บล๊อกประจำวันจันทร์ / ศุกร์

จันทรบุรี ฤดูฝน จะเจิ่งนองด้วยฝน ตัวเมืองเป็น เนินสูงต่ำฝนที่ตกกระหน่ำ

ไหลเทสู่พื้นราบ ตัวตลาด ร้านค้าบริษัทต่าง ๆ มารวมกันสู่แม่น้ำจันทบุรีที่ผ่ากลาง

ตัวเมือง ยามน้ำมากก็เอ่อล้น รถเล็ก มอไซค์ลำบากสุด ๆ

แล้วก็เป็นมาหลายปี

แต่ในฤดูแล้ง กลับเป็นที่แห้งแล้งสุด ๆ เหลียวไปขวา ต้นยางพาราใบร่วงโกร๋น

ทับถมใต้ต้น หนา... ยามมอไซค์วิ่งผ่านใบยางพารา พลิกปลิวตามความเร็วของรถ

ดูสวย เพลิน แต่....ความร้อน เปลวแดดกลับข่มให้ความสวยหายไปในพริบตา

ต้นเงาะ กระท้อนใบร่วง แต่ไม่มาก พอให้ร่มเงาได้บ้าง เสียงเครื่องสูบน้ำดังแต๊ก ๆ

ตลอดเวลา ใช่แล้ว ชาวสวนใกล้เคียงสวนเงาะกำลังสูบ น้ำรดต้น พริกไทย

ใช่แล้วพริกไทย เป็นไม้เลื้อยที่ขาดน้ำไม่ได้เลย ก่อนจะปลูกคนสวนจะต้องดูว่ามีน้ำ

พอเลี้ยงต้นในฤดูแล้ง ให้พอเพียง

รวมทั้งต้นเงาะ ทุเรียน สละ ระยะที่ไปอยู่จันทบุรี จะไปแถวชำโสม บ้านเกวียนหัก

อ.ขลุง แม้แต่ อ.มะขาม ขี่มอไซค์เข้าไปติดต่องาน จะเห็นรถบรรทุกน้ำขับเข้าสวน

เป็นรถขายน้ำ ให้ชาวสวน ต้องบอกเลยว่า ชาวสวนกว่าจะเก็บพริกไทย

แม้แต่เงาะ ก็ต้องเสียเงินซื้อน้ำไว้รดเลี้ยงไม่ให้ เขาตาย ต้องเรียกว่า "เขา" เพราะ เขา

มีประโยชน์ต่อชีวิตชาวสวนเลยแหละ

น้ำที่รถไปส่ง จะถ่ายลง ถังใหญ่ในสวน ชาวสวนจะสูบผ่านท่อ ไปสู่โคนต้นแต่ละต้น

หมุนเวียนผัดเปลี่ยน ตามจังหวะ อาจจะ 3 วันให้น้ำครั้ง เงินทั้งนั้นเลยครับ

แต่ ยางพาราที่ชาวสวนจันทบุรีปลูกมานาน ผมเห็นมาตั้งแต่ที่ไปอยู่ ไม่ต้อง

ให้น้ำ เขาเลยทำเลือกที่จะปลูกในที่ บนเนินเขา หรือที่ขาดน้ำ

ลูกค้าบริษัท มีทั้งทำยางพารา สวนผลไม้ พริกไทย.....บางครั้งแวะไปเยี่ยมเยียน

........

ชาวสวนยางพารา มักจะขอชำระเงินที่ค้างด้วย

ยางพาราแผ่น

พนง.เก็บเงิน มักจะชอบ ส่วนผมเอง ก็พลอยลำบากด้วย 555 จริงนะครับ

พนง.เก็บเงิน จะนำยางพาราใส่ท้ายมอไซค์ รวมทั้ง มอไซค์ของผมด้วย เรียกว่ายางที่

วางไว้ท้ายจะสูงกว่าตัวเราซะอีก ชาวสวนจะกะกันง่าย ๆ คือยางแผ่นละ 1.5 กก

คูนด้วยราคายางที่เขารับซื้อ ชาวสวนจะ แถมยางแผ่นให้อีกคนละ 2 หรือ 3 แผ่น

เป็นสินน้ำใจ จะไม่รับก็ไม่ได้... ไม่มีทางเลือก

คิดเป็นเงิน ก็หลายนะครับ

เพื่อนที่เข้ามาอ่าน บางคนอาจจะคิดว่า น้ำแยะก็แย่ น้ำน้อยขาดแบบนี้ต้นไม้

ไม่ชอบแน่เลย

ทีแรกผมก็คิดแบบนั้น พี้นที่แบบนี้ไม่น่าปลูกผลไม้เลย

แต่ชาวสวน เขาบอกว่า แบบนี้ดีที่สุด ฝนตกมากมีน้ำหล่อเลี้ยงให้ต้นใบสมบูรณ์

เหมาะมาก...

ชาวสวนบอกว่า เหมือนหญิงที่สมบูรณ์ แต่ไม่มีลูก ต้องให้อดยากมั่ง. ในฤดููแล้ง

ธรรมชาติให้รู้ว่า ถ้าเองตาย ก็ไม่มีลูก ยอดด้วนแน่ พอเจอแล้ง เลยรีบออกดอก

เตรียมมีลูกไว้สืบอายุต่อ... เจ้าของสวนเห็นดอก งั้นก็ดี

หาน้ำมารด จะได้เก็บผลไว้ขาย...

เคยเห็นเขาปลูกมะม่วง มะปราง ใน กรุงเทพ คอยรดน้ำทุกวัน งดงามมาก

คือ บ้าใบ ไม่ยอมมีดอกมีลูกไว้เชยชม...

ฝนจันทบุรี มักจะตกได้เวลา ใบเงาะเขียวเข้ม แซมด้วยสีเขียว สีแดงของเงาะ

ยามหยาดฝนตกมา ไม่มากนัก ทำให้ต้นเงาะรับน้ำพอเหมาะ ทำให้ลูกเงาะ

ค่อย ๆ โต จากขนสีเขียว เริ่มออกแดงเรื่อ ๆ เจ้าของสวนจะรีบไปบอก คนงานรับจ้าง

เก็บเงาะไว้แต่เนิ่น ๆ จะได้มีคนเก็บได้ทัน

บรรดา เจ้าของร้านปุ๋ย ยา เคมี เริ่มยิ้มออก เตรียมรับเงินค่าปุ๋ย ส่วนบริษัท

ที่ผมทำงาน ค่อยหายใจคล่องขึ้น แน่นอนจะได้รับชำระเงิน ตรงเวลา

และจะได้มีลูกค้าใหม่เพิ่มขึ้น

ทีมงาน จะออกเยี่ยมเยียนลูกค้า เป็นประจำ แม้จะยังไม่ถึงเวลาที่ลูกค้าชำระ

ให้ลูกค้าอุ่นใจ หรือบริการอย่างอื่น

เกือบมืดของวันเสาร์ ได้ขับรถจิ๊บของบริษัท ไปเยี่ยมท่านผู้ว่าราชการ ตามที่นาย

คนหนี่งแนะนำให้ไปหาท่าน หลายครั้ง ขากลับขับรถเข้าเส้นทาง อ.ท่าใหม่

กะจะไปเยี่ยมลูกค้าอีกราย ผ่านสวนยางที่เริ่มมืดครึ้ม

ข้างหน้า เห็นมอไซค์จอดอยู่ข้างทาง คนขี่ก้ม ๆ เงย ๆ ลงดูยาง

รถเสียเหรอครับ

ยางแบนนะพี่ อ้าว พี่ตูนเหรอ ดีเลย

คุณยุ นะเอง ผมไม่ได้ไปเยี่ยมกว่า 2 เดือนแล้ว... เอ..เครื่องมือถอดล้อไม่มี

งั้นช่วยกันยกขึ้นจิ๊ป ย้อนกลับไปปะแถว ร้านเนินวงดีกว่านะครับ

รถมอไซค์หนักมาก เราสองคนช่วยกันยกใส่ท้ายรถ เอาเชือกผูกจนแน่น

ขับไป ร้านปะยางแบบชาวบ้าน ปะไม่ถึง ชม.ก็เสร็จ บังเอิญเจอตาปู ใกล้แก้มยาง

เลยต้องสตรีมความร้อนหน่อย

.......

ยกรถใส่ท้ายรถ ไปส่งที่บ้านคุณยุดีกว่านะครับมันมืดแล้ว

ไม่ต้องคะ ยุขี่เองได้ สิบกว่าโลเอง

งั้นผมจะขับตามไปเรื่อย ๆ ทางมันเปลี่ยว

คะ งั้นไปกินข้าวที่บ้านยุ

เออ... ไม่ดีมังครับ คุณพ่อ เอ้ยผู้ใหญ่ อาจจะ...

พ่อถามถึงพี่ตูน ว่าหายไปไหน..ไม่ยอมแวะบ้านเลย ไปนะคะ

คืนนั้น ขับรถตามคุณยุวดี ไปส่งถึงบ้านบางกะจะ ถนนมืดตลอดทาง เกือบจะ

ไม่มีรถวิ่งเลย พอขับเข้าเขตสวน ผู้ใหญ่กำธรยืนรอที่สพานข้าม

ลำห้วยหน้าบ้าน พอเห็นลูกสาวขี่รถกลับเข้าบ้าน และเห็นรถผมขับตาม ก็ยิ้มต้อนรับ

เชิญเข้าบ้าน เรียกน้องคุณยุวดีออกมากให้จัดข้าวกินกัน 4 คน

มีแกงเผ็ด ไก่ที่เผ็ดมาก ๆ กับไข่ต้ม เลยตักน้ำแกงราดข้าวนิด ๆ น้ำปลาพรม

กินกับไข่ อร่อยดี แต่เผ็ดสุด ๆ เรียกว่ากลั้นใจเคี้ยว เกรงใจเจ้าบ้านนะครับ

ระหว่างที่กินข้าว

พี่ตูน เรียน แล้วจบจากที่ไหนคะ

วิทยาลัย...

ทำความแปลกใจอีก น้องยุก็เรียนจบที่เดียวกัน แต่เป็นน้องหลายปี

พี่ตูน ได้ยินเรื่อง รุ่นพี่ของเรา ว่า ทำงานดีจนได้เลื่อนตำแหน่งจากสมุห์บัญชีเป็น ผจก.

ภายใน 2 ปีหรือเปล่าคะ

ไม่เคยครับ

อาจารย์ใหญ่ มักจะ พูดให้พวกรุ่นน้อง ฟังและให้เป็น ธง ตัวอย่างแก่นักศึกษาคะ

รุ่นพี่ ชื่ออะไร เผื่อจะรู้จัก มีเก่งหลายคน

เสรี คะ

เอะ ชื่อเดียวกับผมเลย แล้วนามสกุล...

พอน้องยุบอก....นามสกุล

เลยต้องยิ้มเขิน ๆ นามสกุลผมเอง ทีนี้เลยถูกสัมภาษณ์จาก ผู้ใหญ่ กับน้องสาว

น้องยุ มากมาย ยอมรับเลยครับ ปลื้มที่เป็นที่สนใจของอาจารย์

แต่ก็เป็นระดับ ผจก.สาขา เล็ก ๆ มากด้วย อีกอย่างบริษัท เขาขาดคนนะครับ

เขาหาคนไม่ได้

ยัง งง.. อยู่เลยครับ ขณะที่เรียน เรียนไม่เก่งเลย วิชาบัญชีเล่ม 1 ต้องสอบซ่อม

แต่พอ เข้าทำงาน ได้รุ่นพี่ ที่บริษัทช่วยสอน แนะนำเทคนิคให้

เรียกว่า 4 ปีที่ได้ทำงานกับบริษัทแห่งนี้ ถือว่าเป็นครูในการทำงานเลยแหละ

นึกถึงตอนลากลับ ผู้ใหญ่บอกว่า มาเที่ยวที่บ้านบ่อย ๆ นะ ถือว่าเป็นญาติ

ก็แล้วกัน มีอะไรก็แนะนำน้องเขา

อีกครึ่งเดือน จะเก็บเงาะกันแล้ว ถ้าว่างให้มาช่วย ดูแลการเก็บเงาะหน่อยนะ

ต้องบอกว่า กลับบ้านพัก ที่ อ.ท่าใหม่ นั่งเคลียเอกสาร ก็อมยิ้มไป มนูญ เพื่อนที่พัก

ด้วยกัน ถามว่า ยิ้มอะไรเหรอ

แหม... จะบอกได้ไงเนาะ คนกำลังหนุ่มแน่น..นี่นามีฝันบ้างแหละ(ตอนนั้น)

อ้อ เพื่อน ๆ ที่มาเยี่ยม อย่าเพิ่งทวง ภาพของน้องยุวดีนะครับ รูปเมื่อก่อน

หาไม่ได้ มีรูปปัจจุบันให้ดู ก็คงไม่เหมาะ แหะ ๆ ด้วยเหตบางประการ

เลยให้ดู ลักษณะคล้าย ๆ กับภาพที่นั่งห้อยขาที่มอเตอร์ไซค์ครับ