนข้างหลังผม กลัวเรือ

ล่มนะครับ พอคนอื่นขยับตัว เรือมันก็เอียงวูบ ก็ต้องคอยขืนตัวไว้

แต่ก็มีปัญหาอีก พอนั่งลงชูชีพ มันค้ำคอ กล้องถ่าย 3 ตัวอยู่ 3 จุดในตัว

ยังกะจะไปถ่ายในสนามรบ ต้องเตรียมให้ดี 555

คือชักออกมาถ่ายได้เร็ว เพราะรู้ว่าถ่ายรูปบนเรือไม่ง่าย เพราะเราอยู่ใน

ลักษณะลอยตัว เอียงซ้ายเอียงขวา จับโฟกัสยากมาก ๆ

เรือวิ่งจากคลองกว้างพอประมาณ มีเรือสวนเป็นระยะ มีคลื่นพอทำให้

ตื่นเต้นได้ แต่ละคนก็กดแชะ ๆ ตลอดเวลา ส่วนผม ถ่ายวิดิโอ ในจุด

ที่ถ่ายยาก จะได้นำมาสแนปภาพเป็นภาพนิ่งภายหลัง

บางครั้งก็ นำ พานาโซนิค เล็กมาถ่ายสองข้างทาง คือมันดึงภาพได้ง่าย

จัดภาพได้ดี ข้างหน้ากว้าง น่าจะถ่ายแบบพาโนรามาก็

นำเอา ซัมซุงโน๊ต 8 มาถ่ายเจ้าตัวนี้มีปัญหาที่ไม่เห็นภาพจากจออีกแหละ

มันกว้างใหญ่ แสงเลยเข้าเต็ม เลยกะ ๆ เอา

เข้าเขตทะเลสาป ต้องบอกว่า กว้างมาก ๆ เห็นฝั่งซ้ายมือไกลลิบ ขวา

มือเห็นเลือนลาง คนขับก็ขับดิ่งตรงไปข้างหน้า ด้วยความเร็วพอสมควร

มองข้างหน้า บ้าง เห็นทิวเขาซ้ายมือ กลับเป็นเขา หรือดอยโกร๋น

เฮ้อ..เสียดายจัง ไม่เป็นไปตามที่กะไว้เลย